به گزارش ایسنا، در هفتم اکتبر ۲۰۰۱، برای اولین بار نیروهای آمریکایی تحت دستور «جورج بوش»، رئیس‌جمهور وقت آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم وارد افغانستان شدند.
این اشغال‌گری تا زمان خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان در اوت ۲۰۲۱، یعنی به مدت ۲۰ سال، به طول انجامید و با وجود گذشت تقریبا سه سال از زمان خروج آمریکایی‌ها از افغانستان، همچنان عمق جنایات نیروهای ناتو در این کشور که به بهانه مبارزه با طالبان در افغانستان حضور داشتند، مشخص نیست.
نشریه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» در گزارشی تحقیقی که از طریق مصاحبه با شهروندان افغانستان و منابع آگاه و مطلب نگاشته شده است، از تصمیم آمریکا برای حمایت از «شبه‌نظامیانی بدتر از طالبان» در افغانستان پرده برداشته است.
طبق گزارش این نشریه آمریکایی که شامگاه سه‌شنبه منتشر شده است، فرماندهان آمریکایی به بهانه مبارزه با طالبان، از «شبه‌نظامیان و جنایت‌کاران» حمایت کرده و آنها را از سال ۲۰۰۹ استخدام کرده بوده است.
نیویورک‌تایمز همچنین نوشت: «در ابتدا، مردم ولایت قندوز عمدتاً حامی آمریکایی‌ها و مخالف طالبان بودند. اما در تابستان ۲۰۰۹ و پس از تصمیم فرماندهان آمریکایی برای استخدام "شبه‌نظامیان خصوصی" و جنایات این افراد در قندوز و دیگر نقاط شمالی افغانستان، حمایت از طالبان دربرابر وحشی‌گری نیروهای تحت حمایت آمریکا شدت گرفت.»
نشریه آمریکایی گزارش کرد: «در آن دوران، فردی به اسم محمد عمر سریعا به استخدام نیروهای آمریکایی در آمد و طبق گفته ساکنین قندوز، این مسئله، جریان جنگ را تغییر داد و همچنان بسیاری از واشنگتن از تأثیر این تصمیم خود باخبر نیستند.»
نیویورک‌تایمز به نقل از ساکنین قندوز نوشت: «برای سالیان دراز، آمریکایی‌ها در شمال افغانستان از شبه‌نظامیان در برابر طالبان حمایت می‌کردند، اما این شبه‌نظامیان از طالبان نیز بدتر بودند. آنها به بهانه مبارزه با طالبان، غیرنظامیان را زندانی، شکنجه، غارت و حتی اعدام می‌کردند و شهروندان افغانستان این شبه‌نظامیان را نیروهای آمریکایی می‌دیدند.»
آمریکا عامل عذاب افغانستان
نشریه آمریکایی افزود: «در چنین شرایطی، شهروندان افغانستان، آمریکا را عامل عذاب خود می‌دیدند. به‌عنوان مثال، عمر که به نام "دیوار شکن" شهرت یافته بود، پس از استخدام توسط آمریکایی‌ها، به کشتار غیرنظامیان روی آورد اما او فقط یکی از هزاران نیروی استخدام شده توسط آمریکا بود.»
نیویورک‌تایمز در ادامه گزارش خود با اشاره به خروج فاجعه‌بار آمریکا از افغانستان در سال ۲۰۲۱ نوشت: «عواقب اشتباهات آمریکا، به خوبی در سال ۲۰۲۱ و خروج ناگهانی و فاجعه‌بار نیروهای آن مشخص بود. شمال افغانستان قرار بود به سپر آمریکا تبدیل شود، اما این منطقه، اولین نقطه‌ای بود که دربرابر طالبان سقوط کرد.»
نشریه آمریکایی نوشت: «نیروهای استخدام شده توسط آمریکا، در برابر طالبان مبارزه می‌کردند، اما خود به نیرویی بدتر از این گروه تبدیل شده بودند. آنها با شکنجه و کشتار جمعی غیرنظامیان، به شکل گرفتن نفرتی عمیق در بین شهروندان افغانستان علیه آمریکا و دولت افغانستان دامن زدند.»
نیویورک‌تایمز در ادامه گزارش کرد: «تصمیم آمریکا برای استخدام شبه‌نظامیانی همچون عمر، یکی از دلایل سقوط سریع افغانستان به دست طالبان پس از ۲ تریلیون دلار هزینه و ۲ دهه جنگ است.»
نادیده گرفته شدن جنایات شبه‌نظامیان توسط آمریکا
نشریه آمریکایی در ادامه گزارش خود نوشت: «با وجود جنایات آشکار شبه‌نظامیان تحت حمایت آمریکا علیه غیرنظامیان، واشنگتن به سفیدشویی جنایات متحدان خود روی آورد و در نهایت به شکست خود در افغانستان دامن زد.»
پیرامون جنایات نیروهای تحت حمایت آمریکا، یک غیرنظامی به اسم «رحیم جان» به نیویورک‌تایمز گفت: «شبه‌نظامیان به سوی غیرنظامیان تیراندازی می‌کردند و آنها را به قتل می‌رساندند. پدر و ۲ برادر من توسط عمر به قتل رسیدند. در نهایت از طالبان حمایت کردیم، زیرا آنها علیه شبه‌نظامیان تحت حمایت آمریکا می‌جنگیدند.»
