به گزارش ایسنا، به نقل از طرفداری، در دومین سالگرد آغاز به کار ادی هاو در نیوکاسل یونایتد، خبرنگاری در یک کنفرانس مطبوعاتی به شوخی به او بابت دو سال نگفتن حقیقت درباره وضعیت مصدومان تبریک گفت. هاو با لبخندی پاسخ داد: «خیلی ممنون؛ این، لطف زیاد شما را می‌رساند».این گفت‌وگوی طنزآمیز، نوری بر موضوعی گسترده‌تر تاباند.
در هر کنفرانس مطبوعاتی، از مربیان لیگ برتر درخواست می‌شود که آخرین وضعیت تیم‌شان را اعلام کنند. خبرنگاران وظیفه دارند این سؤال را بپرسند، حتی اگر بدانند تضمینی برای دریافت پاسخ وجود ندارد یا اگر جوابی هم داده شود، ممکن است واقعیت نداشته باشد.
پاسخ‌های رمزآلود هاو، به یک منبع سرگرمی برای خبرنگاران و هواداران تبدیل شده است. با این حال، مربی نیوکاسل تنها فردی نیست که به پنهان‌کاری یا عدم صداقت درباره مسائل مربوط به انتخاب بازیکنان متهم می‌شود.
در کتاب اخیر الکساندر زینچنکو با عنوان «باور کن»، او فاش کرد که میکل آرتتا، سرمربی آرسنال، دوست دارد با حریفان «بازی کند». زینچنکو نوشته است:
من دیده‌ام که او به بازیکنان مصدوم می‌گوید سوار اتوبوس تیم شوند و با کیف‌شان وارد رختکن شوند تا مربی تیم حریف را سردرگم کند.
آرتتا پس از بازی ماه گذشته مقابل لیورپول، شخصاً در کنفرانسی به این موضوع پرداخت. در آن بازی، بوکایو ساکا علیرغم اینکه آرتتا گفته بود «به شدت در مورد بازی کردنش نامطمئن» است، در ترکیب اصلی حضور داشت.
آرتتا گفت:
من نمی‌خواهم کار را برای هیچ‌کس آسان کنم. حریف باید مطمئن شود که وظایف خودش را انجام داده؛ همان‌طور که من باید این کار را انجام دهم. وقتی من مطمئن باشم، به شما دروغ نمی‌گویم و نمی‌گویم: «او آماده نیست» و بعد او را بازی دهم. هرگز این کار را نمی‌کنم؛ اما اگر مطمئن نباشم یا نخواهم بگویم، شما را در حالت حدس و گمان نگه می‌دارم.
یکی از پیشینیان آرتتا، آرسن ونگر، در مورد نیاز به دروغ گفتن به خبرنگاران درباره وضعیت آمادگی بازیکنان صریح بود.
ونگر در سال ۲۰۱۰ به خبرنگاران گفت:
اگر از من بپرسید آیا برای محافظت از یک بازیکن به مطبوعات دروغ گفته‌ام، باید صادقانه بگویم «بله».
این اظهار نظر ونگر واکنشی بود به تکذیب وین رونی نسبت به ادعای سر الکس فرگوسن، سرمربی وقت منچستریونایتد، که گفته بود رونی مصدومیت مچ پا دارد.
ونگر اضافه کرد:
وقتی به مطبوعات دروغ می‌گویم، قبل از آن با بازیکن صحبت می‌کنم و می‌گویم: «گوش کن، این داستانی است که می‌خواهیم ارائه دهیم».
مربیان به ندرت این‌قدر صریح درباره روش خود صحبت می‌کنند، اما گاهی اوقات نقاب‌شان می‌افتد. اوایل این فصل، استیو کوپر، سرمربی لسترسیتی، اصرار داشت که در کنفرانس خبری روز جمعه درباره آمادگی جیمی واردی دروغ نگفته است؛ در آن کنفرانس، او حضور واردی در بازی سه روز بعد مقابل تاتنهام را رد کرده بود.
پس از آنکه واردی مقابل تاتنهام بازی کرد و گل زد، کوپر گفت:
فکر می‌کنم اگر بازی دیروز یا شنبه بود، قطعاً او بازی نمی‌کرد. بنابراین، اینجا هیچ جتگ روانی یا دروغی در کار نبود. من در کنفرانس خبری دروغ نگفتم. قبلاً این کار را کرده‌ام، اما این بار نکردم.
کمتر طرفداری ممکن است با فریب دادن خبرنگاران توسط مربیان مخالفت کند، اگر این کار بتواند مزیتی برای تیم‌شان ایجاد کند. اما برای خود مربیان، مسائل مهمی وجود دارد که باید قبل از ثبت پاسخ در نظر بگیرند.
