لیلا صادقی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به کاهش فرزندآوری و کم شدن تعداد همسالانِ کودکان، اظهار کرد: با کاهش فرزندآوری، تعداد همسالان برای هر کودک کم شده و از همین رو، در دوره‌ای که کودکان نیازمند برقراری ارتباط هستند، میزان ارتباط بین آنها به دلیل کاهش رشد جمعیت کم شده است. از سویی دیگر نیز، در حال حاضر، ارتباطات اجتماعی بین کودکان در سطح مدرسه و کلاس‌های جانبی (مانند زبان، موسیقی، نقاشی، ورزش و...) محدود به شرایط خانواده و سبک زندگی‌ها، متفاوت بوده و خانواده‌ها، بعضا به دلایل مختلف از جمله امنیت و فاصله طبقاتی میزان روابط کودکشان را تعیین می‌کنند.
وی ادامه داد: در این شرایط، کودکان به دلیل روابط محدود و عدم ارتباط سالم با خانواده از جمله درک نشدن نوجوان، عدم صمیمیت در بین اعضای خانواده، استفاده از فضای مجازی و شبکه‌های اینترنتی را جایگزین برقراری ارتباطات خود کرده‌اند و به عبارتی حضور در اینترنت برای آنها به بخشی از سبک زندگی‌شان تبدیل شده است.
به گفته این متخصص روانشناسی حوزه کودک و نوجوان، در عصر کنونی، کودکان و نوجوانان سبک زندگی دیجیتال را از طریق بازی‌های آنلاین گسترده به عنوان بخشی از روابط اجتماعی و ارتباط با همسالان انتخاب کرده‌اند، چراکه همسالان و گروه‌های بازی اغلب بر زمان حال تمرکز دارند، اما والدین نگران آینده آنها هستند.
صادقی با بیان اینکه لازم است والدین این واقعیت را بپذیرند و کمک کنند نوجوان، حضوری سالم و هدفمند در فضای مجازی داشته باشد، به والدین توصیه کرد که به جای تمرکز زیاد روی از بین بردن وابستگی به فضای مجازی، به این موضوع توجه کنند که چطور با بودن در این فضا، رشد اجتماعی و مهارتی کودک را ارتقاء دهند.
وی معتقد است که حضور کودکان در اینترنت و بازی‌های آنلاین اجتناب‌ناپذیر است، اما ایجاد محدودیت معقول و منصفانه برای نوجوان یک نیاز ضروری است. به طور مثال والدین می‌توانند در مورد میزان استفاده از اینترنت با کودکشان صحبت کنند و از این طریق با او به توافق برسند.
انتهای پیام