فریوش شادنوش، دانشجوی ترم هفتم پرستاری در مورد مطالباتش، به ایسنا گفت: عناوین درسی و چارت درسی که به ما دانشجویان پرستاری و دانشجویان علوم پزشکی ارائه می‌شود، شباهت زیادی با هم دارند و تفاوت در این است که ما ۴ سال تحصیل می‌کنیم و دانشجویان پزشکی عمیق‌تر از ما در ۷ سال به آموختن می‌پردازند، اما عموم مردم از این موضوع بی‌اطلاع هستند. مردم تلقی صحیحی از میزان سواد و دروس و تحصیلات پرستاران ندارند. پرستاری در سال‌های اخیر چالش‌های بیشتری نسبت به گذشته داشته است، اما در ایران، همچون همهٔ دنیا آینده‌ای روشن‌تر خواهد داشت.

او با اشاره به اینکه شغل پرستاری، کاری شیفتی است و با حساس‌ترین روزهای زندگی اقشار مختلف و متنوعی از مردم سروکار دارد، تصریح کرد: از آنجایی که لازم است که پرستار، پاسخگوی بیماران، همراهان بیماران، کادر پزشکی و سایر همکاران خود باشد، صبرو شکیبایی بالایی می‌طلبد، اما بعضا  از سوی مردم بازخوردهای چندان مطلوبی نمی‌بینیم.

این دانشجوی پرستاری با تأکید بر جنبه‌های علمی و تخصصی این رشته، اظهار کرد: علی‌رغم اینکه رشتهٔ پرستاری در دنیا و ایران ما رو به‌پیشرقت است، در دانشگاه‌های دولتی و بسیاری از دانشگاه‌های آزاد تلاش می‌شود که علم همراه با پرستار بر بالین بیمار حاضر شود، اما بیشتر مردم پرستار را صرفاً مسئول تزریقات و دارو دهی می‌دانند. این درحالی است که پرستاران نیز تشخیص‌های مخصوص به خود را دارند و امور زیادی در فرایند درمان مربوط به آنان است.

شادنوش ادامه داد: دید ضعیفی که نسبت به این رشته در جامعه وجود دارد، منجر به ورود افراد از سایر رشته‌ها به محدودهٔ پرستاری شده است. به‌عنوان مثال حوزهٔ زیبایی، مسئله‌ای تخصصی و در حیطۀ اختیارات پرستار و پزشک است که تزریقات را آموزش دیده‌اند، اما دندان‌پزشکان، متخصصان تغذیه و حتی آرایشگران نیز اقدام به انجام تزریقات زیبایی می‌کنند. حیطۀ زخم و پانسمان‌های نوین، در تخصص پرستار است، ولی از هر قشری آن را انجام می‌دهند و این مطلوب نیست.

او در مورد چالش‌های کار در بیمارستان، اضافه کرد: مردم در فضای بیمارستان نگران وضعیت بیمارشان هستند و سروکار داشتن با کسانی که در اضطراب به سر می‌برند برای پرستار کار سختی است. در حالی که خود ما نگران حال مریض‌مان هستیم و باید پاسخگوی همراهان آنان هم باشیم. برخی از همراهان بیماران تصور می‌کنند که پرستار فقط موظف است به بیمار آنان رسیدگی کند و حتی در برخی موارد فکر می‌کنند که ممکن است ما به بیمار آنان آسیب برسانیم.

سختی کار شامل حال پرستاران شود

این دانشجوی پرستاری که معتقد است دستمزد پرستاری، با توجه به حجم کاری پرستاران و استهلاک کاری آنان کافی نیست، اظهار کرد: پرستاری که در بیمارستان کار می‌کند بعد از ۱۰ یا ۱۵ سال اگر دچار بیماری‌های عفونی چون ایدز و هپاتیت نشوند، به بیماری‌های جسمی چون واریس و بیماری‌های قلبی و گوارشی مبتلا می‌شوند. از طرفی پرستاران در معرض اختلالات روحی و روانی نیز هستند. با نگاه منطقی متوجه می‌شویم ‌که دریافتی پرستاران بر این اساس بسیار کم و واقعا لازم است که سختی شغل شامل حال پرستاران شود. برخی دانشگاه‌ها مثل دانشگاه‌ علوم پزشکی اصفهان برای دانشجوی دوران اینترن‌شیپ پرستاری حقوقی واریز می‌کنند که البته ناچیز است و حتی هزینهٔ رفت‌وآمد دانشجو را نیز شامل نمی‌شود.

او که معتقد است طرح دوران پرستاری به دانشجوی پرستاری کمک می‌کند که کمبودهای خود را جبران کند، افزود: دوران طرح پرستاری، فرصتی است برای اینکه هر آنچه در دوران دانشجویی نیاموخته است را فرا بگیرد، اما شیفت‌های سنگین و اجباری که به پرستار تحمیل می‌شود، شرایط را به شدت سخت می‌کند. گاهی اوقات به دلیل اینکه پرستارانی که دورهٔ طرح پرستاری را می‌گذرانند نیروهای جوان هستند، بیماران بدحال و پرکار را به نیروهای طرحی می‌دهند و معتقدند که واگذارکردن کار درمان بیمار پرکار، لطفی در حق پرستار جوان است تا فرصت یادگیری داشته باشد. این تلقی شاید تا ماه‌های ابتدایی طرح درست باشد، اما در بلند مدت منجر به فرسودگی پرستار جوان خواهد شد.

عوامل نارضایتی دانشجویان پرستاری

محمد امامی، دانشجوی کارشناسی ارشد رشتهٔ پرستاری نیز اظهار کرد: متأسفانه در سال‌های اخیر رشتهٔ پرستاری از لحاظ مالی و معنوی به دلیل بی‌احترامی‌ها و تبعیض‌ها و عدم توجه به دانشجویان و شاغلان در آن به‌عنوان رکن اصلی ارتقای سلامت جامعه، جایگاه اصلی خود را از دست داده و این ذهنیت در دانشجو و پرستار ایجاد شده است که باید مهاجرت کنند.

او خاطرنشان کرد: دانشجویان متأهل در دوران اینترنی رشتهٔ پزشکی براساس نرخ جدید، ۱۰ میلیون تومان پرداختی دارند و دانشجویان پرستاری در شرایط مشابه، تنها ۲ میلیون تومان دریافت می‌کنند. بی شک تبعیض‌های پرداختی در میان کارکنان بیمارستان، حجم کاری بسیار زیاد و پرداخت‌های کمتر از ۱۵ میلیون تومان عامل نارضایتی است. از طرفی دیگر آزادسازی مدارک غیرممکن است و تعهدهای خدمت، شیفت‌های سنگین و تبعیض‌های معنوی، پرداخت ساعتی ۲۵ هزار تومان برای اضافه کاری اجباری، عامل افت نظام سلامت خواهد شد.

این دانشجوی کارشناسی ارشد رشتهٔ پرستاری، با بیان اینکه نظام پزشک‌محور سلامت و پزشک‌سالاری در آن باعث شده پرستار نتواند حتی کوچک‌ترین اقدامی به تشخیص تخصصی خود، برای سلامت بیمار انجام دهد، گفت: افزایش بی‌رویه ظرفیت‌های پرستاری و پزشکی، بدون توجه به ظرفیت‌های کشوری و نظام سلامت، از عوامل اصلی مشکلات دانشجویان پرستاری هستند.

انتهای پیام