به گزارش ایسنا، گاردین نوشته است: پیش از مراسم تحلیف، ترامپ سیگنال‌هایی ارسال کرد، حجم تعرفه‌ها را علیه کانادا، چین و مکزیک افزایش داد و قول داد گرینلند و کانال پاناما را بخرد - و اگر نه، به گرینلند و کانال پاناما حمله کند و بر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل برای پذیرش آتش بس غزه که از ماه مه در برابر آن مقاومت کرده بود، فشار آورد.

اینکه آیا مارکو روبیو، منتخب ترامپ برای تصدی وزارت خارجه و خود وزارت امور خارجه تاثیری بر سیاست خارجی ترامپ خواهند داشت یا خیر، در حال حاضر در اروپا یک سوال است.

غیرقابل پیش‌بینی بودن، شیوه عمل ترامپ است، او به وال استریت ژورنال گفت: برای مثال، از اینکه «شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین به من احترام می‌گذارد، خوشحالم، زیرا می‌داند که من دیوانه هستم» متأسفانه، ترس از دیوانه کاهش می‌یابد، اگر او گهگاه کاری واقعاً آشفته و بحران‌زا انجام ندهد. به همین دلیل، بسیاری از ترامپ انتظار دارند که دولت خود را سریع آغاز کند و سعی کند مخالفان خود را ناامید کند و ثابت کند رویکرد «آمریکا اول» او واقعیت دارد.

او نمی‌تواند امیدوار باشد که جنگ اوکراین را در ۲۴ ساعت پایان دهد، اخراج‌های دسته جمعی را آغاز کند یا تعرفه‌های ۲۵ درصدی را در سراسر جهان وضع کند، اما انتظار می‌رود که نشان دهد که کدام کشورهای خارجی در نظر او هستند؛ از کانادا، چین و مکزیک شروع می‌شود.

دیپلمات‌های کانادایی که از قرار گرفتن در خط مقدم در کنار چین حیرت‌زده شده بودند، بیشتر هفته گذشته را در واشنگتن گذراندند و سعی کردند گوش سناتورهای جمهوری‌خواه را پر کنند. علیرغم اختلافات داخلی، کانادا مدعی است که اگر ترامپ جنگ تجاری خود را آغاز کند، سه مرحله تلافی جویانه برای واردات ۱۵۰ میلیارد دلاری از آمریکا در نظر گرفته است.

کلودیا شینباوم، رئیس جمهور مکزیک، که روز جمعه با وزرای خارجه آمریکای لاتین برای طراحی استراتژی مشترک در مقابل ترامپ گفت‌وگو کرد، می‌گوید که در صورت آغاز اخراج دسته جمعی، این کشور برنامه‌های کنسولی دارد. چین هم یک سال است که تلافی‌های خود را آماده می‌کند و به دنبال متحد است.

اما در اروپا، جایی که خصومت مردمی با ترامپ بیشتر از جاهای دیگر است، پیش‌بینی‌ها درباره آینده روابط فراتر از این حرف‌هاست. رابرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان، پیش‌بینی می‌کند که تعرفه‌های آمریکا علیه اتحادیه اروپا برای آسیب رساندن به صنعت آلمان تنظیم می‌شود. حتی فراآتلانتیک‌هایی مانند فردریش مرتز که به طور گسترده‌ای پیش‌بینی می‌شود صدراعظم بعدی خواهد بود، استدلال می‌کنند که اتحاد اتحادیه اروپا شرط لازم برای بهره‌برداری از فرصت‌های یک رابطه موفق است.

ترامپ در سال ۲۰۱۶ مکزیک را تهدید به اعمال تعرفه‌های ۳۰ درصدی کرد اما به مذاکره مجدد درباره توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی رضایت داد. اتحادیه اروپا در نهایت با توافق در سال ۲۰۱۸ برای خرید بیشتر گاز مایع و دانه سویا از آمریکا، از تعرفه بر خودروها اجتناب کرد. این بار نیز پیشنهادهای مشابهی ارائه خواهد شد.

متن جلسه تایید سنای روبیو، نامزد تصدی وزارت خارجه ترامپ نیز به عنوان نشانه‌ای از عدم برداشتن پل توسط ایالات متحده ذکر شده است. شواهد او مکرراً به نقش جهانی ایالات متحده و اهمیت ایجاد اتحادها اشاره می‌کرد، حتی ترجیح می‌داد همکاری با مکزیک را بر مبارزه با کارتل‌های مواد مخدر ترجیح دهد.

در مورد اوکراین درست است که او گفت موضع رسمی دولت این بود که «جنگ باید به پایان برسد» و این امر مستلزم امتیازات ارضی از سوی هر دو طرف است. روبیو گفت، اما قبل از شروع آتش‌بس، اوکراین باید در موقعیت چانه‌زنی قوی قرار گیرد و افزود ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه با حمله به اوکراین کار «غیرقابل قبولی» انجام داد.

