زندگی یک دانشجوی ورزشکار با چالش‌های متعددی همراه است، از یک سو نیاز به برنامه ریزی دقیق برای هماهنگی میان درس‌ها، کلاس‌ها و امتحانات و از سوی دیگر تمرینات سخت و مسابقات ورزشی نیازمند صرف زمان، انرژی و تعهد فراوان است.
۱۶ آذر، روز دانشجو، یادآور این حقیقت است که دانش و ورزش، دو ستون اساسی برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر هستند.
دانشجویان ورزشکار با نشان‌دادن اهمیت تعادل میان این دو، چراغ راهی برای هم نسل‌های خود به شمار می‌روند.
همین موضوع بهانه‌ای شد تا با «سمیرا کردعلی» دانشجو مقطع کارشناسی رشته مربیگری ورزش و ملی پوش یزدی دوومیدانی ایرانی گفت‌وگو کنیم.
وی متولد شهریور سال ۱۳۸۱ از شهر یزد است و مدال نقره غرب آسیا، مدال سوم رقابتهای بین المللی، عنوان رکوردار لیگ باشگاهای جوانان کشور و دومین رکورد برتر تاریخ ایران در ماده پرش با نیزه را در کارنامه ورزشی خود دارد.
رشته دو و میدانی را از چه سنی آغاز کردید؟
من از ۱۵ سالگی وارد ورزش قهرمانی شدم و از ۱۷سالگی در ماده پرش با نیزه به طور تخصصی شروع به فعالیت کردم.
چرا دو و میدانی را انتخاب کردی؟
من ورزش‌های مختلفی را تجربه کردم و در آخر به پیشنهاد مادرم که مربی این رشته بودند، وارد این رشته شدم.
همزمانی تحصیل و ورزش قهرمانی سخت نیست؟
ورزش قهرمانی و گذارندن دوران تحصیلات عالی قطعاً سختی‌های خود را داشته و دارد، به دلیل نبود تجهیزات و امکانات مورد نیاز در استان یزد مجبور هستم برای تمریناتم به تهران بروم و نبودن سر کلاس‌ها کار را سخت‌تر می‌کند.
البته نحوه برخورد استادهای دانشگاه نیز با دانشجویان قهرمان بسیار خوب است اما انتظار می‌رود همکاری بیشتری داشته باشند تا دانشجویان ورزشکار در اردوها شرایط بهتری را تجربه کنند.
آیا ورزش لطمه‌ای به درس و دانشگاه نمی‌زند؟
از نظر من فردی که ورزش حرفه‌ای را دنبال می‌کند نمی‌تواند برنامه درسی خود را با کیفیت بالایی انجام دهد و کمترین لطمه ورزش، تاثیر آن بر روی معدل است.
البته غیبت در کلاس‌های درس هم باعث از دست دادن مطالب علمی مفید از اساتید گرانقدرم می‌شود.
در مورد سختی‌های دوران دانشجویی و همزمانی ورزش قهرمانی بیشتر بگویید.
یادم هست یکی از ترم‌های تحصیلیم، تمام مدت برای تمرین تهران بودم و فقط برای امتحاناتم به یزد آمدم و دوباره به خاطر تداخل امتحانات با مسابقات، مجبور به چندین بار رفت و آمد بین دو شهر شدم.
تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطره ورزشی خود را بگویید.
تلخ‌ترین خاطره ورزشیم مربوط به سال ۹۸ است که نیزه من شکست و مجبور شدم کل سال را با نیزه شکسته مسابقه بدهم و این موضوع باعث افت رکوردم شد.
اما شیرین‌ترین خاطره ورزشی من نیز مربوط به کسب مدال نقره در مسابقات غرب آسیا در شهر بصره کشور عراق بود که برای من خاطراتی خوش را رقم زد.
انتهای پیام