به گزارش ایسنا، عبدالرضا فرجی‌راد، تحلیلگر خاورمیانه در یادداشتی در آرمان امروز نوشت:
بعد از اینکه در لبنان آتش‌بس برقرار شد، ناگهان سوریه درگیر تحولات پرشتاب شد. این تحولات سریع به خاطر فعال شدن دوباره تروریست‌هایی است که برای مدتی در ادلب در سکوت و سکون فرو رفته بودند.
تروریست‌ها و شورشیان پنهان شده در ادلب، به سمت حلب هجوم آوردند و تمام تلاش خود را به کار بستند تا بتوانند این شهر را تسخیر کنند. در سوریه قدرت‌های مختلف صاحب نفوذ بوده و دنبال منافع خود هستند. اسرائیل هم البته طرحی در سوریه دارد. این رژیم بعد از آتش‌بس در لبنان، دنبال اجرای طرح خود است و قصد دارد راه ارتباطی کمک به حزب‌الله از طریق سوریه را مسدود کند. برای همین از شورشیان تکفیری حمایت می‌کند. یکی دیگر از کشورهای همسایه سوریه نیز در این بازی نقش دارد و برخی از گروه‌های مخالف دولت مرکزی سوریه را تقویت می‌کند. البته این تقویت از همان ابتدای آغاز درگیری‌ها در سوریه وجود داشته و گاهی کمرنگ و گاهی پررنگ می‌شده است. در مجموع این کشورها که دنبال اهداف خود در سوریه هستند، تصور می‌کنند که شرایط به گونه‌ای است که حزب‌الله در سوریه حضور موثر ندارد، لذا فرصت خوبی به وجود آمده تا اهداف خود را دنبال کنند. از این رو احتمالا در پس پرده با این گروه‌های تکفیری همکاری و همفکری کرده‌اند تا بتوانند تکفیری‌ها را با هم متحد کرده، برای تصرف مناطقی از سوریه حرکت کنند. بخشی از فشارهایی که به دولت سوریه وارد می‌شود برای این است که رئیس‌جمهور سوریه را به توافق وادار کنند تا دولت هم در سرکوب گروه‌های جنگنده کرد همکاری کند. چرا که نسبت به حضور و فعالیت کردها حساسیت عمیقی وجود دارد و تلاش‌ها بر این است که مرز امنی با سوریه داشته باشد و بنابراین دنبال افزایش نفوذ خود در سوریه است. البته نفوذ کنونی این کشورها کمتر از نفوذ گذشته است. لذا دولت‌ها مجموعه‌ای از منافع را در سوریه برای خود تعریف کرده‌اند. علت نیز آن است که گمان می‌کنند دولت مرکزی در سوریه و ارتش این کشور ضعیف است. روس‌ها نیز که حامی سوریه بوده‌اند، اکنون درگیر اوکراین هستند و دیگر نمی‌توانند مانند دور قبلی کشمکش‌ها به سوریه کمک کنند. در این ناآرامی‌ها، نقش رژیم صهیونیستی مهم‌تر است. نتانیاهو دنبال آن است که پروژه آتش‌بس خود را از چند سو قوی‌تر کند و یکی از اهدافش در این زمینه کاستن از کمک‌های نظامی به حزب‌الله است. در مجموع کشورهای همسایه دنبال آن هستند که مناطقی مانند حماه و حمص را از دست دولت بیرون بیاورند. از سوی دیگر کردها هم در حال فعال شدن هستند. کردها هم حمایت آمریکا را با خود دارند اما بنیادگراهایی که اکنون در حال پیشروی هستند، به شدت با کردها ضدیت و دشمنی دارند. ترکیه هم دل خوشی از کردهای سوریه ندارد. از این رو ممکن است درگیری‌ها در سوریه گسترده‌تر شود و درگیری بین نیروهای دولتی و بنیادگراها به درگیری سه‌جانبه بین کردها، بنیادگراها و نیروهای دولت سوریه تبدیل شود.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.
انتهای پیام