سینا کاس پور که رتبه دوم مسابقه معمار جوان سال ۱۴۰۲ را کسب کرده در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه آپارتمان های مسکونی ما معضلات بسیاری دارد، اظهار کرد: یکی از مهمترین این معضلات، معاصر نبودن ساخت و سازهای آپارتمانی است.
وی با تاکید بر اینکه ما نباید بی توجه به تاریخ و میراث خود، صرفا از الگوی معماری غرب تقلید کنیم، افزود: معماری در گیلان خوانشی معاصر ندارد و از ساختارهای قدیمی معماری تاریخی خود، خوانشی انتقادی نکرده ایم.
معمار برتر گیلانی ادامه داد: معاصرسازی یعنی با توجه به تاریخ، اقلیم و فرهنگ از ساختار فضایی قدیم خوانشی به روز داشته باشیم؛ نه اینکه صرفا از استانداردهای ارائه شده تقلید کنیم.
کاس پور با بیان اینکه فضاهای معماری که اکنون برای مخاطبان و مشتریان طراحی می شود ارتباطی با زمینه خود ندارد، یادآور شد: خانه های تاریخی گیلان همواره شامل فضای باز و نیمه باز بوده؛ گیلک ها در چنین مکان هایی زندگی می کردند و عناصری مانند ایوان، کتام، فاکن و تلار در معماری بومی، تجربه سالیان سال برای محل زیستی بهتر بوده است.
وی اضافه کرد: خانه های قدیمی گیلان دور تا دور فضای زیستی خود پنجره داشت که این امر باعث چرخش جریان هوا و در نتیجه کاهش رطوبت می شد و خنک شدن هوا را در پی داشت.
رتبه دوم مسابقه معمار جوان سال ۱۴۰۲، دانستن تاریخ در طراحی معماری را خیلی مهم دانست و خاطرنشان کرد: اگر تاریخ ندانیم به ناچار به کپی از ساختارهای موجود روی می آوریم لذا ما باید تاریخ را بدانیم که چه بوده، چه شده و چه می تواند باشد.
کاس پور عنوان کرد: بعد از مدرنیزاسیون شهری، ما صرفا از ساختارهای ارائه شده بر مبنای استاندارد جهانی استفاده کرده ایم. این الگو کم و بیش در روند طراحی آپارتمان های مسکونی امروزی، استفاده می شود، در حالی که می توانیم ساختارهای میراثی خود را معاصرسازی کنیم.
وی معاصرسازی را صرفِ تقلید از ساختار گذشته ندانست و بیان کرد: نیازمند فهم اکنونیت و شناخت معضلات هستیم.
این معمار برتر گیلان در توضیح طرح پیشنهادی خود که منجر به کسب عنوان دوم معماری ایران شد، تصریح کرد: براساس مطالعاتی که انجام دادیم، متوجه شدیم در معماری آپارتمان مسکونی معاصر ما به مسئله شخصی سازی یعنی حق انتخاب فرد برای کنترل فضاها توجه نشده است لذا در پروژه پیشنهادی، سایتی را برای طراحی انتخاب کردیم که به نظر می‌رسد نداشتن حق انتخاب، باعث شده که افراد آن محله نتوانند خودشان را بروز بدهند.
وی ادامه داد: باقرآباد، محله ای با قدمتی ۲۰۰ ساله در کلانشهر رشت را مد نظر قرار دادیم. محله ای که در تاریخ خودش، زندگی همراه با کار و رویدادهای گوناگون را داشته است، اما بعد از مدرنیزاسیون شهری و خیل مهاجرت افراد غیربومی، این محله تبدیل به معابر تنگ و باریکی شده که صرفا محل گذر خودروهاست و هیچ نشانه ای از تجربه شیرین گذشته درونش دیده نمی شود.
