خواص یا دولت‌ها؛ کدام‌یک مسئول وحدت هستند؟

طی سالیان گذشته با توجه به ایجاد و رشد اقتدار قابل توجه جمهوری اسلامی ایران در جوامع مختلف، یکی از راهبردهای دشمن برای جلوگیری از این اقتدار و تضعیف نظام، پیگیری و تحقق تفرقه بین شیعه و سنی چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور بوده است. به همین دلیل است که سکاندار انقلاب با هرگونه حاشیه‌سازی که احتمال توقف و ایجاد خلل در تحقق وحدت اسلامی را به‌وجود می‌آورد برخورد کرده‌اند و در این راستا با استفاده از کلیدواژه‌هایی چون «شیعه انگلیسی» و «سنی آمریکایی» خلق ادبیات کرده‌اند و از آن برای آگاهی مسلمانان بهره ‌برده‌اند.

به گزارش ایسنا، سیدرضا صدرالحسینی؛  کارشناس مسائل سیاسی و منطقه در یادداشتی در همشهری نوشت: 
مؤلفه وحدت به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کلیدواژه‌های انقلاب اسلامی از پیش از انقلاب تا به حال در توصیه‌ها، سخنان و واژگان امامین انقلاب پررنگ بوده و به این امر توجه و التفات داشته‌اند. اشراف و تسلط بر آیات قرآن‌کریم، روایات و سیره پیامبراکرم(ص) و ائمه‌اطهار(ع) از سوی حضرت امام‌خمینی(ره) و مقام معظم رهبری، این قطعیت را ایجاد کرده که مهم‌ترین مؤلفه جهان اسلام، برای تمدن‌سازی و فراهم‌کردن زمینه ظهور حضرت ولی‌عصر(عجل‌الله تعالی فرجه)، تکیه بر موضوع وحدت جهان اسلام است. ازاین‌رو باید اشاره داشت که وحدت در کلام امامین انقلاب اسلامی از ۲ بال اصلی اعتقادی و سیاسی برخوردار است و این بزرگواران موضوع وحدت را صرفا به‌عنوان یک موضوع سیاسی مطرح نکرده‌اند؛ بنابراین مهم‌ترین استدلال‌های امام‌خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب در باب وحدت، آیات قرآن کریم و کلام حضرات معصومین به‌شمار می‌آید.
این در حالی است که طی سالیان گذشته با توجه به ایجاد و رشد اقتدار قابل توجه جمهوری اسلامی ایران در جوامع مختلف، یکی از راهبردهای دشمن برای جلوگیری از این اقتدار و تضعیف نظام، پیگیری و تحقق تفرقه بین شیعه و سنی چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور بوده است. به همین دلیل است که سکاندار انقلاب با هرگونه حاشیه‌سازی که احتمال توقف و ایجاد خلل در تحقق وحدت اسلامی را به‌وجود می‌آورد برخورد کرده‌اند و در این راستا با استفاده از کلیدواژه‌هایی چون «شیعه انگلیسی» و «سنی آمریکایی» خلق ادبیات کرده‌اند و از آن برای آگاهی مسلمانان بهره ‌برده‌اند. همین امر نشان‌دهنده توجه ویژه مقام معظم رهبری به مسئله وحدت جهان اسلامی در گذشته و البته در آینده است.
ناگفته نماند آنچه در جهان اسلام موجب تفرقه و دوگانگی بین امت اسلامی شده، چیزی نیست جز آموزه‌های استعماری که پرچمدار آن در سده‌های گذشته انگلیس بوده و در دهه‌های اخیر توسط آمریکا و عوامل منطقه‌ای او گسترش یافته است. به‌نظر می‌رسد یکی از عوامل مهم در راستای عدم‌ ایجاد وحدت واقعی بین مسلمانان، برخی رهبران مناطق مختلف اسلامی هستند که به‌عنوان کشورهای اسلامی بعد از فتنه «سایکس - پیکو» در جهان اسلام ایجاد شدند و مع‌الاسف با افزایش وابستگی این مقامات، موضوع وحدت تحت‌تأثیر قرار گرفته است.
انتظار این بود که با مشخص شدن سبعیت دشمن اول و مشترک جهان اسلام در یک‌سال گذشته که با کمک آمریکا انجام شد، موضوع وحدت در بین مقامات ارشد کشورهای اسلامی بروز و ظهور بیشتری داشته باشد. متأسفانه آنچه مشاهده شده تقویت رژیم صهیونیستی به‌رغم میل باطنی ملت‌های مسلمان توسط تعدادی از سران کشورهای اسلامی بود. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که مولفه‌های وحدت در جهان اسلام افزون بر خدای مشترک، پیامبر مشترک، قبله مشترک، عبادت مشترک و کتاب مشترک، دشمن مشترک صهیونیستی نیز هست؛ اما آنچه در بین جوامع اسلامی کمتر وجود دارد، اراده مقامات کشورهای اسلامی است. این موضوعی است که رهبر معظم انقلاب در دیدار خود با سفرای کشورهای اسلامی به آن اشاره کردند و با جمله: «امروز دولت‌های اسلامی، انگیزه لازم را برای وحدت ندارند» این مسئولیت خطیر را برعهده فرهیختگان، علما، اندیشمندان، تحلیلگران و اصحاب رسانه کشورهای اسلامی قرار دادند.

انتهای پیام

  • یکشنبه/ ۱ مهر ۱۴۰۳ / ۱۱:۰۱
  • دسته‌بندی: دیدگاه
  • کد خبر: 1403070100314
  • خبرنگار :