مریم رشغی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: علاقۀ من به فعالیت در حوزۀ کودکان با نیازهای ویژه، مانند اوتیسم، سندرم دان، نابینا، ناشنوا و معلولان جسمی _ حرکتی، به اتفاق تلخی برمی‌گردد که سال‌ها پیش در اتوبوس رخ داد. و متأسفانه شاهد بدرفتاری رانندۀ اتوبوس با یک پسرِ نابینا بودم.
او ادامه داد: همین مسئله مرا به سمتی حرکت داد که موضوع پایان‌نامۀ دورۀ کارشناسی‌ارشدم را با محوریت نقاشی برای کودکان نابینا انتخاب کنم. برای شروع پایان‌نامه، مجوز ورود به مدارس نابینا را گرفتم و کاری را در حوزۀ کودکان با نیازهای ویژه شروع کردم که اکنون ۱۳سال از آن می‌گذرد.
این هنرمند افزود: در تمام این سالیان کوشیده‌ام دنیایی را که می‌بینم، برای کودکان نابینا نقاشی کنم. من با لوح و قلم خودِ نابینایان دنیا را برایشان به تصویر می‌کشم. انسان‌ها، حیوانات، طبیعت و اشیای دنیا را ترسیم می‌کنم.
رشغی دربارۀ ارتباط خود با دنیای کودکان نابینا توضیح داد: برای نمونه، یک پروانه با الفبای بریل نقاشی می‌کنم و در اختیارشان می‌گذارم. به آن‌ها می‌گویم در دنیای ما پروانه به این شکل است و آن‌ها نیز از تجسم خود صحبت می‌کنند. در مرحلۀ بعد از بچه‌ها می‌پرسم شما هم دوست دارید پروانه خود را بکشید و آن‌ها نیز به کشیدن یک طرح و نقش شروع می‌کنند.
او با اشاره به اینکه نمایشگاه‌های متعددی نیز ازجمله به مناسبت روز عصای سفید برگزار کرده است، تصریح کرد: یکی از نمایشگاه‌هایم نقش و نگاره‌های فرش ایرانی برای کودکان نابینا بود. بچه‌ها بارها به من گفته بودند که وقتی روی فرش خانه‌مان راه می‌رویم نمی‌دانیم چه شکلی است. یا برخی نابینایان به من می‌گفتند ما وقتی روی فرش جاروبرقی می‌کشیم، خیلی دوست داریم بدانیم که چه طرحی دارد.
این نقاش اظهار کرد: در یکی از نمایشگاه‌هایم طرح‌های فرش را بر روی سنگفرش‌های مخصوص نابینایان که در خیابان‌ها برای این افراد کارگذاری می‌کنند، کشیدم و در معرض دید آنان قرار دادم. این نمایشگاه را به دعوت خانۀ هنرمندان در تهران برگزار کردم.
رشغی از ارتباط خود با فعالان این حوزه گفت و یادآور شد: آشنایی با آقای حمیدرضا کردسیچانی ،کارگردان تئاتر که با همین کودکان فعالیت می‌کرد، فصل جدیدی در فعالیت‌هایم بود. همچنین خانم زهرا زهرانی تسهیلگر این حوزه است که در کنار هم به تشکیل گروه «ما» (We) موفق شدیم. امروز گروه «ما» در سرتاسر ایران هنرمند دارد حتی با هنرمندان بین‌المللی نیز در مذاکره هستیم.
او یادآور شد: درواقع، گروه «ما» را با هدف حمایت هنری از کودکان اوتیسم، سندرم دان، نابینا، ناشنوا، معلولان جسمی _ حرکتی و کودکان بدسرپست ایجاد کردیم. تاکنون سه کارگاه آموزشی برای این کودکان برپا کرده‌ایم.
این هنرمند با اشاره به اینکه از مسیر گروه «ما» کودکان با نیازهای ویژه و بدسرپرست را به دنیای ان‌اف‌تی (NFT) وارد کرده‌اند، اظهار کرد: ان‌اف‌تی (NFT) یک فضای جهانی است که شما از طریق آن می‌توانید هنرتان را به دنیا بفروشید. خود من با رتبۀ ۵ یکی از هنرمندان پرفروش دنیا در یک پلتفرم ان‌اف‌تی (NFT) شدم.
رشغی همچنین بیان کرد: از همین مسیر ان‌اف‌تی (NFT) آثار کودکان با نیازهای ویژه و بدسرپرست را به فروش گذاشتیم. پریسا داروئی، مرضیه حنائی، محمد عدیلی‌پور و خود من از گردانندگان این گروه هستیم. ما هنرمندان اصلی گروه هستیم و چند هنرمند مهمان هم در کنار ما فعال‌اند.
او سپس تأکید کرد: آثار کودکان این مجموعه برای ما ارزشمندی ویژه‌ای دارد و بدون دخل و تصرف نگهداری می‌کنیم؛ اما هنرمندان اصلی یا مهمان با الهام از همین آثار دست به خلق نقاشی می‌‍زنند و به نفع همین کودکان برای فروش در فضای جهانی ان‌اف‌تی (NFT) می‌گذاریم.
این هنرمند ادامه داد: در دی‌ماه امسال نیز اولین نمایشگاه گروه «ما» با حضور کودکان با نیازهای ویژه و همچنین بدسرپرست برگزار خواهد شد. در این نمایشگاه که به میزبانی اصفهان خواهد بود، حدود ۴۰ اثر به فروش می‌رسد.
رشغی با اشاره به اینکه از طریق ان‌اف‌تی (NFT) با سازمان ملل متحد نیز ارتباط یافته است، گفت: یکی از آثارم که به دنیای کودکان با نیازهای ویژه مرتبط بود، از بین ۱۹۰۰ هنرمند شرکت‌کننده، برگزیده شد. درواقع، ۲۰ نفر برگزیده شدند که یکی از آن‌ها من بودم.
او با تأکید بر اینکه کودکان با نیازهای ویژه استعداد بسیاری دارند، بیان کرد: به‌نظرم در حوزۀ کودکان با نیازهای ویژه همچنان به فرهنگ‌سازی نیاز است. به استعداد این بچه‌ها باور دارم و امیدوارم جامعه نیز به این مسئله ایمان پیدا کند. تخصص خودم را نقاشی برای کودکان نابینا می‌دانم و سال‌ها است در این مسیر تلاش می‌کنم.
این هنرمند توضیح داد: وقتی به خانواده‌های دارای فرزند نابینا از اهمیت نقاشی برای دنیای کودکانشان می‌گویم، چندان برایشان پذیرفتنی نیست. خیلی راحت به من می‌گویند، بچۀ نابینا نقاشی به چه دردش می‌خورد! پدر و مادرانی هستند که فکر می‌کنند دنیا روی سر بچۀ نابینایشان خراب شده است. این نگرش باید در جامعه تغییر کند. بچه‌های با نیازهای ویژه را باید از گوشه و کنار خانه‌ها به دل جامعه بیاوریم.
انتهای پیام