دکتر «محمد حسن نجفی» در گفتوگو با ایسنا، ضمن بیان این که حجامت یکی از روشهای مورد تأیید در منابع طب سنتی است، گفت: اصل حجامت بر بادکش کردن عضو استوار است و در مواردی خونگیری نیز به عنوان بخشی از این روش توصیه شده است.
وی با بیان این که مطالعات علمی اثربخشی بادکش گرم یا سرد را در درمان بیماریهای عضلانی، مفصلی، گوارشی و سایر مشکلات ثابت کرده است، درباره عوارض احتمالی حجامت نیز هشدار داد.
وی با اشاره به این که هرگونه درمانی از جمله حجامت، اگر بهصورت نادرست و نابجا انجام شود، میتواند منجر به آسیب در فرد شود، تصریح کرد: مهمترین خطر در حجامت، انتقال بیماریهای عفونی به دلیل عدم رعایت نکات بهداشتی توسط افراد نابلد است لذا مراجعه به مراکز معتبر درمانی و استفاده از تجهیزات استاندارد میتواند از این خطرات پیشگیری کند.
نجفی در خصوص دیدگاههایی مبنی بر روانی بودن صرف اثرات بادکش، چنین ادعایی را نیازمند شواهد علمی دانست و گفت: البته مطالعات متعدد و مقالات منتشر شده در مجلات معتبر علمی خلاف این موضوع را نشان دادهاند.
این متخصص طب ایرانی، نگرانیها درباره جایگزین شدن حجامت با درمانهای مدرن را رد و تأکید کرد: در مراکز معتبر طب ایرانی و دانشگاهی، این اتفاق نمیافتد و هر نوع خدمات درمانی باید از مراکز معتبر دریافت شود تا خطرات ناشی از مراجعه به مراکز غیرمعتبر به حداقل برسد.
وی در پاسخ به چرایی عدم پذیرش حجامت به عنوان درمان رسمی در برخی کشورها، بیشترین استفاده از روشهای طب سنتی و مکمل را مربوط به کشورهای اروپایی و آمریکایی خواند و با بیان این که حتی سازمان بهداشت جهانی (WHO) ساختار مستقلی برای ترویج این دانش ایجاد کرده است، تصریح کرد: با این وجود تفاوتهای فرهنگی و علمی ممکن است، مانعی برای پذیرش رسمی این شیوه درمانی در برخی کشورها باشد.
نجفی درباره موارد ممنوعیت حجامت نیز هشدار داد و تصریح کرد: حجامت در دوران بارداری، برای بیماران قلبی، دچار کمخونی، بیماریهای بدخیم، افراد دچار ضعف بدنی و برای کودکان و افراد بالای ۶۰ سال و همچنین در فصول بسیار سرد و گرم، توصیه نمیشود.
وی مجدداً بر ضرورت انجام حجامت در مراکز معتبر و تحت نظارت پزشکان تأکید و اظهار کرد: حجامت یک مداخله درمانی است که باید با معاینه و تشخیص پزشک انجام شود.
نجفی در پایان نیز خاطرنشان کرد: رعایت اصول بهداشتی و استانداردهای لازم برای بهرهمندی از مزایای این روش و جلوگیری از خطرات احتمال، ضروری است.
انتهای پیام