روز مادر، روزی است که باید آن را با قلب حس کرد و نه فقط با تقویم. این روز، فرصتی است تا به یاد بیاوریم کسی را که زندگی‌اش را بی‌هیچ چشم‌داشتی وقف ساختن آینده ما کرده است. روزی برای شکرگزاری از فرشته‌ای که هرگز بال‌هایش را ندیدیم اما همیشه زیر سایه مهربانی‌اش زندگی کردیم.

مادر، نخستین آغوش زندگی ما است؛ آغوشی که بوی امنیت می‌دهد. او اولین کسی است که خنده‌مان را دید، گریه‌مان را شنید و حتی در سکوت‌مان، رازهای‌مان را فهمید. روز مادر، فرصتی است تا کمی مکث کنیم و به دستانی نگاه کنیم که خسته از سال‌ها کار، هنوز هم برای آرامش ما دعا می‌کنند.

در این روز، خاطرات کودکی بارها در ذهنمان مرور می‌شود؛ روزهایی که در آغوش گرم مادر می‌خوابیدیم و جهان بیرون هیچ اهمیتی نداشت. حالا که بزرگ‌تر شده‌ایم، شاید فاصله‌های جغرافیایی یا مشغله‌های روزمره، ما را از او دور کرده باشد، اما هر مادری در دلش هنوز همان فرزندی را می‌بیند که روزی دست در دستش دنیا را کشف می‌کرد.

مادر شمع روشنی که گرمابخش است

روز مادر، فراتر از یک جشن یا هدیه است. این روز، تلنگری است که به ما یادآوری کند هنوز هم مادر، شمع روشنی است که گرمای وجودش دل ما را آرام می‌کند. شاید برخی از مادران دیگر در کنارمان نباشند، اما خاطره‌شان، صدای‌شان و دعای‌شان، همچنان ما را همراهی می‌کند.

بیایید امروز فراموش نکنیم که یک تماس ساده، یک لبخند، یا حتی یک «دوستت دارم» می‌تواند دنیای مادری را روشن‌تر کند. روز مادر، روزی است برای سپاسگزاری از بزرگ‌ترین نعمت زندگی؛ کسی که حتی در سخت‌ترین لحظات، عشق بی‌پایانش را از ما دریغ نکرده است.

مادر، کلمه‌ای کوچک اما جهانی از عشق است. بیایید این روز را فرصتی بدانیم برای زنده کردن این عشق، برای گفتن آنچه شاید سال‌ها از گفتنش غافل بوده‌ایم. امروز، به مادران‌مان نشان دهیم که چقدر به حضورشان افتخار می‌کنیم و زندگی‌مان بدون آنها چیزی کم دارد.

مادر قصیده‌ای از عشق و فداکاری

مادر، خورشیدی است که خانه را روشن می‌کند و گرمای وجودش خستگی‌ها را از تن می‌زداید. لبخندش تسکین دردها است و آغوشش پناهگاهی امن برای روزهای سخت، مهر مادر، بی‌قید و شرط است. هیچ توقعی ندارد جز لبخند تو. این عشق بی‌پایان، زیباترین نوع انسانی بودن است.

مادران قهرمانان بی‌نام‌اند. چه شب‌هایی که نخوابیدند، چه اشک‌هایی که پنهانی ریختند، و چه آرزوهایی که برای شادی فرزندان‌شان قربانی کردند.لالایی‌های مادرانه آنان اولین موسیقی زندگی ماست. این زمزمه‌های عاشقانه، در دل هر کسی ریشه کرده و آرامش‌بخش‌ترین یادگار دوران کودکی است.

 دستانی که معجزه می‌کنند

دستان مادر، دستان معجزه‌گر است. با همین دست‌ها، خانه‌ای می‌سازد که سرشار از عشق، امید، و امنیت است، چشمان مادران، آینه‌ای است که در آن عمیق‌ترین رازهای قلب‌مان را می‌بینند. حتی زمانی که سکوت می‌کنیم، آن‌ها می‌دانند درونمان چه می‌گذرد.

مادران، ستون‌های استوار خانه‌اند. هر چند در نگاه اول شاید خسته به نظر برسند، اما روح‌شان از صبر و عشق لبریز است؛ مادر، تجسم شعر است. هر کلمه‌اش آهنگ محبت و هر حرکتش گواه ایمان به عشق و زندگی.

در این روز خاص، مهم نیست که مادرتان در نزدیکی شما باشد یا کیلومترها دورتر؛ آنچه اهمیت دارد، این است که قلب‌تان به او نزدیک باشد. بسیاری از مادران فقط منتظر یک تماس، یک دیدار یا حتی شنیدن صدای فرزندشان هستند. گاهی همین لحظه‌های ساده، بیش از هر هدیه گران‌قیمتی برای آنها ارزشمند است.

مادران آسمانی و جای خالی که هیچ‌گاه پر نمی‌شود

اما این روز، برای همه یکسان نیست. برخی از ما ممکن است مادرمان را از دست داده باشیم و تنها خاطراتش را در دل نگه داشته باشیم. روز مادر، برای چنین کسانی، فرصتی است برای زنده کردن یاد و خاطره او، برای بازگشت به لحظه‌هایی که شاید هرگز قدرشان را ندانستیم.

از سوی دیگر، این روز یادآور مادرانی است که شاید زندگی‌شان در خانه سالمندان یا در تنهایی سپری شود. مادرانی که تمام عمرشان را با عشق و امید برای ما ساختند، اما امروز چشم‌انتظار دیداری کوتاه هستند. روز مادر، فرصتی است برای ادای دین به آنها، برای بخشیدن لحظه‌ای شادی و آرامش به قلب‌هایی که عمری برای ما تپیده‌اند.

شاید این روز، تنها یک یادآوری باشد؛ اما برای مادران، همه روزها به عشق فرزندان‌شان می‌گذرد. آنها نیازی به هدایا و تجملات ندارند، آنچه برایشان کافی است، دیدن لبخند فرزندان‌شان و شنیدن کلمه‌ای ساده است: «ممنونم، دوستت دارم.»

 روز مادر فرصتی است برای تأمل و بازگشت به قلب‌هایی که همیشه برای ما باز بوده‌اند. بیایید این روز را با عشق گرامی بداریم، به مادرانی که کنارمان هستند، به مادرانی که از ما دورند و به مادرانی که دیگر در این دنیا نیستند. آنها اولین و جاودانه‌ترین عشق زندگی ما هستند.

پایان سخن اینکه روز مادر، تنها یک روز نیست؛ این عشق، هر روز و هر لحظه باید در قلب‌مان زنده باشد.

یادداشت از: زهرا فتحی

انتهای پیام