معصومه خانبان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: بر اساس آمار کارشناسان استان قزوین یک درصد از مساحت کشور را دارد اما سهم مهاجرتی این استان چهار درصد است. بر اساس پیمایش‌های صورت گرفته، این مقدار سهمیه هرسال سیر صعودی داشته و سالانه تعداد قابل‌توجهی به جمعیت استان اضافه می‌شود.

وی در ادامه افزود: نبود زیرساخت‌های لازم برای ورود مهاجران به قزوین، سبب شده تا نرخ بیکاری جمعیت بومی استان، افزایش یافته و معضلاتی چون گرانی زمین و مسکن، آلودگی هوا، کم‌آبی و همچنین بسیاری از آسیب‌های اجتماعی چون اعتیاد، دست‌فروشی و حضور کودکان کار در استان قزوین افزایش یابد.

این کارشناس مطالعات فرهنگی گفت: باتوجه به اینکه یکی از مزایای مهاجرت به قزوین بهره‌مندی از مزایای واحدهای تولیدی این استان است، طبیعی است با افزایش شرکت‌های تولیدی و فناور شاهد افزایش نرخ مهاجرت به استان باشیم. درحالی‌که امکانات و زیرساخت‌های اولیه برای وجود آن‌ها فراهم نیست و در این راستا شهروندان بومی قزوین با یک به‌هم‌ریختگی موازنه شهری مواجه هستند.

وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر قزوین، جزو استان‌های پرخطر ازلحاظ آسیب‌های اجتماعی و کم برخوردار به لحاظ زیرساخت‌های فرهنگی است؛ که اگر بخواهیم تخصصی به این موضوع نگاه کنیم، مهاجرپذیری این شهر، نقش پررنگی در آسیب‌شناسی پیدا می‌کند.

خانبان ادامه داد: انباشت خرده‌فرهنگ‌های مختلف در کنار یکدیگر سبب شده تا بسیاری از آسیب‌های اجتماعی از دل همین مهاجران بیرون آیند. آن‌طور که کارشناسان می‌گویند درصد بالایی از بزه‌های اجتماعی در قزوین توسط اتباع یا مهاجرانی صورت می‌گیرد که نتوانستند پاسخ نیازهای اقتصادی و اجتماعی خود را از قزوین بگیرند.

این کارشناس مطالعات فرهنگی بیان کرد: طی سالیان اخیر، افزایش تکدی‌گری در قزوین و همچنین دست‌فروشی بسیار چشمگیر بوده است و  بر اساس آماری که مسئولان ارشد استانی می‌دهند، درصد بالایی از تکدی‌گران را مهاجرانی تشکیل می‌دهند که از استان‌های دیگر به قزوین آمده‌اند.

وی با اشاره به نگاه آماری به پدیده مهاجرت در قزوین خاطرنشان کرد: نبود نیروی کارگر در شرکت‌های صنعتی استان قزوین و عدم استقبال جوانان برای کار در شرکت‌ها و کارخانه‌ها سبب شده تا شاهد اقبال مسئولان استانی به مهاجران باشیم. درحالی‌که با در نظر گرفتن مشوق‌هایی می‌توان معضل نیروی انسانی را حل کرد.

خانبان در پایان گفت: زنگ خطر افزایش بی‌رویه مهاجرت به قزوین به صدا درآمده است و زیرساخت‌ها و امکانات رفاهی مانند ترافیک، کمبود وسایل حمل‌ونقل عمومی، افزایش حاشیه‌نشینی و زندگی در بافت‌های فرسوده گواه آن است که مهاجرپذیری در قزوین بیش از آنکه یک فرصت باشد به یک تهدید اجتماعی تبدیل‌شده است.

انتهای پیام