به گزارش ایسنا، یکی از عوامل کلیدی در توسعه کارآفرینی، ایجاد فرهنگ و آموزش مناسب در دانشگاه‌هاست. کشورهایی که توانسته‌اند در زمینه اقتصادی رشد کنند، توجه ویژه‌ای به نقش نهادهای آموزشی در پرورش مهارت‌های نوآورانه دانشجویان خود داشته‌اند. دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در این میان جایگاهی برجسته دارند؛ چرا که با تمرکز بر توسعه مهارت‌ها و شایستگی‌های اعضای هیئت علمی خود، می‌توانند تأثیری بزرگ بر توانایی‌های کارآفرینانه دانشجویان بگذارند. اساتید دانشگاه‌ها نه تنها مسئول آموزش و پژوهش هستند، بلکه می‌توانند الهام‌بخش دانشجویان برای ورود به عرصه‌های نوآوری و خلاقیت نیز باشند. با این حال، در بسیاری از موارد، تمرکز اصلی آموزش عالی بر تحقیقات نظری و کمتر بر توسعه مهارت‌های کاربردی کارآفرینی معطوف بوده است.
بررسی‌های گذشته نشان داده است که ضعف در ایجاد انگیزه کارآفرینی در دانشجویان یکی از چالش‌های اصلی نظام آموزش عالی در کشور است. این موضوع در کنار نرخ پایین اشتغال و تمایل کم فارغ‌التحصیلان به ورود به عرصه کسب‌وکارهای جدید، به وضوح نیاز به توانمندسازی و ایجاد الگوهای مؤثر را نشان می‌دهد. شرایط کنونی ایجاب می‌کند که دانشگاه‌ها به شکل فعال‌تر به تقویت این مهارت‌ها در میان اساتید خود بپردازند.
زکیه اکرمی، استادیار گروه آموزش شیمی دانشگاه فرهنگیان تهران، در پژوهشی به دنبال یافتن راهکاری برای این موضوع بوده است. این پژوهش با هدف شناسایی و طراحی الگویی جامع برای توانمندسازی اساتید دانشگاهی انجام شده است. تمرکز اصلی این تحقیق، تقویت نقش اساتید در ترغیب دانشجویان به فعالیت‌های کارآفرینانه و ایجاد بستری برای پرورش ایده‌های نوآورانه در محیط‌های آموزشی بوده است.
برای انجام این پژوهش، از یک روش علمی ترکیبی استفاده شده است. در بخش کیفی تحقیق، دکتر اکرمی با مصاحبه‌هایی نیمه‌ساختاریافته از ۱۵ نفر از اساتید با تجربه در زمینه کارآفرینی، داده‌هایی گردآوری کرده است. در بخش کمی نیز با توزیع پرسشنامه‌ای میان ۲۶۵ نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان، نتایج، تحلیل و بررسی شد. تمامی ابزارهای تحقیق پیش از استفاده، از نظر علمی تأیید شدند تا نتایج به‌دست‌آمده دارای اعتبار و دقت کافی باشند.
این پژوهش نشان داد که توانمندسازی اعضای هیئت علمی نیازمند توجه به ابعاد مختلفی است. یافته‌ها نشان داد شش بُعد اصلی، شامل شرایط محیطی، ویژگی‌های شخصیتی، عوامل سازمانی، مهارت‌های ارتباطی، و راهبردهای اجرایی، نقش مهمی در این فرآیند دارند. برای مثال، ویژگی‌های شخصیتی مانند ریسک‌پذیری و توانایی برقراری ارتباط مؤثر از جمله مواردی هستند که می‌توانند تأثیر زیادی بر موفقیت در ایجاد انگیزه کارآفرینی در دانشجویان داشته باشند.
در نتایج بخش کمی تحقیق، مشخص شد که الگوی پیشنهادی دارای ساختاری بسیار مناسب برای اجرا در محیط‌های دانشگاهی است. با اجرای این الگو، اساتید دانشگاه قادر خواهند بود نه تنها به آموزش نظری بپردازند، بلکه مهارت‌هایی را به دانشجویان منتقل کنند که در دنیای واقعی به آن‌ها کمک کند کارآفرین شوند.
یکی از نکات برجسته این پژوهش، تأکید بر اهمیت سیاست‌گذاری مناسب در سطح دانشگاه‌ها و هماهنگی با نهادهای اقتصادی و اجتماعی است. این تحقیق نشان داد که بدون حمایت مدیران دانشگاهی و ایجاد زیرساخت‌های مناسب، امکان بهره‌برداری از این الگوها محدود خواهد بود.
گفتنی است نتایج این تحقیق در فصلنامه «پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی»، وابسته به مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، منتشر شده اند. امید می‌رود که این پژوهش، گامی مؤثر در جهت تحول نظام آموزش عالی کشور باشد و به توسعه مهارت‌های کارآفرینانه در میان دانشجویان منجر شود.
انتهای پیام