وی افزود: اکنون هدف پوتین این است که حداکثر اهرم را داشته باشد تا بتواند اساساً بی طرفی را به اوکراین تحمیل کند، بازسازی کند و برگردد و این کار را در چهار یا پنج سال دیگر انجام دهد و این نتیجه‌ای نیست که به نظر من به نفع هر یک  از ما باشد.

روبیو در مورد ناتو گفت که از قانون ۲۰۲۳ کین روبیو که رئیس جمهور آمریکا را از خروج از ناتو بدون تصویب سنا منع می‌کند، پیروی می‌کند. به طور کلی، درخواست او مبنی بر کمک بیشتر اروپا به دفاع از خود، سخنان کاملاً آشنای هر سیاستمدار آمریکایی در دو دهه گذشته است. 

روبیو که به «شاهین ضد چین» معروف است، گفت که باور ندارد پکن خواهان درگیری نظامی است و گفت: «چینی‌ها اساساً به این نتیجه رسیده‌اند که آمریکا به نوعی خسته و قدرت بزرگ در حال زوال است. اینکه آنها در مسیری قرار دارند که طی ۲۰ یا ۳۰ سال آینده به طور طبیعی جایگزین ما شوند، صرف نظر از اینکه چه اتفاقی می‌افتد و من فکر می‌کنم ترجیح آنها این است که در این مدت هیچ گونه تجارت و یا درگیری مسلحانه نداشته باشند، زیرا فکر می‌کنم آنها ممکن است آنچه را که معتقدند یک پیشرفت طبیعی است، قطع کنند.

به عنوان مثال، او در جستجوی اتحاد علیه چین در اقیانوس هند و اقیانوس آرام، گفت: «این اشتباه است که با ذهنیت جنگ سرد وارد شویم که یک طرف را انتخاب کنید.» در مجموع، او درگیری با چین را از این جهت تعریف کرد که اقتصاد ایالات متحده و متحدانش کمتر به چین وابسته شوند.

او همچنین از عقب‌نشینی ساده از خاورمیانه و از رها کردن کردهای سوریه مقابل ترک‌ها حمایت نکرد، موضعی که در اروپا مورد استقبال قرار خواهد گرفت. وی با اشاره به نیروهای سوریه دموکراتیک گفت: «سخنانی برای رها کردن شرکای ما هست، کسانی که با فداکاری عملاً اعضای داعش را زندانی کردند، اینها پیامدهایی دارد. یکی از دلایلی که ما توانستیم داعش را از بین ببریم این بود که آنها قبول کردند داعشی‌ها را در زندان‌هایشان نگهدارند که حتی تهدیدی برای خود آنها بود.»

حتی در مورد ایران، او دیدگاه اندکی متفاوت با گذشته دارد و استدلال می‌کند تفکری در ایران وجود دارد که معتقد است «یک مشکل بزرگ و نیاز به یک راه حل وجود دارد»، در حالی که فکر دیگری هم هست که اعتقاد دارد «عدم مداخله خارجی به بهترین وجه از طریق دستیابی به قدرت هسته‌ای حاصل می‌شود.»

روبیو گفت که دولت ترامپ طرفدار اسرائیل خواهد بود، اما با این حال بازگشت اسرائیل به کنترل غزه را رد کرد و گفت: «مسئله واقعی برای فلسطینی‌ها این است که چه کسی در کوتاه مدت در غزه حکومت خواهد کرد و چه کسی در نهایت حاکم خواهد شد. آیا این تشکیلات خودگردان فلسطین خواهد بود یا نهاد دیگری؟ چون باید کسی باشد.»

او همچنین اذعان کرد که یک نسل کشی در سودان در جریان است و این بدان معناست که ایالات متحده باید با امارات متحده عربی مطرح کند که «آنها آشکارا از نهادی حمایت می‌کنند که یک نسل کشی انجام می‌دهد.»

اما آیا نظرات روبیو اهمیت دارد؟

مالکوم ترنبول، نخست وزیر سابق استرالیا هشدار داد که در دولت جدید آمریکا تنها یک تصمیم گیرنده وجود خواهد داشت: دونالد ترامپ. ترنبول توصیه می‌کند که در حالی که دستورات اجرایی در روزهای آینده از کاخ سفید خارج می‌شود - بسیاری از آنها علیه متحدان ایالات متحده هستند - آزمون اولیه مقابله با قلدری است، اما سپس برای متقاعد کردن او به اینکه زمینه مشترکی وجود دارد، تنها پاسخ یک سوال می‌ماند- تجاری و سیاسی - که ترامپ همیشه می‌پرسد: فایده‌اش برای من چیست؟!

انتهای پیام