محوطه باستانی سیلک، یکی از نخستین تمدن‌های شکل گرفته در فلات مرکزی ایران است که بیش از هفت هزار و پانصد سال قدمت دارد. با کشف کوره ذوب فلزات در بخش جنوبی این تپه، می‌توان شهر سیلک را یکی از شهرهای صنعتی آن دوران محسوب کرد.
پیداشدن دوک‌های ریسندگی و بافندگی در محوطه تپه‌های باستانی سیلک کاشان نشانی از آشنایی این مردم در هزاره‌های پیش از میلاد با صنعت ریسندگی و بافندگی دارد.
به شهادت سندهای تاریخی،سیلک تنها ناحیه‌ای است که پیش از دوران هخامنشی در آن مدرک کَتبی به دست آمده و حدس می‌زنند که این مدرک مربوط به مالیات یا دادوستد بوده است و از اینجا معلوم می‌شود که در هزاره سوم پیش از میلاد در ایران خط متداول بوده است
در محوطه باستانی سیلک کاشان، لوح هایی با خط مخصوص پیدا شده که هنوز نتوانسته‌اند آن را بخوانند و همین امر می‌رساند که نفوذ مردم بین‌النهرین پس از رخنه به شوش به سیلک نیز ادامه یافت
تپه های باستانی سیلک کاشان به عنوان یک محوطه ارزشمند تاریخی در روز ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ به شماره ۳۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
اولین کاوش‌های تخصصی توسط رومن گیرشمن باستان‌شناس فرانسوی اوکراینی‌تبار انجام شد که سه فصل کاوش در سال‌های ۱۹۳۳، ۱۹۳۴ و ۱۹۳۷ میلادی در سیلک انجام داد.
طرح بازنگری سیلک توسط «صادق ملک شهمیرزادی» به‌دنبال پاسخ به پرسش‌های پژوهشی اجرا شد که با رویکردهای جدیدتر نسبت به ۷۰ سال پیش از آن مطرح شد. ملک شهمیرزادی مرحله نخست این طرح را از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ انجام داد و مرحله دوم آن به سرپرستی «حسن فاضلی نشلی» در سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸ ادامه یافت.
مرحله سوم این طرح از سال ۱۴۰۱ آغاز شده است و در این کاوش‌ها، مجموعه‌ای از کارگاه‌های صنعتی متعلق به دوره ششم سیلک (حدود ۲۸۰۰ تا ۲۶۰۰ سال پیش) شامل محل دفن دورریز کارگاه‌ها، ابزار و وسایل مرتبط با فعالیت‌های صنعتی پیدا شده است. صنعت فلزگری در این دوره تاریخی در ایران بسیار شکوفا بوده است و در کشور، آثاری از خنجر تا تزئینات و زیورآلات، ابزار و یراق حیوانات در سکونتگاه‌ها و گورها پیدا شده است.
انتهای پیام