به گزارش ایسنا به نقل از فایننشال تایمز، در مطالعه‌ای که به تازگی انجام شده، نقش گسترده این بخش در آموزش عالی مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه پیوندهای دانشگاه با شرکت‌های نفت و گاز باعث ایجاد سوگیری در تحقیقات، پشتیبانی از راه‌حل‌های اثبات‌نشده برای کاهش آب و هوا و محدود کردن آزادی آکادمیک شده است.
در بخشی از این گزارش آمده است شش شرکت سوخت فسیلی در فاصله سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ حداقل ۷۰۰ میلیون دلار کمک مالی به دانشگاه‌های ایالات متحده کرده‌اند. همچنین گزارش تازه‌ای از دانشگاه کلمبیا نشان داد که مراکز انرژی دانشگاهی که کمک‌های مالی صنعت گاز را می‌پذیرفتند در تحقیقات خود ادعا کردند که این سوخت نسبت به انرژی‌های تجدیدپذیر مطلوب‌تر است. این در حالی است که موسساتی که کمتر به منابع مالی صنعت گاز وابسته بودند، روند مخالف را نشان دادند.
جفری سوپران، مدیر آزمایشگاه آب و هوا در دانشگاه میامی و یکی از نویسندگان این گزارش می‌گوید که این یک مشکل واقعا جدی و مهم است که باید بسیار جدی‌تر گرفته شود. بنا به گفته سوپران، تضاد منافع این مساله در دانشگاه‌های ایالات متحده، کانادا، انگلیس و استرالیا فراتر از تامین مالی سوخت‌های فسیلی برای تحقیقات است و شامل پست‌های دانشگاهی، بورسیه‌های تحصیلی، آموزش و رویدادهای استخدام می‌شود.
از سوی دیگر، نویسندگان این مطالعه تاکتیک‌های صنعت نفت و گاز برای تاثیرگذاری بر تحقیقات دانشگاهی را با تاکتیک‌های صنایع دخانیات و داروسازی تشبیه کردند و از دانشگاه‌ها خواستند تا مشارکت این شرکت‌ها در تامین بودجه تحقیقاتی را به طور عمومی افشا کنند.
در همین راستا، نزدیک به هزار شخصیت دانشگاهی اخیرا نامه سرگشاده‌ای را امضا کرده و از دانشگاه‌های ایالات متحده و انگلستان خواسته‌اند تا کمک های مالی صنعت سوخت فسیلی را برای تحقیقات آب و هوا، محیط زیست و انرژی متوقف کنند.
در دو سال گذشته نیز دانشگاه پرینستون و کمبریج تعهداتی را برای محدود کردن روابط با شرکت‌های سوخت فسیلی پذیرفته اند. اخیرا هم دانشگاه کلمبیا کمیته‌ای ایجاد کرد تا پیامدهای تحقیقات با بودجه سوخت‌های فسیلی را بررسی کند.
انتهای پیام