پرستاری یکی از مشاغل پرزحمت و پر از ایثار محسوب می‌شود. آن‌ها باید اطلاعات و شرایط حال بیمار را از پزشک دریافت کرده و سپس با استفاده از دانش خود به بهترین شکل ممکن از بیمار مراقبت کنند. علاوه بر این نیز مراقبت از چندین بیمار به‌ طور همزمان در حرفه پرستاری کار دشواری است.

صبر، تحمل، لبخند، بی‌خوابی‌های شبانه، گذشت، ایثار، سختی، مهارت، همدلی، امید…از ویژگی‌هایی است که باید یک پرستار در حرفه خود داشته باشد و به راستی پرستاران در برهه‌های مختلف به خصوص دوران دفاع مقدس، کرونا و... توانسته‌اند، ایثار و فداکاری خود را به منصه ظهور برسانند.

به مناسبت روز پرستار و ولادت حضرت زینب(س)، با پرستار نمونه کشوری، «مریم نیاکان» کارشناس ارشد آموزش پرستاری که ۲۰ سال در حرفه پرستاری مشغول به کار است گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانیم.

ایسنا_ پرستاران چه مطالبات و خواسته‌هایی دارند؟

از نظر کلی پرستارانی که در ایران فعالیت می‌کنند از لحاظ سطح علمی و عملی در مرتبه بسیار بالاتری از پرستاران دیگر کشورها هستند به طوری که کشورهای خارجی پرستاران ایرانی را به سرعت قبول و پذیرش می‌کنند اما متأسفانه حرفه پرستاری در ایران از لحاظ عملی، جایگاه و شأن اجتماعی فاصله بسیار زیادی تا استانداردهای جهانی دارد.

پرستاران ما خواهان آن هستند که با توجه به مهارت‌های علمی و عملی که دارند، هم حقوق و مزایای آن‌ها در نظر گرفته شود و هم تعداد بیمارانی که برای مراقبت به یک پرستار اختصاص داده می‌شود نزدیک به استاندارد جهانی باشد تا مراقبت‌های موثری به عمل بیاید.

زمانی که پرستاران ایران خودشان را با پرستاران کشورهای دیگر مقایسه می‌کنند، متوجه تمام‌ کمبودها می‌شوند. پرستاران ما محدودیت‌های ایران را می‌دانند و به آن آگاهی دارند ولی همان‌طور که از لحاظ علمی و عملی با دیگر کشورها برابری می‌کنیم، درخواست داریم از لحاظ استاندارد نیز به کشورهای جهانی نزدیک شویم تا بتوانیم عملکرد خوبی را ارائه دهیم.

ایسنا_ سختی کار و مسائل اضافه‌کاری در حرفه پرستاری چگونه است؟

سال‌های قبل قانون بهره‌وری برای پرستاران ایران مصوب شد که استانداردهای لازم رعایت شده و پرستاران ساعت کمتری را در محیط بیمارستان حضور داشته باشد اما به دلیل اینکه تعداد پرستاران شاغل در بیمارستان‌های ایران نسبت به سایر کشورها بسیار کمتر است عملاً این قانون محقق نشد و امروز پرستاران ما باید در هفته ۸ یا ۹ شیفت در بیمارستان حضور پیدا کنند.

باید توجه کرد که پرستاران، اغلب قشر بانوان جامعه را تشکیل می‌دهند و وظایف و مسئولیت‌های مختلفی مانند مادر بودن و همسر بودن را دارند. با توجه به سختی کار فرصت بسیار کمی برای ایفای وظایف خانوادگی خود دارند بنابراین این قانون عملاً قانون ناموفقی بود. در صورتی می‌توان قانون بهره‌وری را به صورت کامل به اجرا درآورد که به کادر بهداشت و درمان تزریق نیروی پرستار داشته باشیم.

پرستارانی که برای امرار معاش باید در ۲ یا ۳ بیمارستان کار کنند از لحاظ روحی، روانی و جسمی عملاً توانایی این را ندارد که بتوانند با فراق بال و رویی گشاده در محیط کار حاضر شوند و پاسخگوی بیماران باشند و این موضوع یکی از بزرگترین معضلات حرفه پرستاری است.

پرستاران در محیطی فعالیت می‌کنند که مدام با آلام، درد و غم بیماران سروکار دارند بنابراین فرصتی نیاز است تا بتوانند از لحاظ روحی خود را بازآفرینی کرده و به حالت عادی بازگردند و از این همه تنش در امان باشند اما متأسفانه با شیفت‌های زیاد کاری عملاً این مورد امکان پذیر نیست.

