ناگفته‌هایی از شرایط هولناک اسرای اهل غزه در زندان‌های عوفر و سدی تیمان

۲ اسیر اهل غزه که در زندان «عوفر» نگهداری می‌شوند در گفت‌وگو با وکلای خود شرایط هولناک اسرا و شکنجه وحشیانه آنها توسط اشغالگران در این زندان و پیشتر در زندان «سدی تیمان» را بازگو کردند.

به گزارش ایسنا، روزنامه العربی الجدید به اظهاراتی از «محمد عرب» و «طارق عابد» ۲ اسیر زندانی در زندان عوفر در رام‌الله دست یافته که در جریان دیدار آنها با وکلایشان بیان شده است.

طبق این گزارش، محمد عرب پیش از بازداشت خبرنگار شبکه تلویزیونی العربی بود و پیش از این نیز یکبار درباره وضعیت اسرای اهل غزه در زندان «سدی تیمان» با وکلای خود صحبت کرده و اظهارات او پخش شد و سر و صدای زیادی را به پا کرد.

محمد عرب به وکیلش اعلام کرده است که حالش خوب نیست و پس از مصاحبه نخستش مورد بازجویی قرار گرفته و توسط اشغالگران تهدید به شکنجه و حتی قتل شده است.

محمد عرب نمی‌دانست که به زندان عوفر منتقل شده و توسط وکیل خود از این موضع مطلع شد.

وی می‌گوید: اتفاقی که در سدی تیمان برای ما افتاد، هنوز هم در اینجا رخ می‌دهد، مانع از صحبت کردنمان می‌شوند، هر روز ما را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند؛ طوریکه انگار همین امروز بازداشت شده‌ایم.

زندان سدی تیمان

وی افزود: برخی اسرا به دلیل شکنجه زخمی شده‌اند و از درد به خود می‌پیچند و فریاد می‌زنند و هیچ دارو درمانی وجود ندارد.

عرب ادامه داد: چیزهایی را با چشمان خودم دیده‌ام که هنوز هم برایم قابل باور نیست یک روز بعد از دیدار با شما در زندان سدی تیمان، یک گروه از سربازان با همراهی سگ‌ها وارد محل بازداشت ما شدند و از هر گروه سنی، افراد، بچه‌ها، جوانان و افراد مسن یک نفر را انتخاب کردند. آنها را روی زمین خواباندند طوریکه شکم و صورتشان روی زمین بود و دست‌هایشان را بسته بودند، سگ‌ها را به جان آنها انداختند و پوست و گوشت اسیران را پاره کردند، سپس آنها را مورد ضرب و شتم قرارداده و آنها را شکنجه کردند. یک سرباز تلاش کرد تا به وسیله سگش به یک اسیر تجاوز کند؛ آنها به سگ‌های خود تجاوز جنسی به اسیران را آموزش می‌دهند، می‌توانید تصور کنید؟

طبق گزارش العربی الجدید، این اسیر فلسطینی پس از گفتن اظهارات فوق کمی مکث کرد و سپس ادامه داد: در برابر چشمانم به اسرا تجاوز کردند و در مقابل چشمانم اسرا را کشتند.

وی ادامه داد: یکی از اسرا پیرمردی حدوداً شصت ساله بود که از مشکلات سلامتی رنج می‌برد و از آنها می‌خواست که به بیمارستان یا غذاخوری منتقل شود. سربازان او را به شدت کتک زدند تا اینکه در زیر دستشان مردند.

طارق عابد، اسیری از نوار غزه، بیش از ۱۶۰ روز است که ربوده شده است. او به مدت ۴۵ روز در اردوگاه ارتش رژیم صهیونیستی در نوار غزه بازداشت شد و سپس او را به مدت ۲۰ روز به مقصد نامعلومی منتقل کردند و وقتی وکیلش از او درباره محل نگهداریش سوال کرد پاسخ داد: نمی‌دانم اما از چهارم اوت ۲۰۲۴ اینجا هستم.

وی به وکیل گفته است: من خوب نیستم؛ همیشه همه را کتک می‌زنند و شکنجه می‌کنند. زندان عوفر از نظر شکل ظاهری با زندان‌هایی که قبلا در آن بودم متفاوت است و از اتاق‌های کوچک ساخته شده از بتن تشکیل شده است و هیچ تهویه‌ای ندارد. مساحت هر اتاق تقریباً ۵×۶ متر است. این اتاق دارای تخت‌های آهنی است و ۱۶ زندانی در آن بازداشت شده‌اند. این تخت‌ها تشک و بالش ندارند و روکشی هم ندارند. گاهی اوقات تعداد زندانیان در اتاق تقریباً به ۲۵ نفر می‌رسد و ما را مجبور می‌کند مستقیماً روی تخت‌های آهنی بخوابیم و برخی دیگر مجبور می‌شوند که روی زمین بدون فرش و یا موکت بخوابند.

زندان عوفر

عابد افزود: در بیشتر اوقات دستان ما بسته است و با دست بسته غذا می‌خوریم و برخی نیز به دلیل شکسته شدن دستهایشان مانند حیوانات غذا می‌خورند. وضعیت غذا بسیار بد است حتی بدتر از غذای بازداشتگاه‌های قبلی که در آن بودم. آنها غذای حساب شده با قلم و کاغذ برای ما سرو می‌کنند و هر اسیر ۱۰۰ گرم نان یهودی، یک خیار یا گوجه فرنگی و یک کیسه کوچک شیر سهمیه دارد.

وی ادامه داد: فضای حمام‌ها باز است و تنها یک دقیقه به ما فرصت استحمام داده می‌شود و لباسی نداریم که آنها را عوض کنیم و به همین دلیل استحمام به دلیل کثیف بودن لباس‌هایمان بی‌فایده است.

این اسیر فلسطینی ادامه داد: چند روز قبل به همراه سگ وارد سلول مقابل ما شدند و اسرا را ضرب و شتم کردند و در مقابل چشمانم دستهای اکثر آنها را شکستند. همیشه سربازان با نقاب وارد سلول‌ها می‌شوند، به ما و ناموس ما فحاشی می‌کنند، به خدا و دین ما فحش می‌دهند، به اسلام توهین می‌کنند، ما را با وحشتناک‌ترین کلمات توصیف می‌کنند، ما را به تجاوز و قتل تهدید می‌کنند و از همه چیز فیلم ضبط می‌کنند.

وی اضافه کرد: یک اسیر به نام «م.ن.» وجود دارد که روزها از درد شدید در بدن خود رنج می‌برد. او خواست تا او را به درمانگاه منتقل کنند و در واقع او را منتقل کردند، اما به جای مداوا، او را کتک زدند و سپس به محل خود برگرداندند و هر چه از شدت درد فریاد می‌زد، بیشتر او را کتک می‌زدند.

انتهای پیام

  • چهارشنبه/ ۲۳ آبان ۱۴۰۳ / ۱۱:۱۲
  • دسته‌بندی: غرب آسیا و آفریقا
  • کد خبر: 1403082317041
  • خبرنگار : 71610