مبیّن شهیر در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص اهمیت گفت‌وگو و برگزاری کرسی‌های آزاد اندیشی با طرح این پرسش که آیا می‌توانیم ادعا کنیم به توسعه دست یافته‌ایم بدون اینکه همدیگر را بپذیریم؟ اظهار کرد: گفت‌وگوی ویترینی چیزی را حل نمی‌کند؛ چون اساسا طرف‌ها سخن، رویکرد و کنش همدیگر را قبول ندارند و فقط وانمود میکنند که همدیگر را می فهمند و می‌شنوند. اگر بنا، بازاندیشی باشد یعنی هر دو طرف یا هر چند طرف، حرف، کنش و عمل یکدیگر را بسنجند و برای رسیدن به نتیجه بهتر باهم حرف بزنند، نهایتا تفکری که در آن موقعیت بهتر است، انتخاب می‌شود.
وی ادامه داد: در گفت‌وگوها باید بتوانیم آزادانه حرف بزنیم، به صرف انسان بودن حرف بزنیم نه نقشی که در آن قرار داریم و به طور مساوی حرف بزنیم. به عبارتی "همان گونه که می‌خواهیم افکارمان را ابراز کنیم، به همان شکل اجازه دهیم دیگری هم این کار را انجام دهد".
دانشجوی دکتری جامعه شناسی اقتصادی و توسعه دانشگاه تبریز در ادامه افزود: کرسی‌های آزاد اندیشی به عنوان نمونه‌ای برای رسیدن به جامعه مفاهمه که جامعه نجات بخش بشری است، تاثیر مهمی را در بین دانشجویان و حوزویان به وجود آورده است و آن «یاد گرفتن شنیدن» است.
وی افزود: اگر تناسبی بین گفتن و شنیدن وجود نداشته باشد، سرمایه اجتماعی دچار تزلزل خواهد شد. منظور من از شنیدن، شنیدنی است که حرف دیگری را با قوه استدلال بسنجیم و نقاط قوت و ضعف آن را مشخص کنیم و در مقابل نقاط قوت و ضعف سخن خود قرار دهیم.
مدیر سازمان دانشجویان شعبه آذربایجان شرقی با بیان اینکه کرسی‌های آزاداندیشی، فرصت مغتنمی است که هم آزادانه حرف بزنیم و هم اجازه دهیم دیگری حرف بزند، افزود: چنین مفاهمه‌ای، جامعه نجات را به وجود می‌آورد که هم پیشوایان دینی ما، هم جامعه شناسان و هم فیلسوفان بزرگ در پی آن بودند و دلیلش این است که بزرگترین مشکلات و مصیبت‌ها را خود انسان‌ها برای خودشان به وجود می‌آورند و ساده‌ترین و کم هزینه‌ترین راه جلوگیری از مشکلات، گفتن و شنیدن است.
وی با اشاره به سخنی از امام علی (ع) که «نظرات گوناگون را در کنار هم قرار دهید تا آنچه صواب است به دست آید» اظهار کرد: کمتر کسی در دنیا می تواند ادعا کند با جامعه گفت‌وگو محور مخالف است. گفت‌وگو، اصل اساسی و حق انسان‌ها در برابر هم است.
مبین شهیر در ادامه با اشاره به اهمیت کرسی‌های آزاد اندیشی در محیط دانشگاه‌ها افزود: حلقه مفقوده‌ای بین دانشگاه و جامعه وجود دارد که به نظرم دانشگاه‌ها می‌توانند با شکل دهی به گفت‌وگوهای مفید در قالب مناظرات و کرسی‌های آزاد اندیشی آغازگر یک تحول بزرگ در کشور باشند.
وی با بیان اینکه سعی کنیم کرسی‌های آزاد اندیشی را محدود به موضوعات خاصی نکنیم، افزود: همه جا باید کرسی آزاد اندیشی باشد. نباید منتظر فلان نهاد یا انجمن باشیم که کرسی برگزار کند تا بتوانیم سخن بگوییم؛ چرا خودمان گفتگویی را شکل ندهیم؟ اگر گفتگوی اصیلی داشته باشیم، چه دانشگاه، چه مدرسه، چه خانواده و چه کوچه و بازار به کرسی آزاد اندیشی تبدیل خواهد شد.
وی افزود : بعضا وقتی نام کرسی می‌آید، چون این کرسی‌ها اغلب درباره موضوعات خاصی اجرا می شوند، همه ذهنشان به آن سمت می‌رود که فلان تشکل، انجمن یا دستگاه می‌خواهد بیاید و حرف بزند در حالی که کرسی آزاد اندیشی یک قالب گفت‌وگو است و می‌تواند در زمینه‌های اجتماعی، هنری، ادبی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و هرچه فکرش را بکنید، شکل بگیرد.
وی با اشاره به اینکه ما نباید از اینکه سخن طرف مقابل را بپذیریم خجالت بکشیم، افزود: این یک ضعف نیست؛ چرا که ما اگر قانع شدن را بد بدانیم این یک عنصر فرهنگی نامطلوب است. امروز شما حرف مرا می‌پذیرید و فردا در موضوع دیگر من حرف شما را. ما سعی می‌کنیم وضعیت بهتری را بسازیم و با افزایش گفت‌وگوها، این عنصر فرهنگی را بی معنا کنیم.
به گزارش ایسنا، سعید مبین شهیر دانشجوی دکتری جامعه شناسی اقتصاد و توسعه دانشگاه تبریز در اولین رویداد کشوری رقابت در کرسی های آزاد اندیشی به عنوان سرپرست تیم اندیشه ورزان اتوپیا از دانشگاه تبریز توانستند مقام اول کشوری را کسب کند.
انتهای پیام