در برخی مواقع پرستاران با حالت‌هایی مواجهه می‌شوند که حتی خانواده بیمار حاضر به مراقبت از بیمار خود نیست اما پرستاران علی‌رغم تمام سختی‌ها و دردها با تمام قوا و رویی گشاده با شفقت و مهربانی‌ بر بالین بیمار حاضر می‌شوند.

با اینکه خدمات کشوری پرستاری را به عنوان مشاغل سخت در نظر می‌گیرد اما بیمه‌هایی مانند تأمین اجتماعی خدمات پرستاری را به عنوان شغل سخت، زیان‌آور و فرسوده کننده در نظر ندارد.

قوانین معمولاً درست تصویب شده و ناقص اجرا می‌شوند و این عدم وجود عدالتی که در سطح اجرای قوانین وجود دارد، تناقض‌هایی را به وجود می‌آورد که موجب نارضایتی کادر درمان می‌شود. پرستاران خواستار این هستند که پرستاری به عنوان یک شغل سخت در نظر گرفته شود و همه ازیک قانون واحد پیروی کنند.

در زمان بحران‌هایی مانند سیل زلزله، شیوع بیماری‌های خاص و حتی ایام عید و روزهای تعطیل که همه در کنار خانواده هستند پرستاران باید در محل کار باشند و ایفای وظیفه کنند.

ما پرستاران آگاهانه وارد این رشته و حرفه شدیم اما علی‌رغم تعهدات، خواستار آن هستیم که دولت و جامعه و مسئولان برای رسیدن به استانداردها تلاش خود را انجام دهند.

 ایسنا_ پرستاری کردن را چگونه می‌بینید؟

تا زمانی که در محیط کار پرستاری قرار نگرفته باشیم سختی‌های آن را درک نمی‌کنیم. شاید برای همه این فرصت پیش آمده باشد که با بیمار شدن یکی از اعضای خانواده نتوانند یک شب استراحت کنند اما گاهی پرستاران علاوه بر شیفت‌های روز، شب‌ها هم بیدار هستند و بر بالین بیمار حاضر می‌شوند و خواسته‌های بیمار را برآورده می‌کنند و مرهمی بر دردهای جسمی و روحی بیمار هستند.

پرستاری کردن فقط مراقبت از جسم نیست مراقبت از روح و روان یک فرد است و مراقبت از جسم تنها گوشه‌ای از وظایف پرستاری است. هنر پرستاری این است که بتوان همزمان از روح و روان و جسم فرد مراقبت کرد.

ایسنا_ بهترین خاطره و بدترین خاطره در زمان دوران کاری شما چه بوده است؟

تمام دوره کاری من پر از خاطرات تلخ و شیرین است. با توجه به اینکه کرونا یک بیماری جدید بود، بدترین خاطرات من مربوط به دوران کرونا است.

 بدترین خاطره مربوط به خانواده‌ای بود که در یک مهمانی مبتلا به کرونا شده بودند و حدود ۱۲ نفر از اعضای آن خانواده را به علت کرونا بستری کردند و به جز یک نفر همه اعضای خانواده فوت شدند. لحظات بسیار سختی بود که باید خبر فوت این افراد را به بقیه خانواده اطلاع می‌دادیم.

بهترین خاطره مربوط به فاطمه، دختر ۱۵ ساله‌ای بود که عمل جراحی قلب باز انجام داد و همه کادر درمان از زنده ماندن فاطمه قطع امید کردند. در شرایط بسیار بد در حالی که فشار خون بیمار به روی عدد ۴ بود این بیمار به من تحویل داده شد، با وجود احیاهای زیاد به روی این بیمار شب سختی سپری شد، شیفت که تمام شد، فاطمه را به پرستار بعد سپردم. اما وقتی روز بعد به بیمارستان برگشتم در کمال تعجب این دختر ۱۵ ساله روی تخت نشسته و مشغول خوردن غذا بود. 

با این اتفاق معجزه خداوند را به چشم دیدم. بهبودی فاطمه نشان داد دستی است فراتر از همه دست‌ها و پزشکی وجود دارد بالاتر از تمام پزشکان. با این اتفاق در عمل به بزرگی خداوند ایمان آوردم. 

خاطره‌ای که شادی و غم را در کنار هم داشت در زمان کرونا اتفاق افتاد. زن ۲۹ ساله و بارداری را به بیمارستان آورند، جلسات متعدد برای زنده نگه داشتن مادر و نوزاد برگزار شد، تیم پزشکی و کادر پرستاری در کنار هم تلاش‌های بسیاری انجام دادند. پس از حدود یک ماه، مادر و جنین رو به بهبود بودند اما ناگهان مادر دچار خونریزی مغزی شد و نتوانستیم برای مادر کاری انجام دهیم اما نوزاد پسر کاملاً سالم به دنیا آمد. برای فوت مادری که تا آخرین لحظات عمر خود از نوزادش محافظت کرد ناراحت بودیم و از به دنیا آمدن نوزادی که کاملاً سالم بود خوشحال بودیم.

