سوابق نشان می‌دهد حدود یک قرن است که از سرعت‌گیرها برای کاهش سرعت خودروها در جاده‌ها استفاده می‌شود و این موضوع منحصر به کشوری خاص نیست. حتی کشورهای توسعه یافته نیز از سرعت‌گیرها برای این منظور بهره گرفته‌اند؛ در انگلستان از سرعت‌گیرها به عنوان sleeping policeman یاد می‌شود و به این معناست که یک سرعت‌گیر مانند حضور یک پلیس درحال خواب می‌تواند سبب کاهش سرعت خودروهای عبوری شود.

اما وجود سرعت‌گیرها برای خودروهایی نظیر آمبولانس و آتشنشانی که نیاز به حضور به موقع در محل حوادث دارند یک چالش محسوب می‌شود؛ البته در کشورهایی که خودروهای امدادی، استاندارد متفاوتی با خودروهای سواری دارند، فاصله‌های دقیقی در سرعت‌گیرها وجود دارد که با فاصله محور چرخ‌های آمبولانس تطبیق دارد و رانندگان مجرب خودروهای امدادی می‌توانند از این فاصله‌ها بدون کاهش شتاب عبور کنند.

سرعت‌گیرها یا آرام‌سازها اشکال مختلفی دارند و از مدل‌های مختلف پلاستیکی تا انواع بتنی و آسفالته تنوع دارند اما در کشورمان عمدتا با آسفالت ایجاد می‌شوند که عموما بدون استاندارد هستند و موجب کاهش ایمنی کاربران جاده‌ای می‌شوند.

وجود سرعت‌گیرها در خیابان‌ها و جاده‌ها اکنون نوعی راهکار برای جلوگیری از تصادفات شناخته می‌شود و شورای ترافیک شهرستان‌ها در جهت کنترل سرعت خودروها اقدام به ایجاد سرعت‌گیر و آرام‌ساز می‌کنند. اما آیا این تنها راه حل ممکن است؟

یوسف نوری، استاندار مازندران در جلسه شورای ترافیک استان در اولین روز مهرماه امسال با اشاره به وجود سرعت‌گیرهای غیرمجاز در مازندران و تعداد بالای سرعت‌گیرها در جاده‌های استان گفت: در صورت احساس نیاز به وجود سرعت‌گیرها استانداردسازی آنها الزامی است.

نوری با تاکید بر اینکه در این زمینه باید ملاحظاتی برای خودروهای امدادی در نظر گرفته شود و در صورت نیاز بر وجود سرعت‌گیرها، در شورای ترافیک استان و شهرستان تصمیم‌گیری و در نهایت با رعایت استانداردها نصب شود، گفت: طی ماه‌های اخیر ۴۵ سرعت‌گیر جمع آوری و حذف و ۱۴۱ سرعت‌گیر استاندارسازی شد اما انتظار داریم در این زمینه فرهنگ سازی مناسبی صورت گیرد.

اما کارشناسان ترافیک و حمل‌ونقل شهری بر این باورند که سرعت‌گیرها باید در محل‌هایی نصب یا ایجاد شوند که دیگر هیچ راهی جز پیدایش سرعت‌گیر وجود نداشته باشد؛ در حقیقت اگر در مکانی نتوان با علائم و هشدارهای راهنمایی و رانندگی و یا بکارگیری از سامانه‌های نظارتی، سرعت خودروها را کاهش داد، وجود سرعتگیر بلامانع است و در غیر این صورت نباید سرعت‌گیر نصب یا ایجاد شود.

یک شهروند تنکابنی با ابراز گلایه از این موضوع می‌گوید: ایجاد سرعت‌گیرهای غیراستاندارد در جاده‌های شهری و روستایی در حقیقت اذیت و آزار مسئولان برای مردم است چراکه نه تنها باعث بروز خسارت به خودروهای مردم شده بلکه آسیب‌هایی به افراد نیز وارد می‌کند.

شهاب شهردمی در گفت‌وگو با ایسنا تصریح کرد: در برخی مسیرها هنگام رفت، اثری از سرعت‌گیر نیست اما در مسیر بازگشت ناگهان سرعت‌گیر خلق می‌شود و جالب اینجاست که تا چندین خودرو و فرد آسیب جدی نبینند، مسئولان به دنبال استانداردسازی و حتی رنگ‌آمیزی سرعتگیر جدید نخواهند بود.

