به گزارش ایسنا، پژوهش جدید دانشمندان «دانشگاه بریستول»(University of Bristol) نشان می‌دهد یک گام به ربات‌هایی که از راه دور برای جمع‌آوری غبار ماه استفاده می‌شوند، نزدیک‌تر هستیم.
به نقل از نیوز وایز، این گروه پژوهشی با شبیه‌سازی مجازی توانستند یک پروژه جمع‌آوری نمونه را تکمیل کنند. شبیه‌سازی مجازی، دستوراتی را به یک ربات فیزیکی فرستاد تا اقدامات را منعکس کند. آنها توانستند این کار را در حالی انجام دهند که فقط بر شبیه‌سازی نظارت می‌کردند و به فیلم‌های دوربین فیزیکی نیاز نداشتند. این بدان معناست که روش آنها می‌تواند به ویژه برای عملیات از راه دور در ماه سودمند باشد.
در کنار رونق مأموریت‌های فرودگر قمری در این دهه، چندین سازمان دولتی و خصوصی اکنون در حال پژوهش درباره بهترین روش استخراج منابع ارزشمند مانند اکسیژن و آب از مواد در دسترس مانند رگولیت ماه هستند. کنترل از راه دور رگولیت یک گام اساسی در این فعالیت‌ها خواهد بود زیرا ابتدا باید از سطح ماه جمع‌آوری شود. فراتر از این، کار کردن با غبار ماه آسان نیست زیرا غبار کاه چسبناک و ساینده است و تحت گرانش کاهش می‌یابد.
«جو لوکا»(Joe Louca) پژوهشگر ارشد این پروژه توضیح داد: یکی از گزینه‌ها می‌تواند این باشد که فضانوردان از شبیه‌سازی به منظور آماده شدن برای ماموریت‌های اکتشافی آینده در ماه استفاده کنند. ما می‌توانیم قدرت گرانش را در این مدل تنظیم کنیم و بازخورد لمسی را ارائه دهیم. بنابراین، می‌توانیم به فضانوردان این حس را بدهیم که غبار ماه در شرایط قمری که یک ششم کشش گرانشی زمین را دارد، چگونه است و چگونه رفتار می‌کند. همچنین، این شبیه‌سازی می‌تواند به ما کمک کند تا ربات‌های قمری را از راه دور کنترل کنیم و جلوی مشکل تاخیر سیگنال را بگیریم.
استفاده از مدل مجازی رگولیت می‌تواند موانع ورود افرادی را که به دنبال توسعه ربات‌های قمری هستند، کاهش دهد. به جای نیاز به سرمایه‌گذاری در شبیه‌سازهای گران‌قیمت، توسعه‌دهندگان ربات‌های قمری می‌توانند از این شبیه‌سازی برای انجام دادن آزمایش‌های اولیه روی سیستم‌های خود استفاده کنند.
اکنون این گروه پژوهشی قصد دارند بررسی کنند که انسان‌ها هنگام کنترل یک ربات با چند ثانیه تاخیر، چگونه به این سیستم واکنش نشان می‌دهند. سیستم‌هایی با اپراتورهای انسانی که از نظر فنی مؤثر هستند، ممکن است همچنان مجبور باشند بر موانع غیر فنی غلبه کنند؛ از جمله این که آیا کاربر انسانی واقعا به کارکرد سیستم اعتماد دارد یا خیر.
لوکا افزود: این مدل نتیجه شبیه‌سازی رگولیت را با دقت کافی پیش‌بینی کرد و در ۱۰۰ درصد و ۹۲.۵ درصد مواقع موثر و قابل اعتماد ظاهر شد. در دهه آینده ما شاهد چندین ماموریت سرنشین‌دار و بدون سرنشین به ماه خواهیم بود که از جمله آنها می‌توان به برنامه‌های «آرتمیس»(Artemis) ناسا و «چانگ ای»(Chang'e) چین اشاره کرد. این شبیه‌سازی می‌تواند روش ارزشمندی برای پشتیبانی از آماده‌سازی یا عملیات ماموریت‌ها باشد.
انتهای پیام