به گزارش ایسنا، رضا غیاث آبادی در یادداشتی در سرمقاله خراسان نوشت: کلمه «وفاق» مثل بسیاری دیگر از مفاهیم در تاریخ سیاسی کشور با عزم راسخ و صادق رئیس جمهور به نام دولت چهاردهم در یادها ثبت و ماندگار شد. بی‌تردید نقش تعیین‌کننده سیاست‌های کلان کشور در مقابله با هر گونه افراطی‌گری داخلی و خارجی عرصه را برای تحقق شعار وفاق سیاسی مهیا کرده است که در آخرین مورد می‌توان به حمایت ارزنده مجلس شورای اسلامی در انتخاب کابینه اشاره کرد. اما به بیان شیرین حافظ شیرازی «که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل ها». وفاق سیاسی اتفاقی مبارک اما ناکافی است. باید دانست که وفاق در معنای موسع آن اگر به لایه‌های جامعه رسوخ نکند ابتر و ناپایدار خواهد ماند و در دالان تنگ و پرپیچ و خم سیاست محو می‌شود. عموم مردم کشور امور سیاسی را از دریچه حل مشکلات زندگی خود می‌بینند و جریان‌های مختلف سیاسی بدون توجه به مشکلات‌شان فاقد اعتبارند،بنابراین از یک سو مهم‌ترین راه تعمیق و ماندگاری پروژه وفاق سیاسی گذر به وفاق اجتماعی است واز سویی دیگر امید و همدلی اجتماعی به عنوان پیش نیازهای مردمی تحقق برنامه‌های دولت از راه وفاق اجتماعی می‌گذرد.
مردم ایران با تنوع سلایق، ذیل ارزش‌های دینی و ملی خود مردمی سازگار و مقاوم هستند اما فشارهای مستمر اقتصادی و چالش‌های اجتماعی، آستانه تحمل و تاب آوری را کاهش داده است و در ذهن بسیاری هر اصلاح اقتصادی بیم از تکرار وقایع سال ۹۸ را زنده می‌کند. اما دولت در عین حال با ابرچالش‌هایی مانند ناترازی انرژی به ویژه در مسئله بنزین، مسائل زیست محیطی به ویژه محدودیت منابع آبی، بیکاری، تورم و... روبه روست. ناگفته پیداست که حل این مسئله و بسیاری مانند این نیازمند همراهی آحاد ملت و وفاق اجتماعی است. وفاق اجتماعی در این معنا نه تنها مناسب، بلکه ضرورت است، بنابراین تحقق آن نیازمند تدابیر لازم، پرهیز از جنجال آفرینی و تنش، صداقت در گفتار، سلامت در عمل، حضور در میان مردم و توجه به عدالت اجتماعی، مقابله با ویژه خواری و فامیل سالاری و توجه به ظرفیت‌های ملی است.
تلاش شخص رئیس جمهور در انتخاب کابینه نشانه‌های ارزشمندی از این رویه‌ها را نمایش داد که امید است با توجه به حاکمیت قانون و اسناد بالادستی تجربه مبارک جدیدی رقم بخورد. همچنین باید توجه داشت که وفاق اجتماعی به اشتباه آشتی ملی تفسیر نشود، زیرا اقشار مختلف مردم دچار اختلاف و قهر نیستند که این راهکار مناسب آن باشد.در نبایست های وفاق اجتماعی مسائلی همچون درگیری‌های سیاسی، تصمیم‌گیری پشت درهای بسته و ارجاع مشکلات به دولت‌های قبلی ویرانگر است. وفاق اجتماعی با امید هم خانواده است هر چیزی که آن را خدشه‌دار کند، تخریب وفاق است.
در این مسیر ضرورت دارد که رئیس محترم جمهور نسبت به اعضا و مدیران دولتی حساسیت لازم را داشته باشد تا از هرگونه سخنانی که باعث جنجال و تنش می‌شود، جلوگیری کند. حال که بخش‌های مختلف حاکمیت برای موفقیت دولت همراه هستند این مهم به همراه وفاق اجتماعی و همراهی آحاد مردم بزرگ‌ترین سرمایه دولت برای اجرای تعهدات و حل مشکلات مختلف در داخل کشور است. توجه به توانمندی‌ها و ظرفیت‌های داخلی می‌تواند امیدواری زیادی به ویژه در نسل جوان ایجاد کند. حفاظت از وفاق اجتماعی، حفاظت از سرمایه گرانبهایی است که می‌تواند بسیاری از چالش‌های کور و موانع را از پیش پای مدیران بردارد بعون ا... تعالی.
انتهای پیام