به گزارش ایسنا، هم در غرب و هم در کی‌یف به‌طور فزاینده‌ای این باور وجود دارد که تضمین‌های امنیتی معنادار شرکای اوکراین برای آن می‌تواند مبنای توافق برای پایان دادن به مرحله کنونی جنگ باشد. در حالی که روسیه کنترل بر سرزمین‌های تحت تسلط خود را حفظ می‌کند، آنها در جغرافیای بین‌المللی همچنان به‌عنوان سرزمین‌های قانونی اوکراین دیده می‌شوند که به طور موقت تحت کنترل مسکو هستند و در صورت امکان، در آینده باید با ابزارهای دیپلماتیک باز پس گرفته شوند.
یک دیپلمات غربی که خواست نامش فاش نشود، به نشریه فایننشال تایمز گفت، این‌گونه تسلیم موقت سرزمین، تنها گزینه ممکن برای اوکراین برای عضویت در ناتو است.
«ینس استولتنبرگ» دبیرکل سابق ناتو به تازگی در یک مصاحبه اشاره کرد که جنگ جاری و کنترل مسکو بر بخشی از خاک اوکراین لزوما به این معنا نیست که عضویت کامل اوکراین از روی میز خارج شده است.
استولتنبرگ در ادامه وضعیت ژاپن را یادآور شد و گفت: ضمانت‌هایی که از سوی آمریکا به ژاپن ارائه شد، شامل جزایر کوریل اشغالی نمی‌شد. به همین ترتیب، تنها آلمان غربی پس از پیوستن به آن در سال ۱۹۵۵ تحت پوشش «چتر ناتو» قرار گرفت.
او افزود: وقتی اراده وجود داشته باشد، راه‌هایی برای یافتن راه‌حل وجود خواهد داشت. اما شما نیاز به خطی دارید که مشخص کند کجا مورد استناد ماده پنج است و اوکراین باید تمام قلمرو را تا آن مرز کنترل کند.
فایننشال تایمز خاطرنشان کرد که بحث در مورد «الگوی آلمان غربی» برای اوکراین بیش از یک سال و نیم است که در محافل کارشناسی جریان دارد. دن فرید، دستیار سابق وزیر امور خارجه آمریکا در امور اروپا و کرت ولکر، سفیر سابق ایالات متحده در ناتو و فرستاده ویژه دونالد ترامپ در اوکراین، از جمله کسانی هستند که درباره آن بحث کرده‌اند.
«پتر پاول» رئیس‌جمهور چک در مصاحبه‌ای با یک رسانه داخلی گفت از نظر او، کنترل مجدد اوکراین بر تمام سرزمین‌ها در مرزهای بین‌المللی به رسمیت شناخته‌شده آن، لزوما پیش‌نیازی برای بررسی جدی پیوستن این کشور به ناتو نیست.
او تصریح کرد: اگر مرزبندی، حتی یک مرز اداری وجود داشته باشد، می‌توانیم [آن] را موقتی تلقی کنیم و اوکراین را به عضویت ناتو در سرزمینی که در آن زمان کنترل خواهد داشت، بپذیریم.
«مری ساروت» مورخ آمریکایی و کارشناس جنگ سرد نیز به این موضوع استدلال و خاطرنشان که شرایط عضویت خاص برای برخی کشورها تطبیق داده شده است. به‌عنوان مثال، نروژ، یکی از اعضای موسس ناتو، ترجیح داد که میزبان پایگاه‌های این اتحاد در خاک خود نباشد، در حالی که آلمان غربی با درک موقت بودن مرزهایش به‌عنوان عضو پذیرفته شد.
در نتیجه، اوکراین می‌تواند یک مرز مشروط برای تعیین خطوط دفاعی خود ایجاد و با شرایط اضافی موافقت کند. این‌ها ممکن است شامل محدودیت‌هایی برای استقرار دائمی نیروهای متحدش و سلاح‌های هسته‌ای باشد، مگر در پاسخ به تهدید مستقیم حمله و تعهد به خودداری از استفاده از نیروی نظامی فراتر از این خط مرزی، مگر در دفاع از خود.
ساروت معتقد است که پیوستن اوکراین به ناتو، به تبعیت از الگوی آلمان غربی، سناریویی امکان‌پذیر برای پیروزی مشروط است. این کار به اوکراین حفاظت، آزادی و فرصتی برای توسعه و در عین حال منزوی نگه داشتن روسیه را می‌دهد. این، بهتر از منتظر ماندن برای ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه است تا از اهداف خود درخصوص اوکراین دست بردارد، یا اینکه روسیه به موفقیت‌های نظامی بیشتری دست یابد.
اما برخی از تحلیلگران نسبت به در نظر گرفتن جدی الگوی آلمان غربی برای پیوستن اوکراین هشدار می‌دهند و استدلال می‌کنند که برخلاف گذشته که مرزها توسط هر ۲ طرف به رسمیت شناخته می‌شد، وضعیت فعلی اوکراین هر روز شاهد تغییراتی در خط مقدم است. هم اوکراین و هم روسیه همچنان خواهان تغییر وضعیت موجود هستند و برخی از اعضای محتاط‌تر ناتو ممکن است هنوز تمایلی به تمدید ضمانت‌های ماده پنج به اوکراین نداشته باشند.
«مارک روته» دبیرکل جدید ناتو نیز در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود پس از آغاز فعالیتش در این سمت، از گمانه‌زنی درباره زمانی که اوکراین ممکن است دعوت نامه‌ای برای پیوستن به پیمان آتلانتیک شمالی دریافت کند، خودداری کرد.
انتهای پیام