کریس هیوتون، یکی از مربیان سابق نیوکاسل، در گفت‌وگو با The Athletic می‌گوید:
همیشه باید هر موقعیتی را به‌دقت بسنجید، چون هرکدام متفاوت است.
او توضیح می‌دهد:
آنچه شما معمولاً سعی می‌کنید از آن اجتناب کنید، گفتن چیزهایی است که صحت ندارند. همیشه موقعیت‌هایی هستند که کاملاً شفاف و واضح‌اند، مثل وقتی که بازیکنی برای چند ماه مصدوم است. این‌ها معمولاً مواردی هستند که می‌توانید درباره‌شان رو راست باشید.
اما همیشه مسئولیتی که در قبال بازیکن و تیم دارید، در ذهن‌تان می‌آید. مثلاً اگر طی چند روز، دو بازی دارید، ممکن است بخواهید کمی محتاط‌تر عمل کنید.
آیا می‌خواهید حریف‌تان بداند که آیا یک بازیکن آماده بازی است یا مصدوم؟ پاسخ این سؤال معمولاً «نه» است. بنابراین نمی‌خواهید این اطلاعات را افشا کنید و به حریف هیچ‌گونه مزیت کوچکی بدهید.
همچنین متغیرهایی مثل مدت زمانی که بازیکنی ممکن است مصدوم باشد، وجود دارد. ممکن است فکر کنید یک بازیکن برای چند هفته از شرایط مسابقه دور است، اما پیشرفت فوق‌العاده‌ای طی چند روز آینده داشته باشد و برای بازی بعدی آماده شود.
به طور کلی، شما نمی‌خواهید دروغ بگویید زیرا گاهی این حرف‌ها می‌توانند به ضررتان تمام شوند. اما در عین حال، نمی‌خواهید مزیتی به دیگران بدهید.
همچنین نمی‌خواهید رویه‌ای ایجاد کنید که بعداً مشکل‌ساز شود: «شما درباره مصدومیت قبلی خیلی رک صحبت کردید، پس چرا نمی‌توانید درباره این یکی همان‌قدر رک باشید؟»
با این حال، گاهی تلاش مربیان برای گریز از پرسش‌های مربوط به آمادگی بازیکنان به حدی می‌رسد که طنزآمیز می‌شود.
در اواخر فصل گذشته، میکل آرتتا حاضر نشد وینگر تیم، گابریل مارتینلی، را برای یک بازی لیگ قهرمانان برابر پورتو غایب اعلام کند؛ حتی با وجود اینکه این بازیکن برزیلی سه روز پیش در بازی با برنتفورد با عصا دیده شده بود.
و بازی‌های ذهنی می‌توانند فراتر از پاسخ‌های غیرشفاف مربیان در کنفرانس‌های مطبوعاتی قبل از بازی بروند.
به عنوان مثال دو فصل پیش، باشگاه شفیلد یونایتد تصمیم گرفت مهاجم خود، اولی مک برنی را در یک کنفرانس مطبوعاتی پیش از بازی با کاردیف‌سیتی در لیگ چمپیونشیپ آماده معرفی کند.
این مهاجم اعلام کرد که آماده بازی است، اما زحمت باشگاه برای فریب حریف، زمانی که مک برنی عکسی از خودش در یک بین تماشاگران یک مسابقه بوکس در شفیلد را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، آن هم در حالی که هم‌تیمی‌هایش قبلاً به ولز جنوبی سفر کرده بودند، هدر رفت.
در نقطه مقابل، مارچلو بیلسا در زمان هدایت لیدز یونایتد عادت داشت ترکیب ابتدایی تیمش را پیش از بازی اعلام کند. این رویه تا جایی ادامه یافت که در سال ۲۰۱۹ یکی از هواداران در خیابان، او را به دلیل دادن مزیت به حریف سرزنش کرد.
در کنفرانس مطبوعاتی بعدی، بیلسا به خبرنگاران گفت دیگر نمی‌تواند از قبل ترکیب تیم را اعلام کند، اما به شوخی اضافه کرد: «بین خودمان باشد؛ ترکیب همان قبلی است.»
در فوتبال زنان، مشکل دیگری نیز وجود دارد: توضیح دادن غیبت بازیکنانی که باردار هستند، پیش از اینکه آن‌ها آماده اعلام این خبر خوش اما شخصی، به عموم شوند.
