سایه سیاست‌زدگی بر سر گفتمان‌های غالب در سینما

سیاست‌گذاری فرهنگی و هنری در ایران پس از انقلاب متاثر از گفتمان غالب سیاسی بوده است. در دهه هفتاد که انقلابیون به دو گروه اصول‌گرا و اصلاح‌طلب، منشعب شدند، هر گاه موفق به تشکیل دولتی شدند، گفتمان تعدیل‌یافته خود را در عرصه فرهنگ و هنر حاکم ساختند و چالش‌هایی را باعث شدند.

به گزارش ایسنا، محمد کمالی‌زاده، عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی، در طرح پژوهشی "بررسی و تحلیل گفتمان‌های سیاستگذاری هنر سینما در ایران"، با روش تحلیل گفتمان انتقادی بطور خاص نقاط عطف سیاست‌ها و یا دال گفتمان های دو جناح سیاسی را در ادوار مختلف، تبیین کرده و نمونه فیلم‌هایی را برای روشنگری دیدگاه خود به عنوان شاهد مثال آورده است.

او در این پژوهش نشان می‌دهد که به رغم سیاستهای متصلبانه دولت‌ها، سینماگران مستقل راه خود را رفته و بر پرده سینما گفتمان‌های تازه‌ای را خلق کرده‌اند.

نکته مهم در تحقیق اشاره به نبود صداقت در ترسیم سیاست‌ها از گفتمان غالب است. سیاست‌زدگی و ترجیح منافع فردی و جناحی باعث شده است تا هرج و مرج و اعوجاج گفتمانی بر سینما غالب شود و مثلا در دوره اخیر "خنداندن به هر قیمت" و سبقت فیلم‌های کمدی از یکدیگر عملا به یک سیاست اعلام‌نشده بدل شده و دال و مدلولهای اخلاقی و فرهنگی مورد انتظار از سینما را به حاشیه برده است.

محمد کمالی‌زاده و همکارانش در نزدیک به یک سال طرح پژوهشی "بررسی و تحلیل گفتمان‌های سیاستگذاری هنر سینما در ایران" را به سرانجام رسانده و موفق به اخذ تاییدیه ناظر طرح و اختتام از کارفرما (سازمان امور سینمایی) شدند.

انتهای پیام

  • پنجشنبه/ ۸ آذر ۱۴۰۳ / ۱۰:۵۶
  • دسته‌بندی: پژوهش
  • کد خبر: 1403090805542
  • خبرنگار : 71963