به مناسبت فرا رسیدن سیزده آبان «روز دانش‌آموز»، گروهی از دانش آموزان مشگین شهر در گفت‌وگو با ایسنا، به بیان مشکلات و خواسته هایشان از مسوولین و خانواده پرداختند.

دانش آموز امیرعلی ۱۸ساله از دبیرستان شهید کلانتری در پاسخ به علل افت تحصیلی در مدرسه، جو نامطلوب در کلاس درس و پاسخ گویی نامناسب به نیازهای ویژه دانش آموزان را از علل افت تحصیلی به خصوص موفقیت در کنکور برشمرد.

این دانش آموز با تاکید بر اینکه دانش آموزان تنها تاثیر بار علمی بالای معلمان را دلیل بر رشد و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نمی دانند، گفت: ابعاد غیر درسی هم می‌تواند بر رشد و پیشرفت آموزشی و شخصیتی دانش آموزان تاثیرگذار باشد مانند رابطه فردی میان دانش آموزان، رابطه میان دانش آموز با اولیای مدرسه، وضعیت اقتصادی و اجتماعی و بسیاری از مسائل دیگر.

امّا خواسته این دانش آموز از مسئولین مدارس و بالاتر به نمایندگی از سوی دانش آموزان دیگر، ایجاد کلاس‌های کنکور و پیگیری کردن تحلیل آزمونهایی است که گرفته می‌شود، تشویق دانش آموزان، اطلاع رسانی درست و مداوم پیشرفت و یا پس رفت دانش آموزان به اولیا می‌باشد.

به گفته این دانش آموز، در این میان علل رفتارهای نامطلوب دانش آموزان در کلاس از امور مختلفی چون خستگی از درس ، بحث زیاد معلم، استقلال طلبی در مقابل معلم، جلب توجه و یا سر درگمی به انتظارات کلاس درس می تواند باشد.

امیرعلی در خصوص راهکار مسائل و مشکلات می‌گوید: معلم باید نظارت، پاسخ مناسب به رفتار نامناسب و نگاه خیره و کوتاه به دانش آموز خاطی و صحبت انفرادی با دانش آموز و آنچه را که باعث قطع ارتباط و توجه آموزش در کلاس می شود را به صورت منطقی به اجرا درآورد.

وی می‌گوید: ارائه طرح هایی که آموزش وپرورش ارائه می‌دهد باید در راستای تقویت خلاقیت دانش آموزان باشد و مدارس در راستای تحقق این اهداف به رشد و پرورش خلاقیت دانش آموزان بپردازد.

امیرعلی در ادامه عنوان می‌کند: مشکل اینجاست که حتی با ارائه طرح های جامع در مدارس با مشکل کمبود معلم و گاها تدریس در رشته های غیرتحصیلی، چگونگی رشد خلاقیت را از دانش آموزان سلب می‌کند.

پریسا یکی از دانش آموزان مدرسه بنت الهدی، در مورد نداشتن حتی کمترین امکانات به سیستم گرمایشی اشاره می‌کند که درس خواندن در این شرایط را دشوار می‌کند.

این دانش آموز می گوید: ما دانش آموزان انتظار مدرسه ای زیبا و سرسبز و نشاط آور داریم ولی محیط آلوده،  خشک و بی روح و نداشتن سیستم گرمایشی نامناسب اشتیاقمان را برای یادگیری کم می‌کند.

دانش آموز دیگری از دبیرستان سمیه که نمی‌خواست نامش برده شود، انجام تکالیف زیاد بدون بررسی معلم ، عدم توجه به تفاوتهای فردی، وجود کلاسهای پرجمعیت، رفع تکلیف ِگاها بعضی معلمان فقط برای حضور داشتن درکلاس، عدم آشنایی معلمان با ویژگی‌های دانش آموزانِ خلاق ، تاکید بر نمره پروری، روش‌های تدریس سنتی، عدم تجهیز مدارس از هر نظر را سدی محکم در برابر استعدادهای دانش آموزان عنوان کرد.

وی می افزاید: نرمش مدرسه و اولیا در بالا بردن خلاقیت دانش آموزان تا حدودی موثر خواهد بود. استفاده از یک الگوی ویژه در پاسخ به سوالات که فقط دبیر آن را پذیرش کند به مانند نظم خشک انضباطی به نظر غیرمنطقی جلوه می کند، اینکه دراین شرایط خلاقیت هم انتظار می‌رود.

این دانش آموز می‌گوید: البته در پاسخ به معضلات، منظور بوجود آوردن هرج ومرج و بی نظمی در مدرسه نیست. نظم در مسائل کلی و جزئیات؛ رفتار و گفتار را تحت تاثیر قرار ندهد ولیکن نباید فقط دانش آموز مطیع ، باادب و خویشتن دار در نگرش دبیر مهم باشد و به دانش آموزان خلاق و پرسشگر به سبب داشتن قوه تخیّل بالا و سوالات متعدد در حکم دانش آموز دردسر آفرین نگاه کرد و مورد استقبال معلم قرار نگیرد.

درک و حمایت شدن؛ خواسته نوجوان امروزی

در ادامه عادل رنجبر، مشاور تحصیلی هم اظهار کرد: نوجوان امروزی بیشترین چیزی که نیاز دارد درک و حمایت شدن است. او می‌خواهد در مدرسه و جامعه مورد حمایت و پذیرش باشد امّا جامعه به طور اعم و مدرسه به طور اخص، پاسخگوی نیازهای آموزشی، پرورشی و تفریحی او نبوده و او را به جهت پذیرش الگوهای تحصیلی و آموزشی، تحت فشار قرار می‌دهد و متأسفانه خانواده‌ها هم در موارد متعددی با رفتارهای تربیتی نادرست، موجب تشدید فشارهای روحی نوجوانان و دانش‌آموزانشان می‌شوند.

وی ادامه داد: آن چه که نوجوان و محصّل امروزی را بیشتر می‌رنجاند ترس از انتخاب و پیگیری علاقمندی‌های آموزشی و تحصیلی خود است، چرا که شاید بازار کار و آینده شغلی رشته‌های مدنظرش را در خطر ببیند و حتی گاهی مساعد نبودن شرایط فعلی بعضی شغل‌ها و رشته‌های مورد علاقه‌اش، انتخاب مسیری امیدوارکننده به آینده را دشوارتر می‌کند.

این مشاور تحصیلی افزود: باید بپذیریم که نوجوان ما مسئول درک شرایط ما نیست، بلکه ما مسئول فراهم کردن شرایط مناسب برای او هستیم. ما یعنی مدرسه، خانواده، کانون‌های قرآنی و پرورش فکری، بسیج، شهرداری، مراکز و نهادهای مرتبط با امور نوجوانان. ما وظیفه داریم نوجوانانمان را در بستری رشد دهیم که استعدادهای متعدد بالقوه آن‌ها بالفعل شده و نیازی از نیازهای جامعه آینده را برطرف کنند.

رنجبر اظهار کرد: نوجوان به عنوان نیروی کار در آینده نزدیک، نیازمند کسب مهارت‌های اجتماعی، شغلی و فرهنگی متناسب می‌باشد و ما باید بیش از پیش آن‌ها را دریابیم، دغدغه‌هایشان را درک و ظرفیت‌هایشان را باور کنیم.

وی بیان کرد: یقیناً انگیزه پیشرفت و امید نوجوانان به آینده روشن، حرکت کشور در مسیر پیشرفت و توسعه را سریع‌تر و مطمئن‌تر می‌کند.

انتهای پیام