به گزارش ایسنا، پژوهش جدید دانشمندان «دانشگاه نیو ساوت ولز»(UNSW) نشان می‌دهد که لاک‌پشت‌های سبز در فاصله زمانی بین بیرون آمدن از تخم و ظاهر شدن روی سطح زمین، به جای حفاری ماسه‌ها روی سطح آن شنا می‌کنند. یافته‌های این پژوهش، پیامدهای مهمی را برای حفظ جمعیت روبه‌کاهش لاک‌پشت‌ها در سطح جهان دارد.
به نقل از وب‌سایت رسمی دانشگاه نیو ساوت ولز، دانشمندان دانشگاه نیو ساوت ولز در پژوهش جدید خود، از یک دستگاه کوچک به نام شتاب‌سنج برای کشف یافته‌های جدید درباره رفتارهای بچه‌لاک‌پشت‌ها هنگام بیرون آمدن از لانه استفاده کردند.
تخم‌های لاک‌پشت دریایی در لانه‌هایی به عمق ۳۰ تا ۸۰ سانتی‌متر دفن می‌شوند. لاک‌پشت‌های تازه متولدشده پس از بیرون آمدن از تخم، طی سه تا هفت روز به سطح ماسه راه پیدا می‌کنند اما از آنجا که همه این ماجراها زیر زمین اتفاق می‌افتند، درک بسیار کمی درباره چند روز اول زندگی یک بچه‌لاک‌پشت وجود دارد.
نتایج به‌دست‌آمده با این روش جدید نشان دادند که بچه‌لاک‌پشت‌های دفن‌شده، جهت سر را به طرف بالا حفظ می‌کنند و به طور غیرمنتظره‌ای با تکان خوردن به جلو و عقب به جای واژگون شدن از پهلو، به صورت عمودی در میان ماسه به حرکت درمی‌آیند.
«دیوی دور»(Davey Dor) سرپرست این پژوهش گفت: بچه‌لاک‌پشتی که تازه از تخم بیرون آمده است، در محیط اطراف خود کاملا در تاریکی فرومی‌رود. هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نشان دهد کدام جهت به سمت سطح است. با وجود این، آنها خودشان جهت را می‌یابند و به سمت بالا حرکت می‌کنند. یافته‌های اولیه ما و اثبات این روش جدید، راه را برای پاسخ دادن به بسیاری از پرسش‌ها درباره بوم‌شناسی لاک‌پشت‌های دریایی هموار می‌سازد.
شتاب‌سنج‌هایی که تغییرات سرعت یا جهت را اندازه‌گیری می‌کنند، پیش از این برای مطالعه حرکت، رفتار و فیزیولوژی حیوانات استفاده می‌شدند. دور ادامه داد: اصل ساده نوع شتاب‌سنج مورد استفاده ما این است که شتاب را از سه زاویه متفاوت اندازه‌گیری می‌کند. بنابراین، می‌تواند تغییر سرعت را در یک حرکت رو به جلو و عقب، یک حرکت به بالا و پایین و یک حرکت پهلو به پهلو اندازه‌گیری کند.
تاکنون از شتاب‌سنج در این زمینه استفاده نشده بود. این پژوهش در «جزیره هرون»(Heron Island) واقع در کوئینزلند استرالیا انجام شد که یک محل با قدمت بالا برای لانه‌سازی به شمار می‌رود و مدت‌ها برای نظارت بر لاک‌پشت‌های سبز مورد بررسی قرار گرفته است.
دور گفت: پس از یافتن محل لانه‌ها تقریبا ۶۰ روز منتظر ماندیم تا تخم‌ها رشد کنند. سه روز پیش از بیرون آمدن بچه‌لاک‌پشت‌ها، دستگاه ردیاب را در کنار ۱۰ لانه متفاوت قرار دادیم. این دستگاه منحصربه‌فرد، ولتاژ را در محل لانه اندازه‌گیری می‌کند و به ما اطلاع می‌دهد که بچه‌لاک‌پشت‌ها چه زمانی از تخم‌های خود بیرون آمده‌اند.
به محض این که گروه متوجه شدند بچه‌لاک‌پشت‌ها از تخم بیرون آمده‌اند، با دقت به حفاری لانه پرداختند، بچه‌لاک‌پشتی را که نزدیک به سطح بود انتخاب کردند و یک شتاب‌سنج مینیاتوری سبک‌وزن را روی پشت آن نصب کردند. دور خاطرنشان کرد: ما پس از آن، به آرامی شن‌ها را به همان شکلی برگردانیم که پیدا شده بودند.
شتاب‌سنج، داده‌های جدیدی را درباره جهت، سرعت و زمان لازم برای بیرون آمدن ۱۰ بچه‌لاک‌پشت ارائه داد. دور گفت: ما با تحلیل داده‌ها متوجه شدیم که بچه‌لاک‌پشت‌ها با وجود قرار داشتن در تاریکی کامل و احاطه شدن با ماسه، جهت‌یابی شگفت‌انگیزی را از خود نشان می‌دهند. ما دریافتیم که دوره‌های حرکت و استراحت بچه‌لاک‌پشت‌ها عموما بسیار کوتاه است. آنها به گونه‌ای حرکت می‌کنند که گویی به جای حفاری، در حال شنا کردن هستند و با نزدیک شدن به سطح ماسه، حرکت خود را به شب محدود می‌کنند.
یافته‌های این پژوهش تأیید می‌کنند که استفاده از شتاب‌سنج برای نظارت بر بچه‌لاک‌پشت‌ها، فواید بسیاری را از جمله ارائه داده‌های مربوط به حرکت و رفتار و مهم‌تر از همه، توانایی مطالعه بچه‌لاک‌پشت‌ها در زمانی که دید ما درباره آنها محدود است، به همراه دارد.
همچنین، این یافته‌ها با ارائه اطلاعات جدید، فرضیات پیشین را درباره اولین روزهای بیرون آمدن بچه‌لاک‌پشت‌ها از تخم و رسیدن به سطح ماسه تغییر می‌دهند.
این پژوهش در مجله «Proceedings B» به چاپ رسید.
انتهای پیام