شهاب شمسی که به طور مشترک با مرجان کشانی کارگردانی انیمیشن «پیانو» را برعهده داشته است، درباره شکل‌گیری ایده این انیمیشن به ایسنا توضیح داد: درست است که من در زمان جنگ ایران و عراق نبودم اما یکی از دغدغه های بزرگ من در سن کودکی، مساله جنگ بوده و تمام کودکی من با مشکلات و مسائل بعد از آن گذشت. این موضوع که مردم عادی قربانیان اصلی جنگ ها هستند، همیشه من را آزار می‌داد تا اینکه با خانم کشانی تصمیم به ساخت یکی از مهم ترین دغدغه‌های اجتماعی یعنی مسائل جنگ و تبعات آن گرفتیم و ایده اولیه ساخت «پیانو» شکل گرفت و بعد از هماهنگی با آقای گیتی دانش زمینه ساخت این فیلم فراهم شد.
وی در پاسخ به این پرسش که «پیانو» به موضوعاتی چون فقر و بحران جنگ می‌پردازد. چه الهاماتی باعث شکل‌گیری این ایده شدند و چگونه تصمیم گرفتید که این داستان را از طریق انیمیشن روایت کنید، بیان کرد: درست است که بزرگترین آسیب جنگ کشته شدن انسان‌های بی‌گناه است ولی این موضوع را نمی‌توان نادیده گرفت که تبعات بعد از جنگ مانند رکود اقتصادی، بحران کمبود غذا و آب و ... بسیار وحشتناک است و ما هم برای روایت داستان خود از جنگ سعی کردیم با بهترین نوع روایت که انیمیشن استاپ موشن است و با لمس فریم به فریم کارکتر شکل می‌گیرد به این موضوع بپردازیم.
شمسی درباره پروسه تولید این انیمیشن و تکنیک‌هایی که استفاده شده است، مطرح کرد: تولید انیمیشن «پیانو» از زمان ایده‌پردازی تا تکمیل نهایی تقریبا ٥ سال زمان برد که بحران بیماری کرونا هم بی تاثیر نبود. برای نشان دادن صحنه های جنگ از تلفیق استاپ موشن و ویژوآل افکت استفاده شده و سعی کردیم که در تمام طول ساخت پروژه از یک تکنیک (استاپ موشن) استفاده شود و اکثر پلان ها به‌صورت دستی حرکت‌دهی شود.
این کارگردان در پاسخ به این سوال که با چه موانع و چالش‌هایی در فرآیند تولید این انیمیشن مواجه شده و چگونه آن‌ها را پشت سر گذاشته‌اند، گفت: بزرگترین مانع در ابتدای راه مسائل مالی بود ولی خوشبختانه با حمایت مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و سرمایه گذاری در این پروژه بار بزرگی از دوش ما برداشته شد. در نهایت با وجود همه مشکلاتی که باعث به تعویق افتادن پروژه شده بود، به لطف خدا و همکاران عزیز با موفقیت به پایان رسید.
وی درباره نیاز صلح درونی در جهان مردمان دنیا و چیزی که کاراکتر فیلم بعد از فراز و فرودهای جنگ درونی و بیرونی به آن می‌رسد، بیان کرد: از نظر من تا زمانی که قدرت طلبی در دنیا حاکم باشد، هیچ جامعه و کشوری رنگ آرامش را به خود نمی‌بیند. اگر روزی تمام دنیا اسلحه‌های خود را زمین بگذارند و بتوانند بدون جنگ تمام مشکلات را حل و فصل کنند، تازه می‌توان آرامش را به جامعه و مردم تزریق کرد.
شهاب شمسی درباره نشان دادن جنگ در یک اثر هنری توضیح داد: مقوله جنگ مساله پیچیده‌ای است و نیازی به نشان دادن تمام زوایای آن نیست. ذهن همه ما یک پیش زمینه‌ای از جنگ دارد و من و خانم کشانی تصمیم گرفتیم برای فیلم خود از چند المان ساده مثل صدای انفجار و حرکت سربازها در شهر و هواپیماهای جنگی استفاده کنیم تا خود مخاطب در ذهن خود تصویر جنگ را بسازد و در نهایت با دیدن ویرانی شهر برداشت آزادی از جنگ داشته باشد.
وی درباره موفقیت انیمیشن‌های کوتاه ایرانی در سطح جهانی و زمینه‌سازی برای موفقیت انیمیشن‌های بلند توضیح داد: اصولا کارهای کوتاه چه در فیلم و چه در انیمیشن و داستان های مینیمال، زمینه ساز کارهای بلند هستند و نه برعکس آن و امیدوارم روزی برسد که انیمشین‌های بلند ما هم بتوانند در فستیوال های بزرگ جهان بدرخشند.
این کارگردان انیمیشن درباره تجربه خود از شرکت در جشنواره‌ها و بازخوردهایی که از تماشاگران و منتقدان دریافت کرده است، مطرح کرد: متاسفانه بنده موفق به شرکت در جشنواره های خارجی به‌جز یکی از جشنواره ها که در توکیو برگزار شد، نشدم. انیمیشن «پیانو» در جشنواره های خارجی نسبت به جشنواره های داخل کشور مورد استقبال چشمگیری قرار گرفت و باید این موضوع را در نظر گرفت که دیدگاه های مختلفی در جهان درخصوص جنگ وجود دارد.
شمسی درباره اوضاع و احوال انیمیشن کوتاه توضیح داد: در ایران انیمیشن کوتاه خیلی مورد حمایت قرار نمی‌گیرد و بازخوردهای خیلی جدی نسبت به آن دیده نمی‌شود. البته مراکز و جشنواره هایی هستند ولی به تعداد انگشت شمار و امید است که در آینده این دیدگاه تغییر کند و درخشش ها در جشنواره های خارجی باعث حمایت بیشتر از انیمیشن کوتاه در ایران شود.
شهاب شمسی در پایان درباره کارهای خود گفت: در چند پروژه با خانم کشانی در حال همکاری هستم. در حال حاضر هم در خارج از کشور پیش تولید یک انیمیشن کوتاه به همراه چند انیماتور ژاپنی را تدارک دیده و در سال جدید میلادی پروژه شروع خواهد شد.
«پیانو» انیمیشن کوتاه ۷ دقیقه‌ای، روایتگر زندگی فردی است که می‌خواهد پیانو بخرد اما در بحران جنگ و فقر و مشکلات زندگی گرفتار شده و از داشتن امکانات ساده زندگی هم بازمی‌ماند.
انتهای پیام