وی افزود: مسئولان بجای نصب دوربین و بکارگیری از راهور در خیابان‌ها برای کنترل تردد و سرعت، بلافاصله راحت‌ترین و مضرترین راهکار را در وهله اول انتخاب کرده و ناگهان اقدام به ساخت یک سرعت‌گیر با آسفالت و بدون استاندارد می‌کنند.

شهردمی با بیان اینکه این اقدام مسئولان نوعی پاک کردن صورت‌مسئله است، گفت: اگر نیمی از مخارج ایجاد سرعت‌گیرها در کشور برای فرهنگ‌سازی جامعه در زمینه راهنمایی و رانندگی، تردد و عبور و مرور خودروها و یا نصب سامانه‌ها کنترل ترافیکی هزینه شده بود اکنون نیازی به ساخت و ایجاد سرعت‌گیر نبود.

در بین شهروندان البته هستند کسانی که با سرعت‌گیر موافقند؛ والدین دانش‌آموزان در این دسته قرار می‌گیرند و بر این باورند باید قبل و بعد از مدرسه در خیابان‌ها حتما سرعت‌گیر وجود داشته باشد.

یکی از والدین در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: متاسفانه رانندگان در هنگام تردد از مقابل مدارس سرعت قانونی را رعایت نمیکنند و از آنجا که به هنگام تعطیلی مدارس، دو سمت خیابان مجاور مدرسه مملو از دانش‌اموز می‌شود لذا باید در هر دوسمت برای خودروها سرعت‌گیر قار داشته باشد تا رانندگان با کمترین سرعت ممکن از مقابل مدارس عبور کنند.

اما یک کارشناس ترافیک و امور شهری معتقد است: حضور دائمی پلیس راهنمایی و رانندگی در مقابل مدارس الزامی است و باید با در دست داشتن علائم هشداردهنده نظم و ترتیب عبور و مرور در این محل خاص از سوی راهور برقرار شود.

سید کریم مهری در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به کمبود نیرو در بدنه پلیس راهنمایی و رانندگی، خاطرنشان کرد: با وجود کمبود نیروها اما لازم است فرد یا افرادی از یگان راهور با حضور مستمر در مقابل مدارس آرامش تردد در این مکان را برای دانش‌آموزان و والدین فرآهم کنند تا خانواده‌ها نگرانی از این بابت نداشته باشند.

مهری با اشاره به تصادفات مکرر در مقابل مدارس و گذرگاه‌های مملو از دانش‌آموز در معابر شهری و روستایی، گفت: اگر سامانه‌های نظارتی و نیز یگان پلیس به تعداد کافی باشد هرگز اتفاقاتی از این دست رخ نخواهد داد.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر لزوم ایجاد سرعت‌گیر برای کاهش سرعت خودروها و تصادفات، تصریح کرد: در برخی مناطق حساس و حیاتی مثلا ایستگاه‌های مرزی برای کنترل انتظامی خودروهای عبوری الزامی است اما در معابر شهری و روستایی، اولویت با علائم راهنمایی و سامانه‌های نظارتی است چراکه خیابان‌های ما برای تردد همزمان خوروهای امدادی و عمومی و شخصی است و وجود سرعتگیر سبب اختلال در کمک‌رسانی خودروهایی نظیر آمبولانس و آتش‌نشانی می‌شود.

این کارشناس امور شهری و ترافیکی افزود: سرعت‌گیرها در بسیاری موارد باعث بروز تصادفات و حتی منحرف شدن خودروها و موتورسیکلت‌ها شده‌اند و این تصور که وجود آنها مانع تصادف خواهد شد باوری اشتباه است.

به گزارش ایسنا، سرعت‌گیرها به دلیل مجبور کردن رانندگان به ترمزهای ناگهانی و امکان برخورد اتومبیل پشتی، در برخی مواقع معابر را برای اتومبیل‌ها بیشتر خطرناک می‌کنند تا ایمن و به دلیل نامناسب بودن باعث ایجاد خسارت در وسایل نقلیه می‌شوند. همچنین سبب تاخیر در خدمات‌دهی وسایل نقلیه اورژانسی نظیر آمبولانس، آتش‌نشانی یا پلیس شده و از سوی دیگر وجود سرعت‌گیر غیراستاندارد خطر جدی برای راکبین موتورسیکلت و دوچرخه را به همراه دارد. بنابر نظر کارشناسان محیط زیست نیز، کم‌کردن سرعت وسیله نقلیه و شتابگیری مجدد آن علاوه بر بالا بردن مصرف سوخت و آلودگی صوتی، افزایش میزان ذرات آزبست ناشی از ترمزهای وسایل نقلیه را در محدوده پیرامون محل ترمز ایجاد می‌کند.

انتهای پیام