به گزارش ایسنا، هر ساله ۱۵ اکتبر روز جهانی نابینایان است، به آنها روشندل میگویند کسانی که دل روشنی دارند و تنها دید چشمانشان به دلایل مادرزادی، وراثت و ژنتیک یا حتی حوادث از بین رفته، درست است که نابینا یا کم بینا هستند اما توانمندند و با استعداد.
کسانی که در جامعه گاهی مورد بیمهری قرار میگیرند، اما این مساله مانع پیشرفتشان نمیشود و تلاشهایشان را دو چندان میکنند تا به آنچه آرزویشان است دست یابند.
حتی نمیتوانی یا نمیشودهای بسیاری را شنیده اما اینها سد راه موفقیتهایشان نشده است، کسانی که انتظار معقولی از رفع مشکلاتشان دارند و تنها به زبان جاری میشود و در عمل اتفاقی نمیافتد.
سوال اینجاست چرا مناسبتی که در تقویم گنجانده شده تنها منتظر آن روز هستیم تا مراسمی برگزار و سرکشی از خانوادهها و افراد صورت گیرد، مگر تنها یک روز باید مورد توجه قرار گیرند، چرا در طول سال پای درد و دلشان ننشینیم که مشکلات روی هم انباشته و ایجاد نارضایتی کند.
پای درد و دل آنها نشستیم تا بتوانیم اندکی از مشکلات نابینایان را بازگو کنیم، گرچه بارها مطرح شده و تکرار مجدد آنها در جهت توجه و رفع مشکلات است.
از توانمندیها تا عدم حمایتهای لازم از نابینایان ورزشکار
خدیجه هومانی که دارای مدرک لیسانس مشاوره و مشاور مدرسه استثنایی بروجن با ۲۶ سال سابقه کاری است، در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: نابینایی من در حد نور است، از سن ۱۷ سالگی چشمانم کم کم ضعیف و با وجود اینکه به پزشک مراجعه میکردم اما تشخیص صحیح داده نمیشد، بعد از دو سال گفته شد که سلولهای بینایی تحلیل و به مرور زمان بینایی کم میشود.
وی گفت: در نهایت پزشکان تشخیص بیماری آر پی دادند، به مرور بیناییام کم و اکنون در حد نور است.
هومانی توضیح داد: نابینایی از نظر من تنها نداشتن یک حس است و این خواست خدا بوده که این حس در ما کمرنگ شود ولی به جای آن دیگر حسها در ما تقویت میشود، از زمانیکه بیناییام کم شد هیچگاه احساس نکردم که نابینا میشوم، زیرا این مساله در زندگی و فعالیتهای من مشکلی ایجاد نکرد.
وی با اشاره به اینکه مشکلات نابینایان زیاد است، گفت: مناسب سازی محیط و بحث اشتغال نابینایان از جمله مشکلات است، بسیار دیده میشود که فرد نابینایی با وجود کمبود امکانات تحصیل کرده اما در استخدام در این استان با مشکل مواجه است، با وجود اینکه گفته میشود قشر نابینا توانمند است.
وی افزود: به نظر من بهزیستی آنچه در حد توان داشته باشد حمایت میکند اما کم لطفیهایی وجود دارد، البته خودم فردی پیگیر هستم و اگر چندین مرتبه نه بشنوم باز هم ادامه میدهم، اما مشکلات وجود دارد، فرد نابینا توانمندیها و استعدادهایی داشته که باید اراده به خرج دهد، توانمندیها را بشناسد و از آنها استفاده کند.
این مشاور مدرسه گفت: باتوجه به اینکه در مدرسه مشغول به کار هستم میبینم که برخی خانوادهها از همان دوران کودکی از فرزند خود حمایت میکنند، البته ترس و استرس تنها بیرون رفتن فرزند را دارند که قطعا نگرانیهایشان بهجاست، در حقیقت تا زمانی که به سن نوجوانی برسند باید مستقل بودن را یاد بگیرند.
وی در ادامه با بیان اینکه نگاهها در جامعه به فرد نابینا متفاوت است، تصریح کرد: گروهی از افراد نسبت به برخورد با افراد نابینا ناآگاه هستند و تنها به ظاهر توجه میکنند، یعنی زمانیکه فرد نابینایی را عصا به دست میبینند حس دلسوزی و ترحم دارند که من این موضوع را قبول ندارم زیرا این مساله نابینا را عذاب میدهد یا افرادی ناخودآگاه و به زور کمک میکنند که اشتباه است.
