به گزارش ایسنا، نویسنده فلسطینی در مقاله‌ای در روزنامه نیویورک‌تایمز با اشاره به وضعیت اسف‌بار و تکان‌دهنده کودکان در غزه، هشدار داد که حتی در صورت بازسازی زیرساخت‌های این باریکه، احیای امید و شور زندگی در این کودکان به تلاش فراوانی نیاز خواهد داشت و هیچ تضمینی برای موفقیت آن وجود ندارد.
«مصعب ابو توهه» شاعر و نویسنده فلسطینی در مطلبی در روزنامه نیویورک‌تایمز نوشته است: «قبل از شروع جنگ در غزه، من پنج سال در آنجا به آموزش زبان انگلیسی به دانش‌آموزان راهنمایی پرداختم؛ اما اکنون نمی‌توانم بازگشت و تدریس در این مدارس را تصور کنم، مدارسی که دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان در یک سال گذشته در کلاس‌های آن از بمباران‌های بی‌امان پناه گرفته‌اند.»
ابو توهه می‌گوید، دانش‌آموزانی که زمانی به آن‌ها تدریس می‌کرده، اکنون دیگر نه ریاضی و زبان خارجی، بلکه درس بقا می‌آموزند، چرا که خانه‌ها و محله‌هایشان یکی پس از دیگری نابود می‌شود.
این کودکان به‌جای ورزش یا بازی، بین مدارس، چادرها و پناهگاه‌های موقت در حال دویدن هستند و همیشه از یک حمله هوایی جدید یا ریزش ساختمان‌های تخریب‌شده در هراسند. این نویسنده فلسطینی می‌گوید در زندگی کودکان غزه دیگر اثری از لذت کشف یا یادگیری مشاهده نمی‌شود، در عوض کودکان فلسطینی به دنبال راهی برای زنده ماندن در این پناهگاه‌ها هستند، پناهگاه‌هایی که فلسطینیان در آنجا هم از گزند حملات رژیم صهیونیستی در امان نیستند.
صدها مدرسه در سراسر غزه به خانه‌های موقت تبدیل شده‌اند و بسیاری از آن‌ها بمباران شده‌اند. نیروهای اسرائیلی ادعا می‌کنند مدارس در غزه به پناهگاه آوارگان بدل شده و صهیونیست‌ها برای توجیه حملات خود به این باریکه مدعی می‌شوند که مبارزان حماس از این مدارس به‌عنوان مراکز فرماندهی خود استفاده می‌کنند!
نویسنده فلسطینی در مطلب خود با اشاره به حمله صهیونیست‌ها به مدرسه‌ای در اردوگاه پناهندگان النصیرات در سال میلادی گذشته که به شهادت دست‌کم ۱۸ نفر منجر شد، اظهار تأسف کرد که مدارس از مکانی برای پرورش ذهن‌های جوان به مکانی برای مرگ و نابودی تبدیل شده‌اند.
ابو توهه با بیان اینکه دیگر نمی‌تواند بازگشت به این مدارس و تدریس به دانش‌آموزان را تصور کند، می‌گوید در مناقشات گذشته، معلمان توجه خود را به رسیدگی به سلامت روانی دانش‌آموزان معطوف می‌کردند، اما در حال حاضر معلمان هم اعضای خانواده یا دوستان خود را از دست داده‌اند و حتی مجروح شده‌اند، پس نمی‌توانند آنطور که باید از دانش‌آموزان خود حمایت کنند.
تلفات در میان کودکان غزه بسیار تکان‌دهنده است. از آغاز حملات رژیم صهیونیستی در ۸ اکتبر ۲۰۲۳، هزاران کودک فلسطینی جان خود را از دست داده‌اند و برخی هم دچار نقص‌عضو شده‌اند. بسیاری از آنان هم تمام خانواده‌های خود را از دست داده‌اند و آینده آنان چشم‌انداز تاریکی ارائه می‌دهد.
او می‌گوید آخرین باری که در کلاس درس بوده، به نوامبر ۲۰۲۳ باز می‌گردد که به همراه همسر و فرزندانش در مدرسه‌ای در جبالیا پناه گرفته بود و در فضایی خفه‌کننده، از فقدان اقلام اساسی مانند گاز برای پخت‌وپز رنج می‌برد.
این معلم فلسطینی به یاد دارد که آن روزها در میان خرابه‌ها به دنبال چوب یا تکه‌های مقوا می‌گشته تا آتشی برای پخت‌وپز روشن کند. او می‌گوید هر بار بعد از یافتن هرچیزی که قابل سوختن بوده، با احساس موفقیت به مدرسه باز می‌گشته، اما نه به‌عنوان یک معلم، بلکه به‌عنوان بازمانده‌ای که تمام تلاش خود را برای زنده نگه داشتن خانواده‌اش به کار گرفته است.
ابو توهه در ۱۹ نوامبر ۲۰۲۳ سعی کرده از غزه فرار کند و با امید عبور از گذرگاه رفح، به‌سوی جنوب غزه حرکت کرده، اما در میانه راه توسط نظامیان صهیونیست به مدت ۳ روز بازداشت شده و پس از آزادی با جستجوی فراوان، همسر و فرزندانش را در مدرسه‌ای دیگر که به پناهگاه تبدیل شده بود، پیدا کرده است.
او می‌گوید برای ساکنان غزه که در پناهگاه‌های موقت در کلاس‌ها، راهروها و حیاط مدارس زندگی می‌کنند، خانه شخصی مانند یک عمارت مجلل است. این زندگی برای پناهندگان با جابه‌جایی و ترس مداوم همراه است.
ابو توهه که در نهایت در اوایل دسامبر ۲۰۲۳ به مصر گریخته، می‌گوید تصاویری از مدرسه جبالیا، مدرسه‌ای که سابقاً در آن پناه گرفته بود مشاهده کرده که تحت محاصره تانک‌های اسرائیلی قرار گرفته بود. این همان مدرسه‌ای است که فرزندان او قبل از جنگ در آن درس می‌خواندند، اما کمی بعد از خروج این نویسنده از غزه، این مدرسه به‌کلی تخریب شد.
به گزارش نیویورک‌تایمز، امروز ۶۲۵ هزار کودک غزه یک سال تحصیلی کامل را از دست داده‌اند و بسیاری از آن‌ها از خانه‌ها و خانواده‌هایشان هم محروم شده‌اند. سازمان ملل تلاش‌هایی برای شروع سال تحصیلی در پناهگاه‌ها انجام داده، اما مدارس همچنان بمباران می‌شوند و دستور تخلیه مداوم رژیم صهیونیستی به ساکنان غزه، مانع از اجرای این طرح شده است.
این نویسنده فلسطینی می‌گوید، گرچه ویرانی‌های فیزیکی غزه خیره‌کننده است، اما آنچه برای مدتی طولانی‌تر باقی خواهد ماند، زخم‌های احساسی است، زیرا بازسازی زیرساخت‌ها بالاخره بعد از چند سال یا چند دهه به پایان می‌رسد، اما احیای امید و شور زندگی در این کودکان یک عمر به طول می‌انجامد و ممکن است هرگز اتفاق نیفتد.
او که اکنون به ایالات متحده رفته، می‌گوید کودکان غزه علاوه بر بقا، به آینده و مدارس امن، آب تمیز و وعده‌های غذایی مناسب نیاز دارند. خواهر ابو توهه که باردار است، در غزه مانده و به منابع غذایی لازم دسترسی ندارد. این نویسنده می‌گوید هر بار که با خواهرش تماس می‌گیرد، صدای بمباران و پهپادها در پس‌زمینه شنیده می‌شود.
انتهای پیام