به گزارش ایسنا، روند صدور مجوز ساخت فیلم و کیفیت آثار تولیدی یکی از دغدغه‌های جدی سینماگران در چند سال اخیر است که نسبت به افزایش ساخت فیلم‌های کمدی هم بارها هشدار داده‌اند. آن‌ها آینده روشنی را با ادامه این روند برای سینمای ایران متصور نیستند و نه تنها از دلسوزان سینما بلکه از سینماگران مختلف انتظار دارند که در این زمینه هوشیارانه و با آینده‌نگری عمل کنند.

امیرحسین علم‌الهدی در راستای همین دغدغه‌ها یاداشتی را نوشته و در آن به موضوعی با عنوان «مسئولیت اجتماعی سینماگران» اشاره کرده است.

متن این یادداشت که در اختیار ایسنا قرار گرفته، به این شرح است:  

«به نام خدا

با توجه به تغییر ساختار رفتاری جامعه و خروج سرمایه‌گذاران و حامیان مالی سینمای اجتماعی به دلیل حوادث این سالیان و ایضا سیاست‌های حاکم بر سینمای ایران و از دیگر سو افزایش لجام گسیخته هزینه‌های تولید فیلم و بالاخص دستمزدهای بازیگران مطرح سینمای ایران، باید به یقین اذعان داشت که ساخت فیلم‌های اجتماعی با تهدیدات جدی روبرو است. خطر اصلی حذف سینمای اجتماعی عدم امکان نمایش رسمی "گسل‌های اجتماعی" است که فعال شده‌اند و باید صریح گفت به دلیل آنچه در این فعل و انفعالات اجتماعی، زیر پوست شهر و حتی روی پوست شهر هم می‌گذرد چشم انداز روشنی پیش سینمای اجتماعی و نمایش رسمی این سینمای پایه نیست.  

نگاه نویسنده در این یادداشت فارغ از فقدان امکان پیدا کردن راه حل برای بخش نمایش رسمی سینمایی تاثیرات اتفاقات اخیر در بطن جامعه و آنچه در اتفاقات روز جامعه در حال گذر است، تاکید بر ضرورت تعهد به مفهوم "مسئولیت اجتماعی" در سینما است که باید جزء لاینفک وظایف بخش اندکی از سینماگرانی باشد که هر پروژه سینمایی را اول در کفه ترازوی "درآمد" می‌بینند و بالطبع فقط در پروژه‌هایی حضور پیدا می‌کنند که اول و آخر آن درآمد تضمین شده داشته باشند. (خواه فروش اثر و خواه دستمزد بالای حضور در اثر و قاعدتا آن هم بی شک اثر کمدی!)

نگاهی به حجم تولیدات این روزهای سینما و غالب شدن تولیدات کمدی پرشمار نشان‌دهنده نوعی بی‌تعهدی به "مسئولیت اجتماعی توسط "پولداران" سینما (خواه سرمایه‌گذاران، خواه تهیه‌کنندگان و خواه بازیگران) به سینمای اجتماعی فراگیر است! (منظور از سینمای اجتماعی فراگیر فیلم‌هایی است که می‌توانند بخش مهمی از بدنه تماشاگران غیرفعال سینما را که طی چندسال گذشته از سینما دورشده‌اند به سینما بازگردانند.)
تهیه‌کنندگان پولساز سینما (همانند اسلاف خود که هم به سینما فروش نگاه داشتند و هم به سینمای اجتماعی) به همراه بازیگران پرفروش و حتی پلتفرم‌های مهم ویدئو درخواستی این روزها (شبکه نمایش خانگی آنلاین) باید راهی پیدا کنند تا این مسئولیت اجتماعی را به فراموشی نسپارند و با توجه به خطر حذف شدن سینمای اجتماعی فراگیر، فارغ از آنچه در سطرهای ابتدایی این یادداشت ذکر شد و بالاخص تهدید جدی افزایش سرسام‌آور هزینه‌های تولید فیلم (امکان تولید این نوع فیلم‌ها به دلیل این افزایش سرسام آور هزینه‌ها در حال سلب شدن از فعالان سینما است و این سینماگران توان جذب منابع مالی فیلم‌های خود را به دلیل فرار سرمایه‌گذاران ندارند) نباید نسبت به این سینما بی‌تفاوت باشند!

تأمین سرمایه این نوع فیلم‌های اجتماعی توسط پلتفرم‌های نمایش آنلاین و پولسازان سینما و حضور هنرپیشگان پرفروش در این سینمای "مهم و پایه" با حداقل دستمزدهای ممکن یا مشارکت در تأمین سرمایه فیلم‌ها (تعیین درصد از سهام فیلم بجای دریافت حق‌الزحمه نقد خود) باعث ادامه حیات حداقلی این سینما خواهد شد و بی‌شک در صورت ایفای تعهد به این مسئولیت اجتماعی، اثرات مثبت این تصمیم در ارتقاء نقش این فعالان اقتصادی سینما در تولیدات پرفروش آینده حتی فیلم‌های کمدی کیفی‌تر نیز خواهد شد!

القصه: حذف سینمای اجتماعی فراگیر که نقش بسزایی در رشد و نمو سینما در طی تاریخ سینمای ایران داشته است، سینمای طنز را به ابتذال بیشتر نزدیک خواهد کرد و در صورت سیطره کامل ابتذال (آنچه که در این سه سال دیده‌ایم)، تاریخ سینما نشان داده است که به زودی سینماهای کشور به دلیل اصرار به تک محصولی غیر کیفی خود (کمدی‌های سطحی) از مخاطبان خالی خواهند شد و آن زمان نه از سینما نشانی خواهد ماند و نه از سینمانشان!

پولسازان سینمای ایران: مسئولیت اجتماعی شما در این برهه تاریخی سینما، حمایت و کمک به سینمایی است که اگر چراغی در آن همچنان روشن است مرهون این سینمای متفکر (سینمای اجتماعی) است. دریابید این سینما را با ایفای متعهدانه "مسئولیت اجتماعی" خود در قبال این سینمای مهم اما نحیف و در شرف حذف.»

انتهای پیام