به گزارش ایسنا، روزنامه خراسان نوشت: از معدود دفعاتی که فوتبال ما در یک موضوع با لیگ‌های معتبر همسو شده همین ماجرای موقعیت عجیب تیم‌های پرطرفدار، قدیمی و ریشه‌دار و در عین‌حال همیشه مدعی در جدول رقابت‌هاست. این فصل فوتبال ما در حالی سپری می‌شود که پرسپولیس در رده چهارم قراردارد؛ جایگاهی که هواداران این تیم را چنان ناراحت کرد که چاره‌ای جز رفتن گاریدو باقی نماند؛ استقلال هم اگرچه با موسیمانه درحال ریکاوری فوتبالی است اما بازهم جایگاه نهم جدول زیبنده این تیم قدیمی و همیشه مدعی نیست. اما این ماجرای عجیب امسال در لیگ‌های معتبر فوتبالی هم زیاد به‌چشم می‌آید که شاید لیگ برتر انگلستان عجیب‌ترین موردش باشد. بیایید یک دور سریع رده‌بندی لیگ‌های معروف را مرور کنیم تا حساب کار دست‌مان بیاید.

لیگ برتر انگلستان
عجیب‌ترین جایگاه: سیزدهمی یونایتد

خیلی‌ها با منچستر یونایتد عاشق فوتبال شدند؛ تیمی که ستاره‌های بزرگ و جذابی مثل کانتونا، بکام، اشمایکل، اندی کول و... در آن حضور داشتند. هرچند یونایتد طی چند فصل اخیر آن‌چنان نتایج بدی گرفته که دیگر کسی انتظار درخشش و قهرمانی از آن را ندارد؛ اما برای تیمی که در چند دهه حضور فرگوسن در انگلستان و اروپا بی‌نظیر و بی‌رقیب بود، جایگاه سیزدهمی تا این‌جای فصل خیلی بد است. البته امسال منچستر سیتی هم روزهای عجیبی را با پپ گواردیولا سپری می‌کند و فعلاً بعد از چند باخت در جایگاه هفتم قرار دارد. سیتی که فصل را خوب شروع کرد چند هفته‌ای در لیگ برتر و بازی‌های اروپایی به کمتر رقیبی نه گفته و همه را از بحران خارج کرده تا خودش به شدت در بحران باشد. لیگ انگلستان البته آن‌قدر تیم‌های بزرگ دارد که ترافیک جدول عجیب نیست، اما در همین شرایط جایگاه هشتم نیوکاسل و یازدهم تاتنهام هم عجیب است. به ویژه تاتنهام که ستاره‌های بزرگی دارد و طی چند فصل اخیر هم در لیگ برتر و هم در اروپا مدعی و موثر ظاهر شده است. البته تاتنهامی‌ها که بعد از رفتن کاپیتان کین چندان روز خوش ندیدند؛ این فصل با ضعف عجیبی هم در خط حمله مواجه هستند که نمودش بازی با لیورپول بود، جایی که سه گل تاتنهام برابر ۶ گلی که مردان صلاح زدند، کاربردی نداشت. مورد عجیب دیگر این لیگ حضور لسترسیتی قدیمی و ریشه‌دار در جایگاه هفدهم جدول است. تیمی که خیلی کم مدعی می‌شد اما خیلی کم هم از این‌جای جدول سر درمی‌آورد.

سری آ ایتالیا
عجیب‌ترین جایگاه: ششمی یووه و هشتمی میلان

عجیب‌تر از صدرنشینی آتالانتا در سری آ و دومی ناپولی، هشتمی میلان است و ششمی یوونتوس. در سری آ اینتر با گل‌زنی تورام و درحالی که بیشتر اوقات طارمی را روی نیمکت دارد، سوم است. رتبه‌ای که به‌نظر می‌آید به‌زودی تغییر کند و شاهد صعود اینتر باشیم چون بین مدعیان همیشگی، فعلاً فقط تیم اینزاگی از چنین شانسی برخوردار است. میلان که روزگاری با مثلث هلندی‌هایش یعنی فن باستن، گولیت و ریکاردو و حضور ستاره‌هایی مثل باره‌زی و مالدینی رکوردشکن ایتالیا و اروپا بود؛ همان میلانی که بعدها با پیرلو، گاتوزو، نستا، شوچنکو و... برای نسل‌های بعدی خاطره‌ساز بود، سال‌هاست روزگار بدی دارد و امسال هم که هشتم است. اما یوونتوس بانوی پیر فوتبال ایتالیا هم در نوع خودش جالب است، چند وقتی است به تیره‌روزی میلان عادت کردیم؛ اما یوونتوس تا همین چند وقت قبل با کریس می‌درخشید؛ تیمی با ثبات که حالا ششم جدول است و لااقل از میلان شانس بیشتری برای قهرمانی احتمالی دارد هرچند شانسی کم. در لیگ ایتالیا شگفتی کم نیست. مثل دهم بودن رم. تیمی قدیمی و پرستاره که روزگاری با توتی از هواداران فوتبال دلبری می‌کرد. پانزدهمی پارما هم در نوع خودش جالب است.

