معصومه آجودانی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: اگر بخواهیم صمیمیت در بین اعضای خانواده حاکم شود گفت‌وگو مهم‌ترین عامل است، اما اگر اصول آن نیز رعایت نشود به ایجاد تنش منجر می‌شود.
وی ادامه داد: هر گفت‌وگو یک سری موانع دارد که اگر بتوانیم این موانع را رفع کنیم ارتباط فوق العاده‌ای برقرار خواهیم کرد. یکی از موانع این است که حواس زن یا مرد به حرف‌های طرف مقابل نیست. در حالی که باید هنگام گفت‌وگو همه‌ی موانع کنار گذاشته شده و ارتباط چشمی با یکدیگر برقرار کنند.
وی افزود: وقتی خانواده‌ها هنگام گفت‌وگو به جای اینکه به حرف‌های یکدیگر تمرکز کنند جوابی در ذهن خود آماده کرده و پیش داوری می‌کنند و حاضر نیستند خود را جای همسر یا فرزند خود گذاشته و قضیه را از دید او نگاه کنند، تنش در خانواده ایجاد می‌شود.
آجودانی با بیان اینکه زمانی که زوجین یا فرزندان تصمیم می‌گیرند دیگر باهم صحبت نکنند بدترین فضا را برای یکدیگر آماده می‌کنند، چراکه گوش شنوایی برای یکدیگر نیستند، گفت: در این حالت اگر فرزند دچار بحران شود تصمیم می‌گیرد این بحران را با خانواده خود در میان نگذارد و عدم صحبت او کل خانواده را درگیر کرده و گاه خسارات آن جبران ناپذیر خواهد بود.
این روانشناس خاطرنشان کرد: بدترین اتفاق در یک خانواده زمانی رخ می‌دهد که سکوت در آن حاکم است.
وی با بیان اینکه جوانان و نوجوانان بیشتر حرف‌های خود را با دوستان خود درمیان می‌گذارند چراکه به حرف‌های آنها گوش داده و توجه می‌کنند، افزود: از این موضوع والدین گلایه می‌کنند درحالی که مثل دوستانشان گوش شنوایی برای شنیدن حرف‌های فرزندانشان ندارند.
وی با ارائه‌ی راه‌حلی گفت: هر خانواده می‌تواند روزانه زمان مشخصی را اعلام کند که با یکدیگر صحبت کنند و تمامی دغدغه‌ها را باهم مطرح کرده تا هیچ گره ذهنی وجود نداشته باشند.
آجودانی ادامه داد: یک تفاوت روانشناختی بین مرد و زن وجود دارد که باعث می‌شود در گفت‌وگو به مشکل برخورد کنند، این است که مردان هدف گفت‌وگو را افزایش اطلاعات می‌دانند در حالی که برای زنان برقراری ارتباط مهم است. اگر زوجین به این تفاوت آگاهی داشته باشند گفت‌وگو خوبی با هم خواهند داشت.
انتهای پیام