به گزارش ایسنا، به نقل از ایرنا، سروش صحت امروز، کارگردان صاحب‌سبکی در سینما و تلویزیون کشورمان محسوب می‌شود. کارگردانی که تلاش کرده تا فرم روایی کارهای خود را به دنیای فانتزی و انتزاعی نزدیک کرده و با شکستن کلیشه‌های گروتسک‌های کم‌تعداد رایج، به سبک جدیدی در سازمان روایت برسد که تا اینجا، با استقبال خوبی از جانب مخاطبان مواجه شده است.
صحت در نخستین تجربه‌های کارگردانی خود در تلویزیون یعنی چارخونه، ساختمان پزشکان و پژمان، به رگه‌های از این انتزاع اکتسابی می‌رسد. این شاخصه‌ها در شمعدونی تقویت می‌شود و در سه‌گانه لیسانسه‌ها، به ثبات مفهومی و بصری رسیده و آن خط تا امروز، در ۲ کار سینمایی این کارگردان، ساری و جاری ملموس است.
صبحانه با زرافه‌ها پس از جهان با من برقص، دومین تجربه سینمایی صحت در چنین فضایی است. یک گروتسک آرام و پربازیگر که تلاش شده تا برخلاف کارهای اخیر کارگردان، فضاهای بصری متفاوت‌تری را به خود ببیند و لوکیشن‌های داخلی و خارجی بیشتری را تجربه کند. خلاقیت ماهیتی که در این فیلم دیده می‌شود، به نسبت دو ساخته قبلی صحت یعنی جهان با من برقص و مگه تموم عمر چند تا بهاره، از ضریب ابتکار کمی برخوردار است و درواقع در همان پارادایم تعریف می‌شود و تنها تفاوت را می‌توان به فضاهای به‌نسبت پرتعداد فیلم نسبت داد.
صبحانه با زرافه‌ها در چنین فضایی، می‌تواند حسن‌ختام شکوهمندانه‌ای برای این شکل روایت در دنیای سینمایی صحت باشد. تولیدات بعدی این کارگردان در چنین اتمسفری، جذابیت چندانی برای مخاطب نخواهد داشت و چسب آن نمی‌گیرد. آنِ موردنظر کارگردان در چنین پروسه بصری و روایی، در چندین کار اخیر، به خوبی قوام یافت و آن ابتکار ذاتی خود را به مخاطب خوراند و اگر ادامه این پروسه، با همین فرمول به جلو پیش رود، آورده چندانی را برای کارگردانش به ارمغان نخواهد آورد؛ مگر اینکه ذهن فانتزی‌دوست صحت و ایمان صفایی، دست به خلاقیت‌ها و پیشروی‌های جذاب دیگری در چنین مختصاتی بزند که این، همان توسعه مطلوبی است که عموما در جهان خاص یک فیلم‌ساز مطرح است و به نقطه‌ای برای بقا و فنای یک تفکر انحصاری تبدیل می‌شود.
خاص بمان !
صبحانه با زرافه‌ها همچنان که در دوران جشنواره فجر با اقبال خوبی از جانب مخاطبان مواجه شد، قطعا در اکران عمومی نیز بازخوردهای خوبی خواهد گرفت. این بازخورد خوب و فروش طلایی، حکم سرابی را دارد که در این بزنگاه مهم کارنامه سروش صحت، بسیار سرنوشت‌ساز است و میزان بقای عمر کاری این کارگردان را مشخص می‌کند. حیف است که چنین رویکرد منحصربه‌فردی در سینمای ایران، به کلیشه بیفتد و کارهایش به مانند آثار برخی کارگردانان سری‌ساز، هیچ اتفاق و جریان‌سازی را در سینما رقم نزند.
صبحانه با زرافه‌ها می‌تواند آخرین ساخته سروش صحت در روند موفقی باشد که وی طی چندین سال اخیر به کار گرفته است. تکرار این روند که در چند فیلم و سریال به کار گرفته شده، موفقیتی را برای آقای کارگردان رقم نخواهد زد. بنابراین حساسیت‌های بسیاری حول اثر بعدی این کارگردان رقم خواهد خورد که وی چه دستاورد جدیدی را به جهان جدیدی که خلق کرده، اضافه خواهد کرد.
ما حق داریم که از امروز، برای این کارگردان نواندیش که تا این اندازه کار جدید با قالب‌های مبتکرانه ساخته، مضطرب باشیم و با نگرانی، گام‌های بعدی او را رصد کنیم. سینما، سکوهای نمایش خانگی و تلویزیون، تا همیشه سروش صحت را یک کارگردان خاص می‌خواهد.
انتهای پیام