به گزارش ایسنا، غلامرضا بنی اسدی در یادداشتی نوشت: ما به فرهنگ بسیجی نیاز داریم. این نیاز مدام و راهبردی است. روحیه و اخلاص به ظهور رسیده در نسل پیشین، به اعجازی بزرگ، بزرگی و استقلال وطن را تضمین کرد. ایرانِ امروز هم با این روح و روحیه میتواند افق گشایی کند. من آن نسل پرشکوه را دیده ام و نفس به نفس شان، عطر ملکوت را استشمام کرده ام. با شناخت کامل میگویم، بسیجیهای زمان جنگ، همیشه خود را بدهکار کشور و انقلاب میدانستند. هرچه از دستشان برمیآمد را انجام میدادند. موقع برداشت اما دست پیش نمی بردند بلکه به اکراه دست شان به اندازه نیاز و گاه کمتر از آن از سفره برمیداشت.
کلیپ معروفی که یک نفر نانهای خالی را روی دست دارد در برابر صف عبور رزمندگان، شرح واقعی نگاه این نسل ممتاز است. یکی نان خالی را برمیدارد و دیگری از همان هم درمیگذرد و میگذرد! به تجربه میگویم آنان موقع خطر از هم پیشی میگرفتند اما برای گرفتن همان امکانات حداقلی هم پا سست میکردند تا دیگری زودتر برسد. باورشان همان منطق علوی بود که به اندازه توان تلاش باید کرد اما به اندازه رفع نیاز باید برداشت. دقیقا این تفکر نیاز امروز است. به ویژه که فراوان ضربه خورده ایم از کسانی که این معادله را برعکس پیموده اند. کم هم نیستند متاسفانه اینان که تا میتوانند از سفره برمیدارند اما نه حتی به قدر نیاز که به اندازه ای که در چشم باشند به خود تکانی میدهند. به دنبال این هستند گاه که همین تکان هم خسته شان نکند! میخواهند راهی را بیابند که با حداقل کار، بیشترین برداشت را داشته باشند حتی از سفره دیگران. این پندار ضد ارزش کم آسیب نرسانده است.
برای راه بستن بر این طریق ناصواب باید به منطق و منهج بسیجی برگردیم. همانی که رزمندگان دفاع مقدس آن را زیست میکردند. حتی وقتی گفته میشد که شما دین خود را ادا کردید بروید و به زندگی تان برسید میگفتند، دین نیست که ادا شود. تکلیف است که تا هستیم، هست پس تا هست ما هم هستیم. میگفتند مگر نماز و روزه و... را میتوان به چند بار به جا آوردن، تمام شده تلقی کرد که نسبت به جهاد به جای نگاه تکلیف محور نسبتِ دین- مدیون را در نظر بگیریم؟ میگفتند تکلیف است با هزار بار انجام در بار هزار و یکم هم ساقط نمیشود.
تکثیر همین نگاه در ارتش و سپاه و بسیج و جهاد باعث شد با کمترین امکانات هم بزرگ ترین توفیقات حاصل شود.
امروز هم راه غلبه بر مشکلات همین است. بسیجی وار با منطق تکلیف وارد میدان شویم تا از میدان به در شود هرکس دشمن کردار است. تا بشکند هر دستی که نا به جا دراز میشود. تا کور شود هر چشمیکه به این آب و خاک مقدس، چپ نگاه میکند. راه موفقیت همین است. دیگر راهها اگر توفیقی هم به همراه داشته باشند به نسبت هزینه ای که به بار میآورند، عاقلانه نیست. حکم عقل، احیای آن روحیه و توان و اخلاص است...
انتهای پیام
*بازنشر مطالب دیگر رسانهها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان میباشد.