۳ نوامبر، روز زنان خانه‌دار، روزی برای تقدیر از زنان خانه‌داری است که نقش مهمی در خانواده و جامعه ایفا می‌کنند اما همچنان با مشکلات و چالش‌های بی‌شماری روبه‌رو هستند. زنان خانه‌دار در کنار مراقبت از فرزندان و رسیدگی به خانه، فشارهای جسمی و روحی فراوانی را تحمل می‌کنند. بسیاری از آن‌ها از کمبود حقوق بازنشستگی، خدمات درمانی و حمایت‌های اجتماعی گلایه دارند. در عین حال، نقش‌های متعددی که بر عهده دارند، هنوز از سوی جامعه و سیاست‌گذاران به درستی ارزیابی نشده و همچنان حقوق آنان به‌عنوان بخشی از نیروی کار به رسمیت شناخته نشده است.

درد و دل‌ها و آرزوهای یک زن خانه‌دار

زهرا، زن خانه‌دار ۳۵ ساله و مادر دو فرزند در این‌باره می‌گوید: «بعضی‌ها فکر می‌کنند خانه‌داری شغل نیست اما از صبح تا شب در حال انجام کارهای مختلف هستم؛ از رسیدگی به فرزندان گرفته تا انجام کارهای خانه. اما بدون هیچ حمایتی. اگر من بیمار شوم یا توانایی انجام کارهایم را نداشته باشم، هیچ بیمه یا حمایت اجتماعی‌ای ندارم که به من کمک کند. دلم می‌خواهد همان‌طور که کارمندان یا کارگران بیمه و حقوق بازنشستگی دارند، ما هم از چنین امتیازاتی برخوردار باشیم.»

این سخنان زهرا نشان می‌دهد که بسیاری از زنان خانه‌دار با همین دغدغه‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. برای آنان، یک روز تعطیل، مرخصی یا حتی یک حمایت ساده می‌تواند تفاوت‌های بزرگی ایجاد کند. در واقع، خانه‌داری تنها به معنای مدیریت خانه نیست، بلکه به معنای ایجاد فضایی امن و آرام برای خانواده است؛ جایی که محبت و عشق در آن به وفور وجود دارد. این زنان با تلاش شبانه‌روزی خود، احساس تعلق و امنیت را برای اعضای خانواده به ارمغان می‌آورند.

حس و حال خانه تحت مدیریت یک زن خانه‌دار

حس و حال خانه تحت مدیریت یک زن خانه‌دار، پر از زندگی و نشاط است. عطر پخت و پز، صدای خندهی فرزندان و آرامش حاصل از یک روز پرکار، همه نشان‌دهنده‌ تلاش‌های اوست. اما در پس این زیبایی‌ها، خستگی و نگرانی‌های روزمره نیز نهفته است. او می‌داند که باید همه چیز را در کنار هم نگه دارد و این مسئولیت بزرگ، گاه احساس تنهایی و فرسودگی را به همراه دارد. باید پذیرفت که خانه‌داری به تنهایی یک شغل است؛ شغلی که نه تنها به کار و تلاش نیاز دارد، بلکه به عشق و تعهد نیز وابسته است.

نقش فرهنگی و اجتماعی زنان خانه‌دار

زنان خانه‌دار نه‌تنها بار اصلی خانواده را به دوش می‌کشند، بلکه در شکل‌دهی به فرهنگ و ارزش‌های اجتماعی نیز نقشی کلیدی دارند. آن‌ها با انتقال آداب و رسوم، تربیت فرزندان و ایجاد فضایی محبت‌آمیز در خانه، به بنیان‌گذاران فرهنگی جامعه تبدیل می‌شوند. فرزندان آن‌ها با آموزه‌های مادران خود، ویژگی‌های انسانی و اجتماعی را یاد می‌گیرند که به نوبه خود بر جامعه تأثیر می‌گذارد. این نقش فرهنگی اغلب نادیده گرفته می‌شود، در حالی که بدون آن، جامعه نمی‌تواند به رشد و پیشرفت ادامه دهد.

چالش‌های روانی و عاطفی

علاوه بر فشارهای جسمی، زنان خانه‌دار با چالش‌های روانی و عاطفی نیز مواجه‌اند. احساس تنهایی، عدم تقدیر و خستگی مفرط می‌تواند به افسردگی و اضطراب منجر شود. این مسائل اغلب به دلیل عدم حمایت اجتماعی و نادیده گرفتن نقش آنان در جامعه بروز می‌کند. مهم است که خانواده‌ها و جامعه، این نیازها را بشناسند و فضایی فراهم کنند که زنان خانه‌دار بتوانند احساس ارزشمندی و شادی کنند.

مژگان زن خانه‌داری است که فرزندان سه قلویش بعد از سال‌ها سختی، در دانشگاه مشغول به تحصیل هستند. وی روزهای سختی برای بزرگ کردن فرزندانش سپری کرده و لحظه به لحظه زندگیش صرف رشد و تعالی آنان شده است؛ ولی در این بین هیچ زمانی برای رفع چالش‌های عاطفی و روانی خود صرف نکرده است. او که امروز در سن ۵۰ سالگی قرار دارد، می‌گوید: امروز در زندگیم شاهد خلاءهایی هستم که نمی‌توانم آنها را با چیزی پرکنم.

وی ادامه می‌دهد: از زمان ازدواج و پس از آن، تولد فرزندانم تا به امروز که ۲۸ سال گذشته است، نتوانسته‌ام به خود و آن کارهایی که علاقمند بودم، فکر کنم و امروز زنی هستم پر از خلاءهای زندگی و حسرت‌های دست نیافتنی.

آینده‌ای روشن برای زنان خانه‌دار

برای ایجاد آینده‌ای روشن برای زنان خانه‌دار، باید برنامه‌های آموزشی و توانمندسازی در نظر گرفته شود. این برنامه‌ها می‌توانند به آن‌ها کمک کنند تا مهارت‌های جدیدی یاد بگیرند و در محیط‌های شغلی به‌طور مستقل فعالیت کنند. همچنین، حمایت‌های قانونی و مالی از زنان خانه‌دار باید در دستور کار دولت‌ها قرار گیرد تا آن‌ها بتوانند با آرامش خاطر، به انجام وظایف خود بپردازند و در عین حال از حقوق و مزایای لازم برخوردار شوند.

روز زنان خانه‌دار فرصتی است برای بازنگری در ارزش‌های اجتماعی و تجدیدنظر در حمایت‌های ارائه شده به این قشر مهم. توجه به نیازها و حقوق زنان خانه‌دار نه‌تنها به بهبود کیفیت زندگی آن‌ها کمک می‌کند، بلکه بر تمام جامعه تأثیر مثبت خواهد گذاشت. برای ساختن جامعه‌ای بهتر، باید صدای این زنان را بشنویم و به آن‌ها احترام بگذاریم.

انتهای پیام