نویسنده در این کتاب آورده است: سرمایه و زمان دو عامل مهم در تولید یک محصول کشاورزی هستند یک کشاورز محصول را نه تنها برای مصرف خانواده خود بلکه برای عرضه به بازار نیز تولید می‌کند بنابراین کشاورز بخشی از اقتصاد بازار را تشکیل می‌دهد، او باید محصول خود را در بازار با بیشترین قیمت بفروشد که هزینه‌های مربوطه را بازگرداند و در نهایت از فروش محصول سود ببرد. میوه‌ها، سبزی‌ها و گیاهان زینتی از جمله مهم‌ترین فرآورده‌های باغی هستند که نقش مهمی در تأمین نیاز غذایی و سلامت جسمی و روحی انسان بازی می‌کنند.
این فرآورده‌ها از آغاز تاریخ، بخشی از رژیم غذایی و چشم‌انداز محل زندگی بشر بوده‌اند و اهمیت غذایی آن‌ها در زمان‌های اخیر تشخیص داده شده‌است. این فرآورده‌ها به‌دلیل داشتن رطوبت زیاد بسیار فسادپذیر هستند و از زمان برداشت تا زمان مصرف، ضایعاتی از نظر کمیت و کیفیت خواهند داشت.
میزان این ضایعات بر اساس آمار متفاوت است به‌طور متوسط در کشورهای پیشرفته بین ۵ تا ۲۵ درصد و در کشورهای در حاصل توسعه ۲۵ تا ۵۰ درصد و حتی گاهی بیشتر از ۵۰ درصد است، بالا بودن ضایعات، پس از برداشت با توجه به افزایش روز افزون جمعیت جهان مشکلات کمبود غذا را بیشتر می‌کند.
در کشورهایی که سیستم کشاورزی پیشرفتهای دارند پیشرفتهای قابل توجهی در زمینه فیزیولوژی و فناوری پس از برداشت صورت گرفته است. چنین عملیاتی نه تنها ضایعات این گروه از فرآورده‌ها را به حداقل می‌رساند بلکه کیفیت آن‌ها را نیز در طی حمل و نقل جابه جایی انبارداری و بازاررسانی حفظ خواهد کرد. بنابراین کاهش ضایعات این گروه از فرآورده‌های کشاورزی نیازمند اصلاح ساختار تولید این فرآورده‌ها از باغ و مزرعه تا انبار و سپس حمل و نقل و بازاررسانی و در نهایت مصرف خواهد بود بالا بردن دانش فنی تولیدکنندگان، انبارداران، مسئولان میادین میوه و تره‌بار خرده‌فروشی‌ها و در نهایت مصرف‌کنندگان گامی مؤثر در این راستا است.
انتهای پیام