در حرفه پرستاری به این ایمان رسیدم که پرستاری دستان خداوند به روی زمین است بنابراین باید بدون قضاوت، تنها انجام وظیفه کرد. چه بیمارانی که فکر می‌کردیم بهبود پیدا می‌کنند و از دستشان دادیم و چه بسیار بیماران بدحالی که قطع امید کردیم و بهبود پیدا کردند. در این حرفه معجزه خدا قابل مشاهده است.

ایسنا_ هدف شما از انتخاب این شغل چه بود؟

علی رغم مخالفت‌های خانواده به دلیل سختی این حرفه شغل پرستاری را بسیار دوست داشتم و این شغل را با آگاهی کامل و با تمام قلبم انتخاب کردم.

همیشه تلاش کردم تا عالی‌ترین‌ها را برای خودم و همکارانم داشته باشم. معتقدم پرستاری علم و تجربه در کنار هم است. با تمام فرسودگی‌هایی که در این شغل وجود دارد معتقدم باید برای اهداف بلندمان تلاش کنیم به جایگاه خاصی که مدنظر داریم دست پیدا کنیم.

 روزی را می‌بینم که شغل پرستاری جایگاه خود را پیدا کرده است و پرستاران ما همان‌طور که در ایران می‌درخشند در تمام دنیا درخشش پیدا کنند.

ایسنا_ در بحران‌هایی مانند کرونا چه شرایطی داشتید؟

دوران کرونا شرایط بسیار سختی بود به نوعی شیوع کرونا مانند دوران جنگ بود و شرایط روحی و جسمی خاصی را می‌طلبید. در آن زمان وقتی از خانه خارج می‌شدیم مردم از نزدیک شدن به ما امتناع می‌کردند و حتی نمی‌توانستیم سوار وسایل نقلیه شویم.

برخی مواقع وقتی از بخش خارج می‌شدیم احساس این را داشتیم که ناقل بیماری هستیم و از طرفی نیز از خانواده دوری می‌کردیم. تمام این موارد در گفت‌وگو ساده به نظر می‌آید.

در زمان شیوع کرونا یکی از همکاران ما که مادر بود مدام گریه می‌کرد و دلتنگ در آغوش کشیدن فرزندان خود بود.

ایسنا_ سخن آخر

کادر پرستاری نیاز به سیستم‌های حمایتی دارد تا بتواند با سختی کار مواجه شود، بنابراین باید مراقب روح و روان پرستاران باشیم. پرستاران مداوم با بیماران سروکار دارند و تحمل این حجم از درد و اندوه و از دست دادن عزیزان دشوار است و آسیب‌های شدیدی روحی را به دنبال دارد. اما می‌بینم که پرستاران با عشق علاقه فراتر از وظایف خود ایفای نقش می‌کنند چون پرستاری یعنی عشق.

به گزارش ایسنا، پرستاری، یکی از مشاغل شریف در دسته‌بندی خدمات درمانی است که به قول معروف خیر دنیا و آخرت را با خود به همراه دارد. پرستاری یک شغل بسیار ارزشمند و حیاتی است که با چالش‌های متعددی روبه‌رو می‌شود. یکی از اساسی‌ترین چالش‌های این حوزه، بار فشار کاری بالا و شیفت‌های طولانی است که بر پرستاران تحمیل می‌شود. کار در شیفت‌های شبانه و تعامل مستمر با بیماران نیازمند انرژی و تمرکز زیادی است که می‌تواند بر سلامت روانی و جسمی پرستاران تأثیر بگذارد.

تنش‌های روانی، استرس و فشار عصبی، خستگی جسمی، قرار گرفتن در معرض انواع بیماری و مواد خطرناک از دیگر چالش‌های حرفه پرستاری است. حس احسان و نوع دوستی فقط در شغل پرستاری خلاصه نیست. بانویی که به یاری همسر جانبازش کمر می‌بندد، مادری که سال‌ها بار پرستاری از فرزند معلولش را بر دوش می‌کشد، نیکوکاری که به یاری معلولان و سالمندان رنجور شتافته، همه نام پرافتخار پرستاری بر سینه دارند.

این ایام که مصادف با روز پرستار بودند، تنها بهانه‌ای بود برای نوشتن از این عزیزان، باشد تا خاطرمان را مملو از یاد آنان کنیم و برای خسته نباشید گفتن، فرصت را مغتنم بدانیم.

انتهای پیام