مراسم عزاداری امروز در حرم مطهر رضوی با شکوه و عظمتی مثال زدنی برگزار شد. مداحان اهل‌بیت(ع) با نوای حزین خود، دل‌های زائران را به لرزه در می‌آوردند. یکی از مداحان معروف، در وصف این فضا می‌گفت «عزاداری برای امام حسین(ع) و امام رضا(ع)، تنها یک عادت نیست بلکه یک عبادت است. ما با این عزاداری‌ها، عشق و ارادت خود را به اهل‌بیت(ع) نشان می‌دهیم».

در ادامه مراسم‌ عزاداری امروز پس از نماز مغرب و عشا، مراسم شام غریبان نیز در حرم آغاز شد و خادمان آستان ملکوتی حضرت با شمعدان‌هایی در دست شروع به حرکت در صحن‌ها کردند و با نوای ذاکران اهل بیت(ع) همنوا شدند. حرم مطهر در این شب به قطعه‌ای از بهشت شبیه شده بود و زائران با دل‌هایی آرام و روحی مطمئن به حرم وارد و خارج می‌شده‌اند. همگی انگار می‌دانستند با شرکت در مراسم‌ روز شهادت، به امام رضا(ع) نزدیک‌تر شده‌اند.

ذاکر اهل بیت(ع) در سوگ شهادت امام رئوف می‌خواند و زائران و خادمان در شام غریبان، هم‌نوا با او نوای ای وای رضا جان، ای وای رضاجان می‌گفتند و به سمت حرم رضوی حرکت می‌کردند. این نواها قلب‌های زائران را در این شام غریبان لرزاند و صحنه‌های باشکوهی از ارادت مردمان این سرزمین به ساحت خورشید هشتم ثبت کرد.

تک تک خدام حرم با عشق و علاقه خاصی به زائران خدمت‌رسانی می‌کردند و یکی از آن‌ها خدمت به زائران امام رضا(ع) را افتخار بزرگی برای خود می‌دانست و معتقد بود که حضور در مکانی مقدس چون حرم مطهر او را به خداوند نزدیک‌تر می‌کند.

صدای ناله‌های زائران، فضای حرم را پر کرده بود و انگار هر یک داستانی برای گفتن داشتند. یکی از زائران که اشک در چشمانش حلقه زده بود، می‌گفت «امام رضا(ع) برای من همانند پدری مهربان است. هر وقت که مشکلی دارم، به اینجا پناه می‌آورم».

در میان شلوغی جمعیت که همه به تماشای مراسم شام غریبان مشغول بودند، پیرمردی را دیدم که عصایی به دست گرفته و با چشمانی بسته، زمزمه می‌کرد. دختری جوان نیز با فرزند خردسالش آمده و در حال توضیح مراسم شام غریبان برای کودکش بود.

در ادامه زنی جوان را دیدم که می‌گفت از بیماری سختی رنج می‌برد و به اینجا آمده تا شفایش را از امام رضا(ع) بگیرد و مطمئن بود که دعایش مستجاب خواهد شد و می‌گفت که حرم مطهر پناهگاهی امن برای دل‌های شکسته است.

پسری جوان نیز با چشمانی اشک‌آلود، از تأثیر زیارت امام رضا(ع) بر زندگی‌اش گفت: «هر بار که به اینجا می‌آیم، احساس می‌کنم که تمام مشکلاتم حل می‌شود. امام رضا(ع) به من آرامش و امید می‌دهد».

حرم امام رئوف نماد عشق، ایثار و فداکاری است و نمی‌توان آن را تنها یک مکان زیارتی دانست. همه ما با حضور در این مکان مقدس به یاد می‌آوریم که زندگی تنها یک گذرگاه کوتاه است و همگی ما باید آمادگی داشته باشیم تا در راه حقیقت ایستادگی کنیم.

انتهای پیام