به گزارش ایسنا، محمد زعیم‌زاده در سرمقاله فرهیختگان نوشت:
در صبح شنبه صهیونیست‌ها با هدف قراردادن بخش‌های غیراقتصادی تلاش کردند، این‌طور نشان دهند که مسئله‌شان مردم نیست و با حمله به اهدافی خاص تلاش کرده‌اند خط ایجاد شکاف در درون حاکمیت را تشدید کنند؛ اما نوع واکنش‌های افکار عمومی به حادثه پیام دیگری را صادر کرد.
از رفتار عادی مردم در صبح شنبه تا موج سنگین حمایتی از پدافندهوایی و عزیزان جان فدای ارتش آن هم با پای‌کار آمدن طیفی که مدت‌ها سکوت کرده بودند یا حتی در ۱۴۰۱ موضع اعتراضی داشتند، نشان داد صهیونیست‌ها در این هدف‌گذاری شکست‌خورده‌اند و دچار نوعی اشتباه محاسباتی شده‌اند.
گزاره دوم، مربوط به دستگاه محاسباتی نظامیان و سیستم دفاعی ایران بود، حجم و اندازه شرارت شنبه به نحوی بود که صهیونیست‌ها امید داشتند چیزی شبیه واکنش ایران در پاسخ آنها به عملیات وعده صادق۱ اتفاق بیفتد و سیاست نادیده‌انگاری توسط ایران در پیش گرفته شود، اما اتخاذ راهبرد نه بزرگ‌نمایی نه کوچک‌نمایی از سوی ایران این ایده را هم به محاق برد. با اتخاذ این موضع شمشیر پاسخ فعلاً بر سر صهیونیست‌ها رقص‌کنان خواهد چرخید. آنها تا اطلاع ثانوی حتی در صورت آتش‌بس در غزه و لبنان هم نمی‌توانند، مطمئن باشند ایران پاسخی نمی‌دهد.
گزاره سوم تأثیرگذاری بر محیط منطقه بود، صهیونیست‌ها با نوع پاسخ می‌خواستند این حس را منتقل کنند که با رواداری و خویشتن‌داری برخورد کرده‌اند، ازاین‌رو احتمالاً انتظار سکوت از کشورهای منطقه داشتند، اما بیانیه‌های کم‌سابقه کشورهای منطقه ازجمله عربستان و ترکیه در محکوم‌کردن اقدام رژیم جعلی خلاف پیش‌بینی آنها بود. اینکه عملکرد کشورهای منطقه در ایجاد موج محکومیت تجاوز اسرائیل به ایران ماحصل چه فرایندی است و چه انگیزه‌ها و اهدافی را شامل می‌شود در جای خود می‌تواند محل بحث باشد؛ اما آنچه واضح است، این نتیجه مورد انتظار صهیونیست‌ها نیست و این بخش سومی است که آنها دچار اشتباه فاحش محاسباتی شده‌اند. موضع کشورهای منطقه در خصوص این اقدام رژیم از دو جنبه مهم است؛ یکی اینکه میزان اثربخش‌بودن ۷ اکتبر در تعویق و تعلیق پروژه عادی‌سازی را مشخص می‌کند و دیگر آنکه میزان اهمیت رابطه با ایران در فردای عبور از این بحران را نشان می‌دهد.
اما گزاره چهارم اسرائیل تلاش آنها برای اثربخشی بر محاسبات تصمیم‌سازان سیاسی ایران است. آنها احتمالاً این‌طور محاسبه کرده‌اند که می‌توان به‌راحتی ایران را به فرایند آب‌پز کردن قورباغه ۱ یا عقب‌نشینی گام‌به‌گام کشاند. عملیات شنبه از دو جنبه برای صهیونیست‌ها اهمیت دارد؛ اول عبور از خط‌قرمز تعدی مستقیم به خاک ایران و دوم کشاندن نزاع ژئوپلیتیک و درگیری از منطقه خاکستری و گروه‌های مقاومت به نزاع مستقیم. رژیم صهیونیستی با پنهان‌کردن این دو جنبه و مانور روی تخفیف اهداف عملیات، می‌خواهد تصمیم‌سازان سیاسی ایران به‌مرور آب‌پز شوند تا بعد از آن ضربات کاری‌تری را هم به آنها وارد کند. تأکید دلسوزان به فهماندن واقعیت قدرت ایران به رژیم شرور احتمالاً به این بخش از محاسبات صهیونیست‌ها برمی‌گردد.
طراحی ایران با گزینه‌های پرشمار روی میز می‌تواند به‌گونه‌ای باشد که ایده قورباغه آب‌پز برای صهیونیست‌ها اجرا شود. تشدید کمّی و کیفی و استمرار ناامنی‌ها در سرزمین‌های اشغالی، از جنس حادثه کامیون در گالیلوت یا سِرو پهپادی شام آخر در سلف‌سرویس تیپ گولانی و... می‌تواند بخش مهمی از این راهبرد باشد.
همچنین برداشتن گام‌های علنی و رسمی در ماجرای هسته‌ای، ارتقای محسوس برد موشک‌های نقطه‌زن و... مواردی است که این روزها در رسانه‌ها هم از آن یاد می‌شود. علاوه‌بر این موارد آشکار، رژیم جعلی خوب می‌داند که ایران گزینه‌های نامکشوف بسیاری هم دارد که به وقتش می‌تواند از آنها استفاده کند. همه اینها موضوعاتی است که مسئولان می‌توانند با حرکت به سمت آنها پیش‌بینی‌ناپذیر بودن رفتار ایران را به رخ طرف مقابل بکشند و شاید یکی از راه‌های به‌هم‌زدن محاسبات رژیم اشغالگر قدس حرکت به سمت پاسخی است که هیچ شباهتی به دو عملیات وعده صادق نداشته باشد.
پی‌نوشت:
۱- اگر قورباغه‌ای را مستقیماً و یکباره در قابلمه حاوی آب‌جوش بیندازیم، قورباغه بلافاصله از داخل قابلمه بیرون می‌پرد؛ ولی اگر قورباغه را در قابلمه‌ای با آب‌خنک قرار دهیم و با روشن کردن شعله گاز زیر قابلمه، به‌آرامی آب را گرم کنیم، قورباغه متوجه افزایش تدریجی دمای آب نمی‌شود و در داخل قابلمه می‌ماند تا اینکه آب‌پز می‌شود.
انتهای پیام