به گزارش ایسنا، هنگامی که آلودگی هوا لاهور را در بر گرفت، مردم علائم آشنا را احساس کردند. ابتدا سوزش گلو و چشم‌ها و سپس سرگیجه، سفتی در قفسه سینه و سرفه‌های خشک در بسیاری افراد بروز کرد.
«جاواریا»ی ۲۸ ساله، دانشجوی کارشناسی ارشد ساکن این شهر پاکستان، گفت: فقط بیرون رفتن به یک مصیبت فیزیکی تبدیل شده است.
در روزهای اخیر، کیفیت هوا در لاهور، محل زندگی بیش از ۱۴ میلیون نفر به بدترین سطح روی زمین رسیده است، با سطوح آلودگی تا ۱۵ برابر بیشتر از آنچه که سالم تلقی می‌شود و شهر در دود غلیظ قهوه‌ای رنگ فرو رفته است. در دسته‌بندی شاخص کیفیت هوا، شاخص کیفیت هوای «سالم» ۵۰ است با این حال هفته گذشته شاخص کیفیت هوای لاهور به بالای ۷۰۰ رسید.
در هند نیز شهر دهلی هم در مه دود غلیظ سمی سالانه پوشانده شد که نشانگر آغاز ناخوشایند «فصل آلودگی» است که بیش از ۲۵ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد و کیفیت هوا در رده «بسیار ضعیف» باقی مانده است.
در دهلی و لاهور، دولت‌های محلی قول‌هایی داده‌اند و اقداماتی را برای جلوگیری از سطوح فاجعه بار آلودگی که در دهه گذشته به یک رویداد سالانه تبدیل شده است، اعلام کرده‌اند. با این حال مردم شکایت داشتند که مه دود قهوه‌ای حتی زودتر از حد معمول وارد شده است و می‌گویند همه سیاست‌ها برای جلوگیری از آن شکست خورده است.
جاواریا که از زمان تشدید آلودگی بیمار شده است، گفت: امسال، آسمان در ماه اکتبر ابری بود و مه دود سمی‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. هر سال شرایط بدتر می‌شود. وضعیت هوا از کمی نگران کننده به کاملاً خطرناک تبدیل شده است و این بسیار غم انگیز است.
یکی از دلایل وجود مه دود، اقدام کشاورزان برای سوزاندن «کلش» محصولات خود برای پاکسازی سریع و ارزان مزارع است. با وجود غیرقانونی بودن در هند و پاکستان، سوزاندن کلش ادامه دارد.
دولت پنجاب در پاکستان اعلام کرد که به کشاورزان جایگزینی برای سوزاندن کلش پیشنهاد کرده است اما «خالد خوخار»، رئیس انجمن کشاورزان این موضوع را رد کرد.
او گفت: بیش از ۱۰ میلیون کشاورز در پنجاب زندگی و کار می‌کنند. سوزاندن محصول ارزان‌ترین گزینه است و به همین دلیل ادامه یافته است. ما برای جایگزینی ارزان برای همه کشاورزان به کمک نیاز داریم.
در همین حال، کیفیت هوا با انتشار گازهای گلخانه‌ای صنعتی از کارخانه‌ها و ساخت‌وسازها و همچنین دود کامیون‌ها و اتومبیل‌ها که با فرا رسیدن هوای سرد زمستان در شهرها به دام می‌افتند، بدتر می‌شود.
این مشکل به حدی فراگیر شده است که این هفته «مریم نواز»، یک مقام ارشد پنجاب در پاکستان، پیشنهاد کرد سیاست پیچیده روابط هند و پاکستان را کنار بگذارند تا یک ابتکار دیپلماسی مه دود بین دو کشور برای رسیدگی به سطوح بالای آلودگی هوا ارائه شود.
نواز گفت: مه دود یک موضوع سیاسی نیست بلکه یک مساله‌ای انسانی است و افزود: هوا، مرزهای بین دو کشور ما را به رسمیت نمی‌شناسد. مبارزه با مه دود غیرممکن است مگر اینکه هر دو کشور با هم قدمی بردارند.
با این حال، هند هنوز به این پیشنهاد واکنشی نشان نداده است.
اثرات بهداشتی منطقه‌ای این آلودگی هوای سالانه، فاجعه‌بار است. طبق گزارشی که توسط موسسه سیاست انرژی در دانشگاه شیکاگو منتشر شده است، آلودگی بزرگترین تهدید برای سلامتی در هند است و ساکنان دهلی به دلیل اثرات آن به طور متوسط تا ۸.۵ سال از عمر خود را از دست می‌دهند.
«عمار علی جان»، یک مورخ در لاهور گفت: هوای پاک به یک وضعیت لوکس تبدیل شده است که تنها ثروتمندان در شهر می‌توانند از پس آن برآیند.
او گفت: تنها افرادی که توانایی خرید دستگاه‌های تصفیه هوا را دارند، می‌توانند با خیال راحت نفس بکشند – این نوعی آپارتاید است.
علی جان گفت که شهر اکنون «غیرقابل سکونت شده است. ما لاهور و بیشتر پنجاب را به یک جنگل بتنی تبدیل کرده‌ایم و نتیجه آن فاجعه زیست‌محیطی است.»
به گزارش روزنامه «گاردین»، دکتر «بیدیارانی چانو» در یک کلینیک بهداشتی در دهلی نیز گفت افزایش چشمگیر افرادی را که با مشکلات تنفسی مراجعه می‌کنند، دیده است و حدود ۶۰ درصد از بیماران او بیماری‌های مرتبط با آلودگی هوا داشتند که بیشتر آنها کودکان و افراد مسن بودند.
«شکیل خان»، ۳۶ ساله که در گاری میوه خود نشسته بود، آلودگی را به عنوان یک «سم آهسته» توصیف کرد اما گفت که چاره‌ای جز کار در بیرون از خانه با شروع آلودگی هوا ندارد.
او گفت: در سال ۲۰۱۹، پدرم را به دلیل بیماری ریوی از دست دادم. او در زندگی خود یک روز هم سیگار نکشید اما پزشکان به من گفتند که ریه‌هایش آسیب دیده است. اگر کسی سیگار نمی‌کشد چرا این اتفاق برای او می‌افتد؟ این اتفاق به این دلیل افتاد که او نیز مانند من در خیابان‌های دهلی کار می‌کرد.
هر ساله آلودگی هوا در فصل سرما، هند و پاکستان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و منجر به تعطیلی مدارس، دانشگاه‌ها و کسب و کارها می‌شود.
آلودگی هوای محیط (بیرون) هم در شهرها و هم در مناطق روستایی باعث ایجاد آلاینده‌های ریز می‌شود که منجر به سکته مغزی، بیماری‌های قلبی، سرطان ریه و بیماری‌های حاد و مزمن تنفسی می‌شود.
کیفیت هوا ارتباط تنگاتنگی با آب و هوا و اکوسیستم های زمین در سطح جهان دارد. بسیاری از محرک‌های آلودگی هوا (یعنی احتراق سوخت‌های فسیلی) نیز منابع انتشار گازهای گلخانه‌ای هستند. بنابراین، سیاست‌های کاهش آلودگی هوا، یک استراتژی برد-برد هم برای آب و هوا و هم برای سلامت انسان‌ها ارائه می‌کند، بار بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا را کاهش می‌دهد و همچنین به کاهش کوتاه‌مدت و بلندمدت پدیده تغییرات آب‌وهوایی کمک می‌کند.
انتهای پیام