هومانی ادامه داد: اعتقادم بر این بوده که ابتدا باید از فرد پرسیده شود که آیا کمکی از دست من برمیآید یا خیر، اگر پاسخ داد و تقاضای کمک کرد آن موقع ورود کند، اما زمانیکه فرد نابینا راه خود را پیش گرفته چه لزومی دارد از روی ترحم و دلسوزی پیشقدم شوند، این برخوردها تنها مربوط به افراد با سطح تحصیل پایین نبوده و حتی در افراد تحصیلکرده این نگاه اشتباه وجود دارد.
هومانی گفت: عدم فرهنگسازی حلقهای مفقوده برای نوع برخورد با نابینا است، نباید در سال تنها یک بار روز جهانی نابینا باشد، بلکه لازم است مداوم در رسانهها و در برنامهها از سوی مسئولان بیان شود که نابینا تنها یک حس ندارد، یکی از حواس پنجگانه خود را از دست داده که این اتفاق خواست خدا بوده و میتواند باتوجه به توانمندیهایی که دارد از آنها استفاده کرد.
وی ادامه داد: معتقدم وقتی به یک فرد نابینا مسئولیتی داده میشود، مسئولیتپذیر است و آن کار را دقیق و منظم را انجام میدهد.
وی با بیان اینکه دو سالی است که رئیس هیات ورزش نابینایان و کم بینایان بروجن هستم، گفت: این کار به دلیل درخواست والدین بوده است تا فرزندانشان در کنار تحصیل به ورزش بپردازند، زیرا از طریق ورزش است که بچهها شناخته میشوند، استعدادها و توانمندیهایشان پرورش پیدا میکند، باعث میشود فرد اراده قوی پیدا کند و مستقل شود.
هومانی در ادامه اضافه کرد: متاسفانه کتاب درسی برای نابینایان با کمبود مواجه است، مثلا وقتی به مقطع دبیرستان میرسند کتاب برای رشتههای خاص همچون انسانی وجود دارد.
این مشاور مدرسه گفت: توصیه میکنم نابینایان هیچگاه ناامید نشوند، زیرا خواست خدا بوده است، باید استعدادها و توانمندیها را شناسایی و به دنبال آنها برویم، البته در کنار دانشآموزانی که خانوادهها از آنها حمایت میکنند و رشد و پرورش مییابند، افرادی هستند که با برخورد نامناسب در مدرسه اکنون تحصیل را کنار گذاشته و قطع ارتباط کرده است، در حقیقت ترحم و دلسوزی موجب افسردگی فرد نابینا میشود.
وی تاکید کرد: لازم است مسئولان امکانات را برای نابینایان فراهم کنند، تنها کاری که از عهده من برمیآید این است که بچهها توانمند بار بیایند و بتوانند روزی مستقل شوند، البته هستند دانشآموزانی که در زمینه موسیقی و شاهنامهخوانی تبحر بسیار دارند و این مساله حمایت خانواده را نشان میدهد.
در ادامه سکینه مهدیزاده پاراتکواندوکار که مقامهایی را در مسابقات جهانی و کشوری کسب کرده است در گفت وگو با ایسنا گفت: نابینایی من مادرزادی است که باتوجه به ضعیف بودن، باید از عینک استفاده کنم، زیرا چشمانم نزدیکبین است.
وی بحث مناسبسازی معابر و مکانهای عمومی را از جمله مشکلات پیشروی نابینایان برشمرد و افزود: اگر روی اتوبوسها مسیرها بزرگ نوشته شود ما به راحتی از مسیری که قرار است تردد کنیم مطلع میشویم و لازم نیست از کسی بپرسیم.
این ورزشکار که تحصیلات پنجم ابتدایی را داراست و جویای شغل است، با اشاره به اینکه بهزیستی به افراد نابینا خوب رسیدگی نمیکند، گفت: نابینایان برای مسکن ثبتنام کردند که اکنون باید ۱۵۰ میلیون تومان پول واریز کنند که من به شخصه این مقدار هزینه را ندارم و حتی بهزیستی کمکی در این راستا به نابینایان نمیکند، در حقیقت مشکلات نابینایان زیاد است.
