شیرینی این انارها نه از انار است که از نگاه شاعرانه «عاطف» است؛ با قدمتی به اندازه پشت سر گذاشتن بیش از چهل تابستان برایشان لالایی خوانده و در گوش انارهای سبزی که هنوز عاشق نشدند، زمزمه کرده است که پاییز در راه است....!

«جلیل جمشیدی» را که می شناسید، قبلا از او گفته بودم شاعری ملایری که ۳۴ سال است در قامت «عاطف»، «سجاده عشق» را سروده، روح غزل را در «مجنونی مجنون» دمیده و «سفره دل» را در بیابان غریب زندگی پهن کرده است.

مانند همیشه با لبخندی که جریان امید و عشق را در تک تک رگ های روی گونه اش جاری می کرد و تا چشم هایش می کشاند، از روی تخت چوبی کنار پنجره، نگاه مان می کرد. همان تخت چوبی که در ۴۵ سال گذشته رفیق تنهایی ها و رنج ها و شادی ها و غم های بسیاری برایش بوده است. همان تختی که درست است در ظاهر برایش سختی ها و محدودیت هایی به بار آورده، اما در حقیقت از «جلیل جمشیدی»، عاطفی ساخته است با چهار جلد کتاب شعر که آخری اش هم «دیوان عاطف» است که به تازگی به چاپ دوم رسیده است.

او پس از آنکه در سال ۱۳۵۸ در حالیکه جوانی ۲۴ ساله بوده، در حین مأموریت و طی یک مانور ارتش جمهوری اسلامی، از بلندی می‌افتد و از ناحیه گردن دچار آسیب نخاعی می‌شود، زندگی جدیدی را آغاز می‌کند و از اواخر دهه ۶۰ شاعر می شود تا در دنیای سعدی و حافظ و مولانا، غزل بسراید و مثنوی و رباعی مشق کند.

خانه عاطف با همان انارهای سبزی که تازه از دلشان درآمده بود قرمز شوند، میزبان اعضای هئیت مدیره خانه شعر و ادب استان همدان و مسئول انجمن ادبی معراج ملایر، مهدی بیات معاون فرهنگی و رسانه ای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان و رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ملایر بود.

بعد از گپ و گفت صمیمی بین شعرا، جمشیدی از روزهایی که بر او گذشته بود، گفت؛ از اینکه تا پنج، شش سال قبل با استفاده از ویلچر گاهی بیرون از خانه می‌رفته و حتی خرید می‌کرده اما حالا دیگر نمی‌تواند روی ویلچر بنشیند، نفس کم می‌آورد و از آن موقع دیگر بیرون نرفته است. بعد نفسی تازه کرد و گفت: با خدا عهد بستم تا وقتی نفسم می آید، کوتاه نیایم. 

همه مشتاقانه منتظر بودند تا عاطف شعری برایشان بخواند با همان لحن آرام و دل نشینش که روحت را به خش خش برگ های پاییز گره می زند و نگاهت را به انارهای آویزان شده از شاخه های پشت پنجره.

و عاطف از «مسافر خیر» خواند:
به تار زلف تو آسوده می زنم چنگی/ که بی بهانه، رهایم کنی ز دلتنگی
سری که سر به هوای تو سود و سالک شد/  دگر چغانه نپیچد به هیچ آهنگی
خمار آن لب لعلم که تا سحرگاهان/ پیاله می زد و پروا نبودش از ننگی
بیا به چهره ی یلدای ما شراب افشان/ که بزم و باده بگیرد هوای یکرنگی 
به ساز عشق تو در صحن کعبه رقصیدن/ سری سپرده خواهد و پائی رهیده از لنگی
کنون که فتنه ز رو بسته، تیغ شیرین کُش/ خدا کند که نیفتد به شیشه ات سنگی
تو آن مسافر خیری که در عبور زمان/ نکرده رخنه به حُسنت، فسون و نیرنگی
در امتداد بقا هر چه با صفا دیدم/ تو رشک یوسف مصر و مسیح افرنگی
بیا و قصد قضا کن، تغزلی بنیوش/ ز نغمه های غریبانه شباهنگی
دمی که تیر نگاهت، به دل اصابت کرد/ به آه و ناله ندادم، سری که در جنگی 
دفی که بر سر دست تو دیده است «عاطف»
به هر رهی که نوازی، خدای فرهنگی

محمد پیله ور، یکی از شاعران همدانی ضمن اشاره به تصویرسازی های زیبا و بازتولید هنرمندانه هنرسازان قدیمی در این غزل عاطف، شعری تقدیم همه جانبازان کرد:

شب است و نافله دارم مرا رعایت کن/ ز عشق فاصله دارم مرا رعایت کن
چقدر حوصله می خواهد آه جاماندن/ چقدر حوصله دارم مرا رعایت کن
به روز حادثه باید دلی بسیجی داشت / و من دلی یله دارم مرا رعایت کن
دو چار چرخه و یک دست و پای مصنوعی / از این معامله دارم مرا رعایت کن
رسید درصد جانبازی ام به حد نصاب/ چقدر فاصله دارم مرا رعایت کن
چقدر از دل من تحت پوشش عشق است/ که میل حرمله دارم مرا رعایت کن
به چار چرخی و چوبی نیرزَد این همه حرف / سر مبادله دارم مرا رعایت کن

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ملایر نیز در حاشیه این دیدار در مصاحبه با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: «جلیل جمشیدی» سال ۱۳۵۸ در یک مانور نظامی دچار ضایعه نخاعی شد با این حال همچنان به زندگی امیدوار است.

فرشاد کشاورزیان به اشعار ستودنی جمشیدی در حوزه ائمه اطهار، انقلاب اسلامی، رهبر معظم انقلاب و امام خمینی اشاره و سرکشی از چنین هنرمندانی را وظیفه اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دانست.

کشاورزیان تاکید کرد: جمشیدی نمونه یک شاعر موفق است که ثابت می کند می توان در عین محدودیت های جسمی، در عرصه هنر درخشید و مایه سرافرازی شهر و کشور بود.

وی با بیان اینکه برای چندمین بار است با این شاعر موفق دیدار می کنیم، افزود: در هر دیدار درس مقاومت و ایستادگی را در کنار وی شاگردی می کنیم.

کشاورزیان ابراز امیدواری کرد با معرفی چنین هنرمندانی که با همه سختی هایی که بیماری برایشان ایجاد کرده است، موفق و درخشان هستند، الگو و اسوه هنرمندان جوان تر باشند و شاعران و هنرمندان جوان تر نگاه بیشتری به این هنرمندان داشته باشند. 

به گزارش ایسنا، در پایان این دیدار صمیمی، یک جلد دیوان فاخر حافظ و لوح سپاس از طرف اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و اعضا خانه شعر و ادب فارسی استان همدان به «جلیل جمشیدی» شاعر ملایری اهدا شد.

انتهای پیام