این نویسنده پیشکسوت استان اصالتأ سیستانی و متولد ۱۶ فروردین ۵۱ در اصفهان است و دوران تحصیل خود را در مقطع فوق لیسانس زبان و ادبیات فارسی به پایان رساند سال ها در کنار نویسندگی و کارگردانی گاه به عنوان شاعر نیز دست به قلم برده و امروز به عنوان یکی از اعضای کانون نویسندگان ایران در تئاتر سیستان و بلوچستان تجربیات خود را به نسل جدید انتقال می‌دهد تا زمینه ای برای رشد هنرنمایش استان باشد.
هاشمی تاکنون توانسته کتاب پنج نمایشنامه "مسافران" ، "درفش کاویان" ، "همایش عشق" ، "کودکانه" و "تازیانه" خود را به چاپ برساند و در سی و چهارمین جشنواره تئاتر سیستان و بلوچستان نمایشنامه "سردباد" با موضع را به تصویر بکشاند. خانواده‌ای که با معضلات اجتماعی دست و پنجه نرم می کند، به عنوان ششمین کتاب نمایشنامه چاپ شده او رونمایی شد.
دومین استان پهناور ایران بودجه تئاتر ندارد
این نویسنده حاضر در سی و چهارمین جشنواره تئاتر سیستان و بلوچستان به ایسنا، می گوید: تئاتر استان بدلیل کمبود امکانات فرزندان تئاتر را بی انگیزه کرده است و این امر باعث شده بیشتر علاقمندان تئاتر ارتزاق زندگی را در وضعیت اقتصادی بد سرلوحه کار قرار دهند، چرا که در استان سیستان و بلوچستان هنوز کسی نتوانسته از تئاتر ارتزاق کند. شرایط جغرافیایی و فرهنگی استان باعث شده تا تئاتر دستخوش تحولاتی شود که نه تنها برای این هنر مفید نیست که معضل هم به حساب می‌آید.
وی معتقد است: کمبود بودجه اصلی‌ترین مشکل به شمار می رود و در این بین دومین استان پهناور ایران اصلا بودجه تئاتر ندارد و عملکرد مرکز هم نشان داده که نسبت به این امر کاملا بی تفاوت است و از طرفی هم مبلغ جزئی ارسال در سال ۹۳ برای تئاتر استانی که ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر فعال و حدود ۳۰ گروه نمایشی دارد دردی را دوا نمی کند.
هاشمی بعد مسافت استان با مرکز کشور را هم از جمله مشکلات تئاتر سیستان و بلوچستان نام می برد و می افزاید: در وهله دوم بعد مسافت استان از تهران هم باعث شده که فرزندان تئاتر استان از دیدن نمایش های مطرح در کشور همواره محروم بمانند و نتوانند با جدیدترین شیوه‌های اجرایی و طراحی صحنه و لباس از نزدیک آشنا شوند.
از بین رفتن همدلی ها با ایجاد گروه بندی ها
این نویسنده می گوید: آموزش برای تئاتر سیستان و بلوچستان زیر صفر است و هنوز هنرمندان تئاتر استان از داشته‌های پیشکسوتان استفاده می‌کنند و البته سوزنی به مرکز که بزنیم جوال دوزی هم به خودمان و آن اینکه مطالبه گری هنرمندان تئاتر استان بسیار کم است و همین امر باعث شده روز به روز دغدغه شان کم و کمتر شود.
وی بیان می‌کند: برای توسعه تئاتر استان اختصاص بودجه مناسب، آموزش، ساخت پلاتو و امکانات، و راه اندازی جدول دعوت گروه ها برای اجرا در تهران و دیدن نمایش شاید نسخه نجات بخش باشد و در غیر این صورت نباید منتظر روزهای خوبی برای این هنر در استان بود.
سید ابوالفضل هاشمی در پایان می افزاید: امیدوارم نسخه‌هایی که در تهران برای هنرمندان تئاتر پیچیده می شود به استان ما فرستاده نشود چون با توجه به مباحث بالا برای اینجا کاربردی نیست، نمونه‌اش همین که در دهه ۹۰ بحث گروه‌بندی مطرح شد که تصمیمی غیرکارشناسی بود و همین تصمیم باعث شد تا همدلی و هم افزایی هنرمندان تئاتر از بین برود علاوه بر آن ارسال فیلم تئاتر، مجله نمایش که بعضا می آمد والان دیگر نمی آید و کتب تخصصی نمایش نیز باید در دستور کار مرکز هنرهای نمایشی قرار گیرد.
انتهای پیام