چلسی، در زمان بارداری ملی‌پوش آلمانی خود، ملانی لوپولتز، از ابتلا به کووید-۱۹ به عنوان توضیحی برای غیبت طولانی او استفاده کرد؛ جالب این که، حتی هم‌تیمی‌هایش نیز از دلیل واقعی غیبت او مطلع نبودند.
لوپولتز در سال ۲۰۲۳ در مصاحبه‌ای با اسکای اسپورتس گفت:
من به اعضای کادری که نیاز داشتند بدانند، اطلاع دادم و ما این موضوع را برای مدت طولانی از تیم مخفی نگه داشتیم؛ فکر می‌کنم تا ماه سوم یا چهارم. من همچنان در حال تمرین بودم، اما می‌توانستیم از کووید به عنوان بهانه‌ای استفاده کنیم تا توضیح دهیم چرا من واقعاً در جلسات تمرینی شرکت نمی‌کنم و با دیگران تماس بدنی ندارم.
حفظ حریم خصوصی در زمینه امور پزشکی، قطعاً یکی از دلایل موجهی است که می‌تواند پنهان کردن دلیل غیبت بازیکن توسط مربی را توجیه کند. حتی مارک رابینز، کمی پیش از جدایی‌اش از کاونتری سیتی، قوانین مرتبط با «حفاظت از داده‌ها» را به عنوان دلیلی برای پاسخ ندادن به سوالات مربوط به وضعیت تیم مطرح کرد؛ اگرچه این را با لحنی شوخ‌طبعانه بیان کرده بود.
با این حال، دلایل منطقی زیادی وجود دارد که باعث می‌شود مربیان و مسئولان رسانه‌ای، گاهی حقیقت را برای حفاظت از کارکنان خود بیان نکنند.
یک مدیر سابق بخش ارتباطات در باشگاه‌های لیگ برتر که به شرط ناشناس ماندن با The Athletic صحبت کرده است، گفت:
گاهی اوقات، بازیکنان به دلایل دیگری غایب بودند. ممکن است عضوی از خانواده‌اش فوت کرده باشد، اما به دلایل واضح نمی‌خواهید این موضوع را علنی کنید.
همچنین، نمی‌توانید به مربی توصیه کنید که بگوید بازیکن به دلیل مسائل شخصی غایب است، زیرا این امر خلأ اطلاعاتی ایجاد می‌کند که مردم آن را با حدس و گمان پر می‌کنند.
بنابراین در چنین شرایطی، ممکن است به مربی توصیه کنید که بگوید بازیکن به دلیل یک آسیب جزئی غایب است، تا حداقل صادق باشید و اعلام کنید که او بازی نمی‌کند.
و گاهی اوقات هم، گفتن حقیقت می‌تواند پیامدهای مالی داشته باشد.
پس از پیوستن عمر ریچاردز از بایرن مونیخ به ناتینگهام فارست در تابستان ۲۰۲۲، مشخص شد که او با شکستگی جزئی در پایش وارد باشگاه شده است؛ آسیبی که اگرچه او توانسته بود با وجود دردش تمرین کند، اما او را برای مدتی طولانی از میادین دور نگه می‌داشت.
آگاهی از اینکه ناتینگهام فارست در حال مذاکره با هادرزفیلد تاون برای جذب مدافع دیگری به نام هری توفولو بود، موجب شد تا این باشگاه اخبار مربوط به مصدومیت ریچاردز را مخفی نگه دارد، زیرا افشای این موضوع می‌توانست قیمت درخواستی برای توفولو را افزایش دهد.
طبق گزارش The Athletic در جولای ۲۰۲۳، تیم رسانه‌ای فارست تصاویری از ریچاردز در حال تمرین در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد و حتی این بازیکن مصدوم به عنوان یار ذخیره در بازی دوستانه پیش‌فصل مقابل هرتابرلین در فهرست تیم قرار گرفت؛ آن هم در حالی که مذاکرات بر سر توفولو و هم‌تیمی‌اش در هادرزفیلد، لوئیس اوبراین، ادامه داشت. این دو بازیکن در نهایت با مبلغی ترکیبی حدود ۱۰ میلیون پوند به فارست پیوستند.
پدیده پنهان کردن شدت مصدومیت‌ها به لیگ برتر محدود نمی‌شود؛ در بسیاری از لیگ‌ها و ورزش‌های دیگر نیز مربیان سعی کرده‌اند حقیقت را از حریفان مخفی نگه دارند.
در لیگ برتر بیسبال آمریکا (MLB)، تیم هیوستون آستروس در سپتامبر مجبور شد اعتراف کند که بازیکن‌شان کایل تاکر دچار شکستگی استخوان ساق پا شده است، در حالی که آن‌ها قبلاً این مصدومیت را به عنوان «کبودی ساق پا» اعلام کرده بودند. البته آستروس ادعا کرد که ماهیت واقعی این آسیب، تنها زمانی مشخص شد که تورم پای او کاهش یافت.
