به گزارش ایسنا، به نقل از بیتوته، سنت‌های کریسمس دربرگیرنده نصب تصویر سنتی تولد مسیح، تزئین درخت کریسمس و تبادل هدیه و کارت تبریک و حضور بابانوئل در شب عید کریسمس است و محورهای این عید بر ترویج حسن نیت، بخشندگی، مهربانی و گردهمایی‌های خانوادگی استوار است.

کریسمس به صورت سنتی روز ۲۵ دسامبر برگزار می‌شود، اما برخی کلیساهای ارتدکس شرقی روز ۷ ژانویه را به عنوان کریسمس جشن می‌گیرند که با ۲۵ دسامبر در تقویم جولیان یکسان است. این تاریخ‌ها تن‌ها سنتی بوده و به نظر نمی‌رسد تاریخ حقیقی تولد مسیح چنین روزی بوده باشد.

کریسمس در بسیاری از کشورهای سراسر ج‌هان جشن گرفته می‌شود و این امر به چگونگی پراکندگی مسیحیان و فرهنگ غربی و ترکیب آن با جشن‌های زمستانی ارتباط دارد. علی رغم نفوذ شایع سنت‌های کریسمس آمریکایی و بریتانیایی که در فیلم‌ها، ادبیات، تلویزیون و سایر رسانه‌ها مشاهده می‌شود، سنت‌های متعددی به منظور جشن کریسمس هنوز هم در مناطق و محل‌های مختلف برگزار می‌شوند.

جشن‌های زمستانی پیش از کریسمس

در سنت‌های بسیاری از فرهنگ‌ها جشن زمستانی از جشن‌های بسیار محبوب تلقی می‌شود و بخشی از آن به کم شدن کارهای کشاورزی در فصل زمستان برمی‌گردد، از دیدگاه دینی ایستر (عید پاک) مهمترین جشن در تقویم کلیسایی بوده و کریسمس از اهمی‌ت کمتری برخوردار بود، از سوی دیگر کلیساهای اولیه به جشن گرفتن تولد اعضای کلیسا معترض بودند. برتری جشن کریمسمس در دوران مدرن از بسیاری لحاظ منعکس کنده تأثیر فزاینده سنت جشن‌های زمستانی است که در آن می‌ان می‌توان به جشن‌های ساتورنالیا، ناتالیس سولیس ایویچتی، یول اشاره کرد.

در عصر رومن‌ها، جشن ساتورنالیا مشهورترین جشن زمستانی و زمان استراحت، جشن، شادی و پایان قوانین رسمی‌محسوب می‌شد. این جشن به احترام ساتورن از ۱۷ تا ۲۴ دسامبر برگزار می‌شد اما در دوره امپراطوری این جشن از هفت به پنج روز تقلیل یافت.

ناتالیس سولیس ایویچتی روز ۲۵ دسامبر تحت عنوان "تولد خورشید مغلوب نشدنی" جشن گرفته می‌شد و دربرگیرنده ستایش الهه‌ها و خدایان خورشید بود. الگابالوس امپراطوری رومی‌ (۲۲۲-۲۱۸) بنیانگذار این جشن بود که مجبوبیت آن در دوران اریلیان به اوج خود رسید. روز ۲۵ دسامبر همچنین تاریخ انقلاب زمستانی است و این جشن نشان دهنده عدم مغلوب شدن خورشید در زمستان بود. بسیاری از نویسندگان اولیه مسیحیت تولد دوباره خورشید را به تولد مسیح نسبت داده اند و کاتولیک‌ها استدلال می‌کنند که جشن سول اینویکتوس همان تاریخ کریسمس و می‌لاد مسیح است.

جشن یول در اواخر دسامبر و اوایل ژانویه برگزار می‌شد و هدف از آن احترام و ستایش خدای رعد بود؛ یک کنده بزرگ چوب را با این اعتقاد بود که هر جرقه رعد بیشتر باشد نشان دهنده تعداد خوک یا گوسال‌های است که سال آینده متولد خواهد شد آتش می‌زدند و جشن تا سوختن کامل کنده ادامه داشت و گاهی به ۱۲ روز می‌کشید. از آنجا که اروپای شمالی از آخرین بخش‌هایی بود که به مسیحیت روی آورد جشن‌های غیر مسیحی آن‌ها تأثیر بسیاری بر شکلی گیری جشن کریسمس داشت. اسکاندیناوی‌ها هنوز هم کریسمس را یول می‌نامند، که این کلمه به تدریج در زبان‌های انگلیسی و آلمانی معادل کریسمس شد.

خاستگاه‌های جشن کریسمس

به درستی مشخص نیست که چه زمان و چرا ۲۵ دسامبر را به تاریخ تولد مسیح نسبت دادند، چرا که عهد جدید هیچ تاریخی را در اینباره ذکره نکرده است. ***توس جولیوس آفریکانوس نخستین مورخ مسیحی بود که شرح وقایع ج‌هانی را آغاز کرد در رایج کردن این ایده که مسیح روز ۲۵ دسامبر متولد شد نقش محوری داشت. این تاریخ نه ماه پس از تاریخ آبستن شدن حضرت مریم(س) (۲۵ مارس) محسوب می‌شود. از سوی دیگر ۲۵ مارس تاریخ اعتدال ب‌هاری بوده و خلق حضرت آدم (ع) تلقی می‌شود.

مسیحیان در دوران اولیه ظهور مسیح بر این باور بودند که ۲۵ مارس تاریخ مصلوب شدن مسیح است.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.

انتهای پیام