مهدیزاده بیان کرد: در پاراتکواندو ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ مقام دوم کشوری را کسب کردم، در مسابقات مجازی بلژیک به عنوان بهترین بازیکن شناخته شدم و مقام دوم این مسابقات را بدست آوردم، حتی در مسابقاتی که در مکزیک برگزار شد مقام اول را کسب کردم، با وجود کسب مقام و حتی هزینه اعزام، حمایتی از سوی بهزیستی مشاهده نکردم.
وی ادامه داد: تنها حمایت در استان، از سوی هیات تکواندو و هیات ورزش بانوان ادارهکل ورزش و جوانان استان صورت گرفت، ما از بهزیستی انتظار داریم که در ورزش نابینایان حمایتها را داشته باشد، به نظر من شاید یکی از عللی که نابینایان به سمت ورزش نمیروند همین عدم حمایتهاست.
مهدیزاده اضافه کرد: انتظار داریم زمانی که مشکلات با بهزیستی مطرح میشود برخورد مناسبی با نابینا داشته باشند و برای حل مشکلات رسیدگی کنند، نه اینکه توجه و سرکشی آنها تنها به روز نابینایان ختم شود، لذا لازم است با وجود مشکلات بسیار، حمایت از نابینایان صورت گیرد و در راستای رفع مشکلات آنها تلاش کنند.
وی بیان کرد: مددجوی مثبت زندگی هستم و تنها یک ساعت مچی درخواست کردهام که در اختیار من قرار نگرفته است.
حمایتهای بهزیستی از جامعه نابینایان
مهشید سلیمانی، مدیرکل بهزیستی چهارمحال و بختیاری در گفتوگو با ایسنا با اشاره به وجود ۴۸۶۱ نابینا و کمبینا در استان، اظهار کرد: بهزیستی استان خدمات پیشگیرانه و توانبخشی را برعهده دارد.
وی گفت: خدمات پیشگیرانه شامل پیشگیری از تنبلی چشم در کودکان سه تا ۶ ساله بوده که این مهم با کمک آموزش و پرورش و مرکز بهداشت انجام میشود، به طوریکه در سال ۱۴۰۲ پوشش ۹۶ درصدی داشته است.
سلیمانی بیان کرد: پیشگیری از معلولیتهای ناشی از اختلالات ژنتیکی که با راهاندازی مراکز مشاوره ژنتیک آغاز شد و انواع معلولیتها از جمله اختلالات بینایی ارثی و ژنتیکی در دستور کار قرار گرفت، به طوریکه در سال گذشته ۱۱۰۰ نفر مشاوره دریافت کردند.
مدیرکل بهزیستی چهارمحال و بختیاری با اشاره به ارائه خدمات توانبخشی به نابینایان و کم بینایان، تصریح کرد: ارائه وسایل کمک توانبخشی شامل تبلت ویژه نابینایان، ویس رکوردر، هارد اکسترنال، ذرهبین، ساعت گویا، ماشین پرکینز و ...، کمیسیون پزشکی جهت تشخیص به موقع معلولیت بینایی و ارجاع بهنگام در راستای دریافت مشاوره روانشناختی، آموزش مهارتهای روزمره زندگی، خدمات هنردرمانی، نمایشدرمانی و موسیقی درمانی، مناسبسازی و در دسترسپذیری برای افراد دچار اختلال بینایی از جمله این خدمات است.
وی پرداخت کمک هزینه ایاب و ذهاب، صدور کارت سفر، پرداخت کمک هزینه دانشجویان، فراهم سازی منابع علمی و تجهیزات مورد نیاز آنها به صورت گویا و خط بریل، ارائه مشاوره تحصیلی و روانشناختی، خدمات رفاهی، پرداخت کمک هزینه دانشآموزان، تسهیل در امر اشتغال و تسهیل شرایط ورود به دانشگاه را از دیگر خدمات توانبخشی برشمرد و بیان کرد: در حال حاضر ۸۰ دانشجوی کمبینا و نابینا تحت پوشش بهزیستی، از خدمات این ادارهکل بهرهمند هستند.
انتهای پیام