بوندس لیگای آلمان
عجیب‌ترین جایگاه: ششمی دورتموند و هفتمی وردربرمن
درباره لیگ آلمان با اعجاب کمتری مواجه ایم و کم وبیش درباره صدر جدول می‌توان گفت: «همان همیشگی». چون فعلاً بایرن در صدر است و بعد از آن‌ها هم این لورکوزن است که جایگاه دومی را در اختیار دارد. شاید بعد از این چند فصل درخشش لورکوزن، سردار آزمون بابت انتقال به رم و بعد از آن حضور در لیگ امارات، درحالی که قرارداد بلندمدتی با آن‌ها داشت حسرت بخورد. لااقل منطقی ماجرا این است که چنین واکنشی داشته باشد اما بعید است. فعلاً دورتموند قدیمی در جایگاه ششمی، وردربرمن در جایگاه هفتم و اشتوتگارت هم دهم جدول است. شرایط لیگ آلمان به‌رغم حضور تیم‌های قدیمی و استخوان‌دار در میانه‌های جدول طوری است که لااقل قهرمان لیگ از بین دو تیم مدعی خواهد بود و بعید است در انتهای فصل مثل لیگ ایتالیا با شگفتی مواجه شویم.

لالیگا
عجیب‌ترین جایگاه: والنسیا

رئال و بارسا فصل عجیبی را سپری می‌کنند. درحالی‌که بارسا با هانسی فیلیک در قامت یک مدعی ظاهر شده بود و تصور این بود تیمی جوان و جنگنده که یک مهاجم کهنه‌کار در پست بازیکن هدف یعنی لواندوفسکی را دارد و با ضدتاکتیک آفسایدش می‌تواند از شر بازی سرعتی رقبا راحت شود؛ اما فعلاً این تیم در جایگاه سوم قرار دارد. آن طرف رئال هم که قرار بود با مثلث امباپه، وینیسیوس و بلینگهام یک خط حمله عجیب را داشته باشد، دوم است تا اتلتیکو با دیه‌گو سیمئونه، گریژمان و اوبلاک در صدر قرارگیرد تا شگفتی این لیگ در صدرنشینی باشد که همیشه سوم بوده. شاید چهاردهمی سویا و نوزدهمی والنسیا که زمانی قهرمان اروپا هم شده بود، تلخ‌ترین جایگاه‌های لالیگایی باشد که سال‌هاست جام قهرمانی‌اش بین سه تیم دست به دست شده است.

 سوپر لیگ آرژانتین
عجیب‌ترین جایگاه: ششمی بوکاجونیورز

لیگ آرژانتین به‌طرز عجیبی دو قطبی است؛ دوتیمی که دشمنان جدی برای هم هستند اما امسال هر دو در رده‌های میانی به‌سر می‌برند. ریورپلاته که پنجم است و بوکا هم تیم ششم. بد نیست بدانید لیگ آرژانتین ۲۸ تیم دارد اما تیم‌ها فقط یک‌بار با هم بازی می‌کنند و از همین‌حالا باید شگفتی جالب دنیای فوتبال را قهرمان نشدن یکی از این دو تیم در لیگ آرژانتین دانست.

علت این ماجرا چیست؟
در لیگ خودمان که به‌نظر می‌رسد جایگاه پرسپولیس و استقلال به‌زودی تغییر کند و بعید است این دو تیم جزو چهار تیم پایانی لیگ نباشند. اما به‌هرحال باید بپذیریم دنیای فوتبال در حال پوست‌اندازی است و حتی اگر پپ گواردیولا هم باشی و دنبال ایده‌های تازه نروی ممکن است دستت چنان برای رقبا رو شود که تیم‌های معمولی هم یقه‌ات را بگیرند. فوتبال الان دانشی است که با آنالیز دقیق، بدنسازی خوب و دوندگی بالا، می‌توان بازی بهترین تیم‌ها را تخریب کرد تا در تک موقعیت‌های سرنوشت‌سازی مثل ضربات ایستگاهی تیمی ضعیف که خوب مقاومت کرده و گل نخورده بتواند حتی گل پیروزی را مقابل تیم‌های بزرگ بزند. از طرفی زمانی بود که بازیکنان خوب که پدیده‌های لیگ‌شان بودند برای کسب افتخار، رسیدن به پول یا پیراهن تیم ملی به تیم‌های معروف‌تر می‌رفتند و بازیکنان در بین تیم‌ها به‌درستی تقسیم نمی‌شدند. اما در حال حاضر با حضور آکادمی‌های خوب، استعدادیاب‌ها و... همین‌طور اقتصاد موفق و بازاریابی درست، بیشتر تیم‌ها می‌توانند به‌اندازه باشگاه‌های بزرگ بازیکن جذب کنند. به‌طور مثال در لیگ انگلستان و اسپانیا سال‌هاست دروازه‌بانان تیم ملی در باشگاهی شاخص یا لااقل مدعی بازی نمی‌کنند. روند واگذاری تیم‌های بزرگ به افراد ثروتمند از آسیا و... هم باعث شده برخی باشگاه‌ها از هویت قبلی دور شوند و همه‌چیز بر محور پول، ورزشگاه بزرگ‌تر و عناصر غیرهویتی باشد. در چنین شرایطی از باشگاهی مثل میلان نمی‌توان انتظار ظهور فوق‌ستاره‌ای محبوب مثل مالدینی را داشت که تمام عمر فوتبالی‌اش را در یک تیم سپری کند. بماند که همین میلان در بخش مدیریتی‌اش با مالدینی برخورد بسیار بدی داشت. همه این عوامل در کنار جذابیت‌های ذاتی فوتبال باعث می‌شود که گاهی شاهد باشیم تیم‌های بزرگ در جایگاهی به‌جز آن‌چه معمولا از آن‌ها انتظار داریم ماندگار شوند، باید منتظر بمانیم و ببینیم این ماجرا تا پایان لیگ‌ها چه‌جور پیش می‌رود.                

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.

انتهای پیام