وقتی والدین بر این باورند که نوجوانان دیگر تأثیر بدی بر فرزندان آنان دارند، ممکن است وسوسه شوند که این دوستی‌ها را محدود کنند. با این حال، نتایج تحقیق اخیر نشان می‌دهد که این رویکرد والدین می‌تواند تاثیری معکوس به دنبال داشته باشد.
منع دوستی می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد. تحقیق جدید به والدین و به ویژه مادران مداخله‌گر نسبت به ممنوع کردن دوستی‌ها هشدار می‌دهد، زیرا چنین اقداماتی ممکن است رفتاری را که آنها قصد اصلاح آن را دارند بدتر کند.
ارث گزارش کرد، دانش‌آموزان نظرسنجی‌ها را در فواصل زمانی منظم برای اندازه‌گیری رفتارشان، نارضایتی ادراک شده مادر از دوستان، وضعیت همسالان و اختلال در کلاس درس تکمیل کردند.
عدم تایید مادر بر رفتار نوجوانان تأثیر می‌گذارد. عدم تأیید دوستی‌ها در پاسخ به مسائل رفتاری می‌تواند به وضعیت کودک آسیب برساند و مشکلات رفتاری را که مادران قصد رفع آن را دارند تشدید کند.
در این تحقیق وقتی مادران برای محدود کردن دوستی‌ها مداخله می‌کردند، به‌طور ناخواسته روابط فرزندشان با همسالان را بدتر می‌کردند و باعث ایجاد مشکلات بیشتری در رفتارشان می‌شد.
دوستی به این دلیل پایان می‌یافت که مادر آن را ممنوع می‌کرد. کودک به یک دوست جدید نیاز داشت و اغلب دوستان از این فرد دوری می‌کردند و گزینه‌های دوستی برای این فرد محدود می‌شد و کودک معمولا با فردی دوست می‌شد که او نیز مثل خودش توسط همسالان طرد شده بود و برای دوست‌یابی مشکل داشت.
در بسیاری از موارد، گزینه‌های اجتماعی محدودی که پس از چنین مداخلاتی در اختیار کودکان قرار می‌گیرد، به این معنی است که آنها بیشتر با همکلاسی‌هایی که مشکلات رفتاری مشابهی از خود نشان می‌دهند، دوست می‌شوند.
علاوه بر این، از دست دادن موقعیت همسالان منجر به افزایش پریشانی شد و ایجاد مکانیسم‌های مقابله سالم را برای کودکان دشوارتر کرد. طرد شدن از تعاملات اجتماعی با همسالان معمولی در حال رشد، آنها را از فرصت یادگیری و تمرین مهارت‌های اجتماعی متناسب با سن محروم کرد.
حمایت والدین باعث بهبود رفتار نوجوان می‌شود. ممکن است مادران فکر کنند که از فرزندان خود محافظت می‌کنند اما در واقع، اعمال آنها اغلب آنها را بیشتر به موقعیت‌های نامطلوب سوق می‌دهد.
این پیامد ناخواسته خطرات دخالت مستقیم در روابط دوستانه کودکان را برجسته می‌کند، به ویژه زمانی که شامل قطع رابطه با همسالان باشد.
والدین به جای منع دوستی، باید بر ایجاد روابط مثبت و حمایتی با فرزندان خود تمرکز کنند. آنها استدلال می‌کنند که این ممکن است به محافظت در برابر تأثیر منفی همسالان مشکل‌ساز کمک کند.
والدین باید جایگزین‌های مثبتی را برای منع دوستی در نظر بگیرند. روی حفظ روابط مثبت با کودکان تمرکز کنند، زیرا حمایت می‌تواند محافظ‌های موثری در برابر فشار مشکل‌ساز همسالان باشد.
والدین باید فرزندان خود را تشویق کنند تا در فعالیت‌های سازنده همسالان در محیط‌های تحت نظارت شرکت کنند. شرکت در باشگاه‌ها و سایر فعالیت‌های حمایت شده بزرگسالان می‌تواند فرصت‌هایی را برای تعامل مثبت با همسالان فراهم کند و در عین حال رفتار انحرافی را به حداقل برساند.
ایجاد این محیط‌های مثبت برای دوستی می‌تواند به کودکان کمک کند تا ارتباطات اجتماعی سالم‌تری را بدون نیاز به دخالت محدود والدین ایجاد کنند. با محدود کردن فرصت‌های اجتماعی، کودکان ممکن است در چرخه طرد شدن و مسائل رفتاری قرار بگیرند و در درازمدت سازگاری آنها را سخت‌تر کند.
به گزارش ایسنا، کارشناسان با تاکید بر لزوم پرورش تفکر انتقادی در نوجوانان در جهت جلوگیری از تحت تاثیر نظر همسالان قرار گرفتن و افزایش قدرت تصمیم‌گیری نوجوان اظهار کردند که اغلب والدین از فرزندان خود انتظار دارند آنچه می‌گویند را بدون پرسش سوالی درباره علت و چرایی موضوع بپذیرند و انجام دهند درحالی که همین تفکر اشتباه والدین، فرزندان را در دوره نوجوانی به مرحله‌ای می‌رساند که به دلیل ترس از مورد قبول واقع نشدن، دوست داشتنی نبودن، شکست و عدم موفقیت دائما در پی کسب نظرات همسالان و انجام رفتاری متناسب با آنچه در نظر همسالان درست است بر می‌آیند و تصمیماتشان را متناسب با نظر دیگران شکل می‌دهند.
انتهای پیام