مسجد جامع اصفهان، یکی از باشکوه‌ترین و قدیمی‌ترین مساجد ایران و جهان اسلام است که نمایانگر تحولات معماری اسلامی در طول بیش از پنج قرن است. این مسجد که در مرکز شهر اصفهان قرار دارد، تاریخچه‌ای طولانی و پیچیده دارد و ساخت آن به دوران سلسله‌های مختلف از جمله سلجوقیان، ایلخانیان، مظفریان، تیموریان و صفویان برمی‌گردد. ویژگی برجسته مسجد جامع اصفهان، تنوع و تکامل سبک‌های معماری است که در بخش‌های مختلف آن مشاهده می‌شود. این مسجد با داشتن چهار ایوان بزرگ، گنبدهای متعدد، شبستان‌های وسیع و حیاط مرکزی، یک نمونه بی‌نظیر از معماری اسلامی است. ایوان جنوبی که به «ایوان قیصریه» معروف است، با کاشی‌کاری‌های زیبا و کتیبه‌های قرآنی تزئین شده و یکی از شاهکارهای هنر معماری اسلامی به شمار می‌رود. گنبد نظام‌الملک و گنبد تاج‌الملک از دیگر بخش‌های برجسته این مسجد هستند که هر کدام با سبک خاص خود و تزئینات گچ‌بری و آجری، نشان‌دهنده اوج هنر معماری و مهندسی در زمان خود هستند. همچنین، استفاده از نور و سایه در طراحی این مسجد به گونه‌ای است که فضای معنوی و روحانی آن را تقویت می‌کند. مسجد جامع اصفهان به عنوان یک میراث جهانی در فهرست یونسکو ثبت شده است.