کاس پور با اشاره به درخواست مسابقه، یعنی طراحی واحدهای کوچک ۳۰ تا ۴۰ متری، بیان کرد: با توجه به محور مسابقه از خودمان پرسیدیم که چه طور می شود با بررسی ساختارها و عرصه‌های گذشته معماری بومی گیلان و همینطور نقد به ساختار کنونی محله باقرآباد، تایپولوژی یا همان مکان شناسی جدیدی را با کیفیت فضایی مطلوب برای آینده ساکنان این محله ترسیم کنیم؟
این معمار گیلانی اضافه کرد: اگر به تایپولوژی متداول معماری خانه های گیلانی که در گذشته وجود داشته نگاه کنیم، متوجه می شویم که «تلار» به عنوان یک عنصر مهم و پررنگ، در خانه ها شناخته می شد که فعالیت های روزمره ساکنان خانه در ارتباط با آن شکل می گرفت؛ به صورتی که این فضا، فضایی غیر قطعی با قابلیت شخصی سازی بوده که با توجه به نیاز ساکنان، در زمان های متفاوت، کارکردهای متفاوتی داشت؛ همچنین در حین مطالعات متوجه شدیم که در گذشته، مردم گیلان، براساس یک چرخه پایدار همگرایی زندگی می کردند. چرخه ای مبتنی بر پایداری اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی(اکولوژیکی) که علاوه بر رفع نیازها، کیفیت فضایی مطلوب را در اختیار ساکنان قرار می داد. چرخه ای که به نظر می رسد با توجه به اینکه سبک زندگی انسان ها تغییر کرده، به کلی به فراموشی سپرده شده است.
وی عنوان کرد: براساس مشاهدات میدانی و مصاحبه با ساکنان محله، چهار آسیب و معضل اصلی محله را شناسایی کردیم؛ این محله با معابر تنگ و باریک و خرده فروشی هایی که روی بدنه ها تعریف شده و وضعیت ترافیک را بحرانی تر کرده و خانه های کهنه و فرسوده ای که به علت عدم انطباق با شرایط فعلی، بلا استفاده و مخروبه شده اند و آپارتمان های نوساختی که هیچ ارتباطی با سبک زندگی ساکنان ندارند و با تعریف خرده فروشی های جدید روی بدنه ها، اوضاع ترافیک محله را بدتر کرده اند، مواجه است.
این معمار گیلانی افزود: فرآیند پیشنهادی ما برای برون رفت از این مشکلات، معرفی تایپولوژی جدید براساس دو برنامه «معرفی ساختار فضایی جدید مبتنی بر فضاهای باز و نیمه باز به منظور شخصی سازی» و «بروز فرهنگی ساکنان و احیای چرخه همگرایی توسط آموزش ساکنان، کشاورزی مدرن و فروش محصولات» است. تایپ پیشنهادی ما سعی می کند بخشی از فضاهای زیستی را قطعی تر و بخشی دیگر را غیر قطعی با امکان شخصی سازی برای ساکنان ارایه کند که ما آنها را «خویش تلار» نامگذاری کرده ایم.
وی ادامه داد: به منظور تقویت روایت های فرهنگی و همینطور بالا بردن کیفیت فضاهای زیستی ساکنان، پیشنهاد ما ایجاد فضاهای باز و خالی اشتراکی به جای توده های بسته و صلب هست که ما آنها را «همتلار» نامیدیم؛ همچنین متوجه شدیم که در ساختار فعلی، فضاهای زیر سقف، فضاهای پسماند هستند. برای همین، پیشنهاد ما در مرحله چهارم این بود که از این فضاها برای کشاورزی نوین استفاده شود.
این معمار جوان بر لزوم توجه به اقلیم، فرهنگ، ساختار اجتماعی و نیازها و علایق شهروندان هر منطقه در ساخت و ساز منازل مسکونی تاکید کرد.
به گزارش ایسنا، معمار جوان سال عنوانی است که به یک فرد یا گروه معمار تعلق پیدا می کند که در تولید و پیشبرد آینده معماری ایران نقش بارزی را ایفا کند. مهمترین فاکتورهای انتخاب این عنوان توجه به توسعه پایدار، نوآوری، استفاده از مصالح بومی و توجه به فرهنگ و معماری ایران است.
انتهای پیام