محسن بابادی در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: یکی از اصول مهمی که در تمرینات فوتبال خصوصا سطوح حرفه ای و رده های نوجوانان و بالاتر مطرح است، توجه کافی به تمامی خطوط و پست‌های بازی است. بسیار مشاهده شده مربیان بیشتر اوقات، تمامی بازیکنان تیم را با هم و به یک شکل و شیوه تمرین داده و تمرینات تخصصی برای مدافعان، هافبک‌ها و مهاجمان در نظر نگرفته و همه آنها را در چارچوب و قالب یکسانی تمرین می‌دهند. به همین علت بسیاری از ایرادات دیده نشده و بالطبع برطرف نمی‌شوند و در مسابقات گریبان تیمشان را می‌گیرند.
او ادامه داد: پس لازم است مربیان در خلال تمرینات جدا از کارهای تیمی و گروهی، هر پست را نیز به صورت اختصاصی تمرین داده و نکات فنی لازم را به آنها آموخته و گوشزد کرده تا نقاط ضعفشان را برطرف کنند. در اینجا نقش مربیان در کمک به سرمربیان بیش از همیشه مشخص خواهد شد و باید سرمربی از قبل تقسیم وظایف کرده و رهبری و تمرین دادن هر بخش را به یک مربی واگذار کند تا در چارچوب اهداف خواسته شده، سیستم و تاکتیک‌های تیم، با بازیکنان آن پست یا خط یا منطقه کار شود.
این مربی فوتبال بیان کرد: به علت پیوستگی و ارتباط خطوط و پست‌های بازی با هم، در مرحله بعد می‌توان خطوط دفاعی و میانی را با هم و خطوط میانی و حمله را نیز با یکدیگر تمرین داد و در مرحله آخر پست‌ها و خطوط سه‌گانه را با هم در یک تمرین گروهی کوچ و مدیریت کرد. اما این‌که از تمرین دادن اختصاصی پست‌های مختلف و خطوط دفاعی، میانی و تهاجمی غافل شویم و همیشه همه بازیکنان را به صورت تیمی بدون توجه به جزییات نقش و وظایف هر کدام تمرین دهیم، اصلا در شان یک تیم یا مربی حرفه‌ای نیست و بسیاری از موارد و ایرادات دیده نمی‌شوند و در درازمدت هم اشکالات برطرف نشده و تلنبار خواهد شد.
او عنوان کرد: باید پله پله روی تک تک این جزییات کار شده و خصوصا در تمرینات آماده سازی پیش فصل، نیم فصل یا زمان هایی که به هر دلیل مسابقات تعطیل است به این مسأله مهم توجه شود. اما در مواقعی که فاصله سه یا چهار روزه بین دو مسابقه وجود دارد، زمان کافی جهت پرداختن تخصصی به تک تک پست‌ها و خطوط وجود نداشته و تنها در صورت وجود ایراد و اشکالات اساسی می‌توان در زمانی محدود برای بازیکنان یک پست وقت گذاشت. اما برای خطوط دفاعی، میانی و تهاجمی حتی در زمان محدود ناشی از فاصله کم بین دو مسابقه نیز باید همیشه مقداری وقت در نظر گرفت. در دهه‌های گذشته که علم و شیوه تمرین دادن همچون امروز پیشرفت نکرده بود، حتی دروازبانان نیز از صفر تا صد همراه بازیکنان در تمامی تمرینات بدنسازی، تکنیکی و تاکتیکی مشابه و یکنواخت حضور داشته و خبری از تمرینات تخصصی آنچنانی برای آنها نبود که باتوجه به دانش و آگاهی محدود در گذشته، تا حدودی قابل پذیرش بود. البته اکنون گاها در برخی رده‌های باشگاه‌های حرفه‌ای هنوز هم این موضوع به وفور مشاهده می‌شود که هیچ تفکیکی بین تمرینات بازیکنان پست‌ها و خطوط مختلف بازی قایل نمی‌شوند.
بابادی گفت: آنچه بیش از هرچیزی واضح و ناشی از بی‌توجهی، بی تفاوتی یا ناآگاهی برخی مربیان است، تمرین دادن همزمان تمامی بازیکنان بدون در نظر گرفتن اقتضایات هر منطقه یا پست بازی است، چرا که وظایف دفاعی و تهاجمی هر پست و منطقه بازی در لحظات مختلف یک مسابقه با یکدیگر متفاوت بوده و باید در تمرینات روی این موضوع وقت گذاشت و توصیه‌های لازم به بازیکنان صورت پذیرفته و با قطع و اصلاح‌های مناسب به روند بهبود تیم کمک کرد. البته باید صرفا به تمرینات آموزشی یا دور از شرایط مسابقه روی هر منطقه یا پست اکتفا نکرد و آنها را در شرایط نزدیک به مسابقه یا در شرایط بازی نیز آزمود و تجربه کرد.
او افزود: انجام تمامی این کارها به دو صورت جز به کل یا کل به جز یا تلفیقی از این دو روش امکان پذیر است. شیوه انجام آن از کل به جز به این صورت است که در تمرینات تیمی و گروهی در زمین بزرگ با حضور تمامی بازیکنان، باید ایرادات تک تک پست‌ها و بازیکنان خطوط مختلف در تمامی مناطق بازی بررسی و شناسایی شده و سپس راهکارهای لازم برای آنها اتخاذ و سپس به صورت اختصاصی روی تک تک آنها کار کرد و مجددا در بازی گروهی آن ها را آزمود که چه مقدار بهبود پیدا کرده‌اند که این شیوه بیشتر در فصل مسابقات که زمان کافی در اختیار نیست، مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما در شیوه جز به کل که بیشتر در تمرینات پیش فصل، نیم فصل یا تعطیلی طولانی مدت مسابقات صورت می‌پذیرد، ابتدا به صورت تخصصی روی هر پست و منطقه بازی و خطوط سه گانه تمرینات اساسی صورت پذیرفته و سپس آنها را در قالب کار تیمی و گروهی محک زده تا ضمن ایجاد هماهنگی و پیوند بین تمامی ارکان و خطوط تیم، پیشرفت و نقاط ضعف آنها را در قالب کار های گروهی محک زده که ببینند آیا توانسته‌اند اهداف و خواسته‌های مدنظر کادر فنی را برآورده کنند یا خیر.
انتهای پیام