نشریه آمریکایی نوشت: «حتی طالبان نیز به اشتباهات آمریکا در مناطق شمالی افغانستان و تأثیر آن بر پیروزی خود اذعان کرده است.»
در همین راستا، یکی از فرماندهان اسبق طالبان به نیویورک‌تایمز گفت: «آمریکایی‌ها به اسم مقابله با شورش یا مبارزه با طالبان، از شبه‌نظامیان و قاتلان حمایت می‌کردند. حمایت واشنگتن، شهروندان افغانستان را به سوی ما (طالبان) سوق داد.»
نشریه آمریکایی نوشت: «سه سال از زمان خروج آمریکا از افغانستان می‌گذرد، اما همچنان تاثیرات انسانی و سیاسی شبه‌نظامیان مورد حمایت واشنگتن بر افغانستان مشخص است.»
حمایت شهروندان افغانستان از طالبان در برابر آمریکا
نیویورک‌تایمز همچنین نوشت: «در طول جنگ ۲۰ ساله خود در افغانستان، آمریکا مجموعه‌ای از برنامه‌ها را برای عضوگیری، آموزش و حمایت از مقاومت محلی در برابر طالبان اجرا کرد اما در بسیاری از موارد، دولت افغانستان پول نقد آمریکایی را به شبه‌نظامیان تخصیص داد.»
نشریه آمریکایی در ادامه گزارش کرد: «تقریباً تمام تلاش‌ها مشکل ساز بود. شبه‌نظامیان به سرعت برای خلع سلاح بیش از اندازه قدرتمند شدند و نوعی آشفتگی جنگ داخلی را ایجاد کردند. در همین راستا برخی از افغان‌ها آنقدر از شبه‌نظامیان غارتگر منزجر شده بودند که طالبان را به عنوان مدافعان خود دیدند و به این گروه پیوستند.»
نیویورک‌تایمز همچنین نوشت: «در بسیاری از موارد، شبه‌نظامیان مورد حمایت آمریکا، غیرنظامیان را به همکاری با طالبان متهم و آنها را اعدام می‌کردند. اما با توجه به مصاحبات صورت گرفته، شبه‌نظامیان در پی تصرف زمین‌ها و از بین بردن درگیری‌های قبیله‌ای بودند.»
نشریه آمریکایی گزارش کرد: «با گذشت چهار سال از زمان استخدام شبه‌نظامیانی همچون عمر توسط آمریکا، نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۱۳، مناطق شمالی افغانستان را رها کرده و مدیریت این مناطق را به دولت افغانستان سپردند، اما نیروهای تحت حمایت آمریکا قدرت گرفتند و روستاها را با خاک یکسان کردند و غیرنظامیان بسیاری را به قتل رساندند.»
طبق گزارش نیویورک‌تایمز، آمریکا «به‌صورت مستقیم» شبه‌نظامیان مورد حمایت خود را رهبری نمی‌کرد، اما با حمایت مالی و نظامی از آنها، شهروندان افغانستان شبه‌نظامیان را «دستان استخدام شده توسط آمریکا» می‌دیدند و طالبان برای آنها «گزینه» بهتری به‌نظر می‌رسید.
تلاش دولت افغانستان برای کنترل شبه‌نظامیان
نشریه آمریکایی در ادامه گزارش کرد: «با روی کار آمدن اشرف غنی در سال ۲۰۱۴، او متوجه وحشی‌گری شبه‌نظامیان شد و در تلاشی برای کنترل آنها، وعده داد که افرادی همچون عمر را دستگیر خواهد کرد، اما این مسئله باعث شد تا بسیاری از شبه‌نظامیان مورد حمایت آمریکا، به طالبان بپیوندند.»
از طرفی به گفته مقامات طالبان و مقامات سابق افغانستان، فرماندهان طالبان با استفاده از این شرایط شروع به تماس مخفیانه با رهبران شبه‌نظامیان کردند و با ابراز بی‌اعتمادی، به آنها گفتند که دولت، آنها را دشمن خود می‌بیند.
نیویورک‌تایمز نوشت: «در چنین شرایطی، دولت غنی سریعا سیاست خود را تغییر داد و به ارسال منابع مالی به عمر و دیگر شبه‌نظامیان روی‌آورد. اما پس از شکست اولیه افغانستان در برابر طالبان در سال ۲۰۱۵، کابل به‌جای عبرت گرفتن از اشتباه خود، از افرادی خشن‌تر از عمر حمایت کرد.»
نشریه آمریکایی افزود: «اقدامات اشتباه دولت افغانستان، شهروندان بیشتری را به سوی طالبان سوق داد. اما، به باور شهروندان افغانستان، دولت این کشور در نهایت پول آمریکایی به شبه‌نظامیان پرداخت می‌کرد.»
نیویورک‌تایمز در آخر نوشت: «تصمیم آمریکا برای استخدام شبه‌نظامیان در نهایت به طالبان کمک کرد و بسیاری از این افراد بدون محاکمه، فرار کردند و سرنوشت بسیاری از این افراد، نامشخص باقی مانده است.»
انتهای پیام