حسین عموشاهی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: همه دانشکده‌ها در دانشگاه اصفهان برای توسعه خود برنامه پنج‌ساله‌ای دارند که وضعیت تغییرات و حذف و اضافه کردن رشته‌ها، تعداد اعضای هیئت‌علمی و کارکنان در این برنامه مطرح و در معاونت آموزشی و پژوهشی تصویب و به ما منتقل می‌شود.
او با اشاره به اینکه در دفتر امور فنی و نظارت بر طرح‌های عمرانی دانشگاه، آمار دقیقی از وضعیت رشته‌ها، تعداد کارکنان و دانشجویان در دانشکده‌ها دارند، افزود: لازم است با توجه به این ملاک‌ها و بر اساس استانداردها، فضایی به دانشکده‌ها تخصیص داده شود. افزون بر آن، برخی از دانشکده‌ها به آزمایشگاه و یا کتابخانه احتیاج دارند و این نیازها از طریق معاونت پژوهشی به ما منتقل می‌شود. به همین دلیل ما اکنون از اینکه کدام دانشکده‌ها با کمبود فضا مواجه هستند، آگاهی داریم و در گزارش‌ها به هیئت رئیسه و شورای دانشگاه نیز مطرح می‌کنیم.
او ادامه داد: به عنوان مثال، یک دانشکده‌ای از نظر فضای کلاسی در وضعیت خیلی خوبی به سر می‌برد و حتی بیش از نیاز فضای کلاسی در اختیار دارد، اما دانشکده دیگری با کمبود فضای کلاسی مواجه است. به همین دلیل به دانشکده اولی توصیه می‌شود که کمبود فضای کلاسی دانشکده دومی را جبران کند.
مدیر امور فنی و نظارت بر طرح های عمرانی دانشگاه، با تاکید بر اینکه بر اساس اولویت‌ها به دانشکده‌ها، ساختمان اختصاص داده می‌شود و یا دانشکده‌ها توسعه می‌یابند، اضافه کرد: با توجه به مسئله تأمین بودجه، فرایند ساخت و ساز به سختی و با تلاش فراوان انجام می‌شود. توجه داشته باشید که ساخت یک ساختمان با ابعاد ۴۰۰۰ متر مربع نیاز به ۷۰ تا ۸۰ میلیارد تومان بودجه دارد و دانشگاه چنین بودجه‌ای در دسترس ندارد. به همین دلیل دانشگاه برای تأمین چنین بودجه‌ای به سراغ منابعی غیر از بودجه جاری مصوب خود می‌رود و یا از خیرین کمک گرفته و بودجه را از یک یا چند خیر در بنیاد حامیان دانشگاه، طلب می‌کند، اما فرایند اقناع و پذیرش خیرین به زمان نیاز دارد.
عموشاهی کسب رضایت خیرین برای مشارکت در امور عمرانی دانشگاه را هم‌راستا با همت اعضای هیئت علمی دانست و خاطرنشان کرد: ممکن است که برخی از اعضای هیئت علمی، خیری را راضی و قانع کنند تا در آن دانشکده، طرح‌های عمرانی را پیاده کنند. ممکن است که توسعه این دانشکده در اولویت اول لیست ما نباشد اما خیر محترم، قصد توسعه آن دانشکده را داشته باشد. البته دانشکده معارف و الهیات و دانشکده حقوق و علوم سیاسی در اولویت‌های آخر ما نبودند، اما اولین اولویت نیز نبوده‌اند. به دلیل تمایل خیرین به ساخت این دانشکده‌ها و از آنجایی که بالاخره در سال‌های آینده در اولویت توسعه دانشگاه قرار می‌گیرند، دانشگاه موافقت کرده و عملیات ساخت‌وساز آغاز شده است.
او خاطرنشان کرد: خیرین طبق تفاهم‌نامه‌ای که با دانشگاه می‌بندند، هزینه کامل یا بخشی از هزینه ساخت و ساز را تقبل می‌کنند. برای مثال هزینه سفت‌کاری را با کمک یک خیر پیش می‌بریم و پس از اتمام این مرحله از سایر خیرین کمک می‌گیریم تا مراحل بعدی را پیش ببریم.
مدیر امور فنی و نظارت بر طرح‌های عمرانی دانشگاه، در مورد پروژه ساخت دانشکده حقوق و علوم سیاسی تصریح کرد: برای ساخت دانشکده حقوق و علوم سیاسی خیری داوطلب شده که با شوق فراوان تمایل به ساخت این دانشکده داشت. ما نیز از این امکان استفاده کردیم. بخشی از هزینه‌ها چون هزینه تهیه نقشه‌ها اختصاص زمین و تامین زیرساخت‌ها با دانشگاه بود و سایر هزینه‌ها بر عهده این خیر است.
عموشاهی، در مورد علت توقف پروژه ساخت دانشکده حقوق و علوم سیاسی اظهار کرد: خیری که داوطلب ساخت دانشکده حقوق و علوم سیاسی بود، از دانشگاه خواست که بحث تعیین و اختصاص زمین، خاک‌برداری و نقشه‌کشی را انجام دهد و سپس خودش وارد عمل شود. دانشگاه نیز به تعهدات خود عمل کرد، اما خیر برای شروع کار از ما درخواست مهلت کرد. خیر قرار بود که همزمان با شروع کار پروژه بزرگ ساخت و ساز دیگری که دارد، کار ساخت دانشکده حقوق و علوم سیاسی را نیز آغاز و پیمانکار همان پروژه را برای ساخت دانشکده به کار بگیرد، اما متاسفانه هنوز موفق به اجرای کار ساخت و ساز اولی نشده و به همین دلیل ساخت و ساز دانشکده حقوق و علوم سیاسی نیز علی‌رغم اینکه دانشگاه به تعهدات خود عمل کرده، متوقف شده است.
او خاطرنشان کرد: اکنون هزینه ساخت مصلی، دانشکده مهندسی جدید و الهیات و حقوق و خوابگاه آ-۳ و ۴ توسط خیرین تامین می‌شود. بنابراین ما تلاش می‌کنیم که توسعه دانشگاه طبق لیست اولویت‌های دانشگاه پیش برود، اما هدف خیرین کمی اولویت‌ها را جابه‌جا می‌کند. ما تلاش می‌کنیم که طی جلساتی که با خیرین برگزار می‌کنیم، رضایت خیر را جلب کنیم و بودجه‌ای که مدنظر دارد را در جهت اولویت‌ها هدایت کنیم.
این عضو هیئت علمی گروه عمران دانشگاه اصفهان، در مورد لزوم توسعه دانشگاه توضیح داد: برخی از افراد برای دانشگاه‌ها آینده‌ای را متصور نیستند و به همین دلیل با توسعه دانشگاه مخالفت می‌کنند، اما سابقه تاریخی دانشگاه‌های دولتی و بزرگ نشان می‌دهد که علی‌رغم تمام فراز و فرودها، نهاد دانشگاه توانسته است موجودیت خود را حفظ کند. من معتقدم که هر چند برخی از رشته‌های خاص روند نزولی را طی می‌کنند، اما اگر همان‌ها هم پویایی خود را حفظ و محتواهای خود را به‌روز و بر اساس قواعد روز دنیا اصلاح کنند، حفظ خواهند شد.
انتهای پیام