برخی از ورزش‌ها در ایالات متحده، قوانین مشخصی برای شفاف‌سازی مصدومیت‌ها دارند، اما این قوانین مانع انتشار اطلاعات نادرست نمی‌شوند.
ماه گذشته، فیلادلفیا سونتی سیکسرز توسط NBA به دلیل ارائه توضیحات نادرست درباره غیبت ستاره‌اش جوئل امبید، ۱۰۰ هزار دلار (۷۹۲ هزار پوند) جریمه شد.
هفته گذشته نیز، به نظر رسید که نیک سیریانی، سرمربی فیلادلفیا ایگلز، فاش کرد جالن هرتز از مصدومیت مچ پا رنج می‌برد، در حالی که باشگاه به طور رسمی اعلام کرده بود غیبت او در تمرینات به دلیل نیاز به استراحت است. سیریانی بعداً در کنفرانس مطبوعاتی خود این گفته را اصلاح کرد.
در لیگ ملی هاکی (NHL)، سیاست اعلام مصدومیت‌ها به صورت کلی (مثلاً آسیب «قسمت بالایی» یا «پایینی» بدن) اتخاذ شده است. این اقدام برای اطلاع‌رسانی به هواداران در مورد وضعیت بازیکنان انجام می‌شود، اما از سوی دیگر، اجازه نمی‌دهد که حریفان از نقاط ضعف بازیکنان در طول مسابقات سوءاستفاده کنند. به عنوان مثال، بازیکن تیم تورنتو میپل لیفز، آستون متیوز، در حال حاضر به دلیل مشکلی در قسمت بالایی بدن از میادین دور است، اما جزئیات بیشتری در این مورد به عموم اعلام نشده است.
اگرچه این سیاست مسئولیت اطلاع‌رسانی درباره مصدومیت‌ها را از دوش مربیان برمی‌دارد، اما در واقعیت، جزئیات دقیق‌تر اغلب به بیرون درز می‌کند.
شفافیت اجباری درباره مصدومیت‌ها در ورزش، تا حدی برای اطمینان از ارائه اطلاعات دقیق به شرط‌بندان ورزشی معرفی شد. این رویکرد هنوز در بریتانیا مطرح نشده است، اما با رشد محبوبیت بازی‌های فوتبال فانتزی، انتشار اخبار دقیق درباره وضعیت بازیکنان از اهمیت بیشتری برخوردار شده است.
بن دینری، تحلیلگر مصدومیت و بنیان‌گذار کانال یوتیوب Premier Injuries، در گفت‌وگو با The Athletic اظهار داشت:
بخش بزرگی از مخاطبان من از دیدگاه فوتبال فانتزی به این موضوع نگاه می‌کنند و برای این دسته از مخاطبان، عنصر فوتبال فانتزی حتی ممکن است از تیم مورد علاقه خودشان هم مهم‌تر باشد.
او افزود:
من بحث‌های زیادی درباره شفافیتی که در ایالات متحده وجود دارد دیده‌ام. اگر بازیکن مهم یا مطرحی ناگهان از لیست تیم حذف شود، بدون هیچ نشانه یا اشاره‌ای، این برای هواداران، به‌ویژه هواداران فوتبال فانتزی، بسیار ناامیدکننده است. آن‌ها ترجیح می‌دهند که پیش‌نمایشی از وضعیت بازیکن داشته باشند؛ مثلاً بدانند که آیا بازیکن دچار مشکل شده یا نیاز به تست آمادگی دیرهنگام دارد.
با این حال، دینری به یک نکته کلیدی اشاره کرد:
همیشه بعد از کنفرانس مطبوعاتی، یک کارت معافیت برای هر مربی وجود دارد. در فاصله ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از آن، ممکن است بازیکنی دچار مشکل شود، بیمار شود یا هنگام بازگشت از مصدومیت دچار واکنش منفی گردد.
اگرچه بسیاری از هواداران و احتمالاً همه روزنامه‌نگاران ترجیح می‌دهند که مربیان درباره در دسترس بودن بازیکنان کاملاً شفاف باشند، اما واقعیت این است که ریسک‌های بالای مرتبط با این اطلاعات مانع از آن می‌شود که این رویکرد به بخشی جا افتاده از کنفرانس‌های مطبوعاتی مربیان تبدیل شود؛ البته مگر این که مربی مورد اشاره، مارچلو بیلسا باشد!
انتهای پیام