به گزارش ایسنا، به نقل از نمناک، بیماری نیوکاسل یک بیماری ویروسی است که از مرغ‌ها و سایر پرندگان به انسان‌ها منتقل میشود. کنترل این بیماری در استرالیا شامل واکسیناسیون، نظارت، گزارش سریع بیماری و استانداردهای بالای زیست ایمنی می باشد.
بیماری نیوکاسل چیست؟
این بیماری توسط برخی ویروس‌های سروتیپو پارامیکسیو که مربوط به پرندگان است، در سراسر جهان از جمله استرالیا شیوع پیدا کرده است و تقریبا در تمام گونه‌های پرندگان مشاهده می شود.
انتقال این بیماری به انسان‌ها بسیار نادر است، با این حال در صورتی که یک فرد از گوشت پرندگان آلوده به‌این بیماری تغذیه کند، ممکن است به مدت ۱-۲ روز دچار سردرد و علائم بیماری آنفولانزا شود اما با این وجود با خوردن گوشت پرندگان آلوده به‌این بیماری، خطری تهدید کننده سلامتی انسان نخواهد بود.
انواع بیماری نیوکاسل
گونه‌های زیادی از بیماری نیوکاسل وجود دارد که دارای شدت و علائم مختلفی هستند :
نوع اول:
این بیماری، در پرندگان وحشی بروز پیدا می‌کند و به آن‌ها آسیبی نمی رساند؛ اما در صورتی که گله‌های طیور با این ویروس‌ها در تماس قرار بگیرند، ممکن است برخی از این ویروس‌ها جهش یابند و به ویروسی قوی‌تر با علائم شدیدتر تبدیل شوند. این بیماری در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ در شرق استرالیا شیوع پیدا کرد و کنترل آن بسیار پر هزینه و دشوار بود اما با این وجود صنعت مرغداری و ایالت‌ها و دولت‌های مشترک المنافع، برنامه‌ای ملی برای مدیریت بیماری نیوکاسل تنظیم کردند.
نوع دوم :
این بیماری بسیار خطرناک‌تر و واگیردارتر از نوع اول این بیماری است که برای دور نگه داشتن این ویروس از مردم استرالیا، اقدامات قرنطینه‌ای انجام گرفته است.
علائم بیماری نیوکاسل چیست؟
علائم بالینی بیماری نیوکاسل به شدت و عوامل دیگری مانند سن، سلامت عمومی و وضعیت ایمنی پرندگان بستگی دارد و در برخی موارد ممکن است هیچ گونه علائمی از این بیماری در فرد مشاهده نشود. به طور معمول علائم بالینی شامل سیستم تنفسی، عصبی و دستگاه گوارش است و ممکن است شامل موارد زیر باشد :
علائم نوع دوم این بیماری عبارتند از:
افسردگی
بی میلی به خوردن غذا
ضعف
لزر
سرفه
عطسه و مشکل در تنفس
مدفوع آبکی (اسهال) به رنگ سبز مایل به زرد
تیره شدن پوست در شانه‌ها
از دست دادن تعادل در بال‌ها و پاها
اسپاسم
تشنج
تغییر ناگهانی در میزان تخم‌های پرنده
نرم و پوسته پوسته بودن تخم‌ها و مرگ
علائم نوع اول بیماری نیوکاسل، مشابه علائم ذکر شده برای نوع دوم این بیماری است اما در شدت کم‌تری بروز پیدا می‌کند.
این بیماری ممکن است منجر به علائم بالینی شدید و در نهایت منجر به مرگ شود و همچنین ممکن است تنها با علائمی مانند مشکلات تنفسی و کاهش تعداد تخم مرغ در طیور دیده شود.
بیماری نیوکاسل چگونه گسترش پیدا می‌کند؟
پرندگان وحشی منبع ویروس نیوکاسل هستند. پرندگان آلوده، ویروس را از طریق مدفوع،ترشحات چشم و بینی و همچنین هوا، گسترش می دهند.
در صورت تماس پرندگان خانگی با پرندگان آلوده به بیماری نیوکاسل، از طریق آب و مواد غذایی و... این بیماری به آن‌ها و سپس به انسان‌ها منتقل خواهد شد.
آیا درمانی برای بیماری نیوکاسل وجود دارد ؟
خیر، هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد.
مسئولیت تولید کنندگان طیور در برابر پیشگیری از شیوع این بیمار چیست؟
بیماری نیوکاسل یک بیماری قابل انتقال است و بنابراین در صورت مشاهده علائم این بیماری در طیور خود، سریعا این موضوع را به وزارت صنایع گزارش دهید و همچنین لازم است که طیور توسط دامپزشک متخصص معاینه شوند.
لازم به ذکر است که هرچه زودتر این بیماری تشخیص داده شود، سریع‌تر می توان آن را درمان کرد؛ در غیر این صورت به سایر پرندگان نیز سرایت خواهد کرد و از آنجایی که علائم بیماری نیوکاسل بسیار متغیر است، نیازمند تشخیص آزمایشگاهی می باشد. همچنین برای پیشگیری از بروز این بیماری در طیور بهتر است آن‌ها را نسبت به‌این بیماری واکسینه کنید.
واکسیناسیون در مرغ‌های گوشتی (مرغ‌هایی که مورد مصرف قرار می گیرند) اجباری نیست، مگر در صورتی که مرغ‌ها بیش از ۲۴ هفته سن داشته باشند که با این وجود بهتر است واکسیناسیون انجام شود.
چگونه می توان خطر ابتلا به بیماری نیوکاسل را در پرندگان کاهش داد؟
علاوه بر انجام واکسیناسیون، رعایت استانداردهای بالای زیست ایمنی برای کاهش خطر ابتلا به بیماری نیوکاسل و سایر بیماری‌های شایع در بین طیور، از اهمیت بالایی برخوردار است که استانداردهای زیست ایمنی عبارتند از:
اجازه ندهید که طیور با پرندگان وحشی در تماس باشند.
اطمینان حاصل کنید که آب مصرفی طیور، توسط پرندگان آلوده و زباله‌های تولیدی آن‌ها، آلوده نشده باشد و حتما قبل از مصرف آن را ضدعفونی کنید.
اطمینان حاصل کنید که غذای مصرفی طیور توسط پرندگان آلوده و یا زباله‌های آلوده آن‌ها در تماس نبوده باشد.
قرنطینه کردن پرندگان و دور نگه داشتن آن‌ها از بازدید کنندگان
استفاده از کفش و لباس‌های استریل برای کارکنان مرغداری
عدم تماس برقرار کردن کارکنان مرغداری با پرندگان وحشی در خارج از محل کار
پاکیزه نگه داشتن محیط مرغداری و حیاط آن
استفاده از ظروف استریل برای آب و غذا دادن به پرندگان
شستن دست‌ها قبل و بعد از دست زدن به پرندگان
*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.
انتهای پیام