پس از هر بارندگی و یا تغییر در دبی رودخانه از سد تنظیمی بالادست معمولاً سطح آب رودخانه و در نتیجه آورده‌های رودخانه‌ای مانند شاخ و برگ و تنه‌های عظیم درختان به رودخانه افزایش می‌یابد و در بخش شمالی بندمیزان جمع و باعث انسداد دریچه‌های آن می‌شوند. در این صورت از میزان آب موردنیاز نهر دستکند، گرگر و دیگر محوطه‌های ثبت‌جهانی در این شاخه کاسته شده و همچنین حق‌آبه زمین‌های کشاورزی و آبزی‌پروران پایین‌دست به خوبی تامین نمی‌شود.
به گزارش ایسنا، رفع گرفتگی و لایروبی این محدوده از رودخانه یکی از چالش‌هایی است که با تلاش و همت کارکنان اجرایی پایگاه میراث جهانی سازه‌های آبی‌تاریخی شوشتر تاکنون تقریبا به صورت میانگین هر ۴۰ تا ۵۰ روز به صورت سنتی با کمترین و ساده‌ترین امکانات به انجام رسیده است.
حجم بالای لایروبی و پاکسازی در این محدوده نیازمند همکاری سایر ارگان‌های مربوط بود که به حمدالله این موضوع با همکاری امور آب شمال و شهرداری شوشتر در عملیاتی ۲ روزه انجام شد.
بندمیزان یک‌نمونه از بندهای وزنی ساخته دست انسان و مربوط به دوره ساسانیان است که تا امروز پابرجا است و در نشست سالانه کمیته میراث‌جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (پنج تیر ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی‌تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث‌جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
انتهای پیام