این سخنان فرشاد فرهی ـ معمار ـ است. مردی که چند روز قبل در ۷۹ سالگی درگذشت. سخنان او در مصاحبه با یک تولیدکننده پوشاک ایرانی مطرح شده و در بخشی از آن درباره تغییر گفته است.
فرهی در ادامه می‌گوید: «از باب دیگر هم به همه گفته‌ام که من بسیار خوشحالم؛ چرا که سه دوره تحولات اجتماعی و تکنولوژی را دیده‌ام. ما بچه‌های دوره مکانیکال هستیم، بعد دیجیتال آمد و آن را هم تجربه کردیم و کمی هم یاد گرفتیم با آن کار کنیم. بعد هم حالا هوش مصنوعی آمده است! این یعنی سه دوره تحول فکری، ذهنی و تکنولوژی دنیا را من در زندگی تجربه کردم. این بسیار عالی و زیباست دیگر ... ها؟»
سپس چنین ادامه می‌دهد: «من به جریان آب خیلی معتقدم. آب به نظرم هم مقدس و هم اینکه پدیده جذابی است. اولا بسیار فرم‌پذیر است. آب روان خودش فرم دارد اما بسیار هم فرم‌پذیر است. در کاسه بریزی مثل کاسه می‌شود و در لیوان بریزی مثل لیوان؛ یعنی انعطاف پذیری آن وحشتناک بالاست و درسی که به آدم می‌دهد این است که روان باش؛ برو. ایستا نباش؛ پویا باش چون آب اگر یک جا بماند می‌گندد. انسان هم همین شکل است.»
فرشاد فرهی طی روزهای گذشته درگذشت و به خاک سپرده شد. این سخنان بخشی از اندیشه اوست؛ مردی که در هفتاد و چند سالگی به فشن اهمیت می‌دهد و از زندگی خود و هر آنچه که انجام داده راضی است؛ روان و جاریست و یک جا نمی‌ایستد.
سیدحمید میرمیران ـ معمار ـ که با فرشاد فرهی دوستی و همکاری داشته است، در گفت‌وگویی با ایسنا به شرح اقدامات و روحیات متفاوت این معمار فقید پرداخت.
میرمیران در ابتدا با اشاره به سابقه آشنایی‌شان، به فعالیت‌های فرهی اشاره کرد و گفت: او فارغ‌التحصیل دانشگاه ملی بود و از قدیم با اخوی بنده دوستی و همکاری داشتند و به همین سبب از گذشته در خدمتشان بودیم. ایشان مدتی آمریکا ساکن بودند اما مدتی پس از درگذشت اخوی بنده ـ سید هادی میرمیران ـ به ایران برگشتند و از آن پس با فرشاد فرهی در مهندسین مشاور نقش جهان پارس به عنوان مشاور عالی طراحی همکاری داشتیم. با او در بنیاد معماری میرمیران نیز همکاری داشتیم. به همین خاطر ارتباط دوستی و همکاری عمیقی بین ما بود. همین ۱۰ روز قبل بود که جلسه‌ای با یکدیگر داشتیم.
او با اشاره به بازگشت فرهی از آمریکا به ایران ادامه داد: در سال ۱۳۶۷ مرحوم میرمیران، مهندسین مشاور نقش جهان پارس را به همراه چند تن دیگر تاسیس کردند که مرحوم فرشاد فرهی نیز یکی از موسسان بود؛ همکاری ادامه داشت تا اواخر دهه هفتاد که پس از آن برای کار پژوهشی، آموزشی و کار به آمریکا رفتند. فکر می‌کنم اواخر دهه هشتاد بود که به ایران برگشتند و دوباره با یکدیگر همکاری داشتیم. او چند سالی هم با مهندس شیردل همکاری داشت.
سیدحمید میرمیران با اشاره به علاقه و استعداد فرهی در هنرهایی همچون معماری، عکاسی و نقاشی، گفت: فرشاد فرهی جنبه مهندسی و هنری برجسته‌ای داشت. او علاوه بر اینکه معمار بود عکاس بسیار خوبی هم بود و عکاسی معماری بسیار خوبی داشت. نقاشی‌های بسیار دلنشینی هم داشت و در کنار آن بر تاریخ هنر و معماری معاصر نیز تسلط داشت. حضور او در آمریکا و آلمان نیز سبب شده بود تا با جریان‌های معماری روز دنیا آشنایی داشته باشد.
او برخی طرح‌های جامعی که فرهی در آن‌ها مشارکت داشته را برشمرد و در این زمینه اظهار کرد: ایشان در طرح جامع پولادشهر، طرح جامع منطقه تاریخی شیراز و طرح جامع خرمشهر که اولین طرح جامع پس از جنگ محسوب می شود مشارکت قابل توجهی داشت.
میرمیران به مشارکت فرهی در دیگر پروژه‌های معماری نیز اشاره کرد و افزود: او در پروژه‌های طرح موزه ملی آب ایران، طرح بانک توسعه صادرات ایران ـ بانک سپه واقع در اراضی عباس آباد ـ و... نیز شرکت داشت. در دوره دوم حضورش در ایران نیز در طرح جامع هندورابی نیز به عنوان مشاور عالی دخیل بود و بسیار موثر واقع شده بود. او در شورای سیاست گذاری جایزه معماری ایران و هیات داوری این جایزه نیز بود و در پنج سال اخیر از وجودشان استفاده کردیم که در هفدهمین دوره جایزه میرمیران نیز درباره حیاط در خانه ایرانی سخنرانی جذاب و مورد استقبالی داشت. قرار بود به زودی شورای سیاست گذاری هجدهمین دوره جایزه معماری میرمیران را تشکیل دهیم که متاسفانه عمر ایشان به دنیا نبود.
به گفته او سابقه بیماری فرهی موجب تضعیف بدنش شده بود.
این معمار درباره روحیه فرشاد فرهی و سبک لباس پوشیدن او نیز گفت: ایشان از جوانی مبادی آداب بود و بسیار به موضوع فشن توجه داشت. در زمینه مد و فشن مسلط بود و جریان مد دنیا را دنبال می‌کرد. با این روحیه هنری و حس هنری ایشان البته طبیعی بود که در لباس پوشیدن و رفتار سنگ تمام بگذارد.
سیدحمید میرمیران در پایان درباره روحیه فرهی و آنچه که او را متمایز می‌ساخته است نیز گفت: روحیه او بسیار هنری بود و در روابط عمومی و رابطه با همه بذله‌گو و اهل ایجاد ارتباط بود. او محیط را شاد و جذاب می‌کرد و جوی شاد و اجتماعی می‌ساخت. روحیه او بسیار اجتماعی بود. فرهی با وجود بیماری هیچ‌وقت لبخند و بذله گویی را ترک نکرد و همیشه شادی را با خود به همراه داشت.
انتهای پیام