به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری میزان، شهر رفح در جنوب نوار غزه پیش از آغاز تهاجم زمینی رژیم صهیونیستی در ۷ می (۱۸ اردیبهشت)، میزبان بیش از ۱.۲ میلیون نفر از مناطق شمال غزه بود؛ این افراد از ۱۳ اکتبر (۲۱ مهر ۱۴۰۲)، زمانی که ارتش رژیم صهیونیستی نخستین دستور تخلیه جمعی را به مردم شمال غزه صادر کرد، به‌اجبار آواره شدند.
براساس گزارش‌ها، حدود ۸۵ درصد از جمعیت غزه دست‌کم یک‌بار آواره شده‌اند و بسیاری از آن‌ها اکنون چندین‌بار مجبور به جابجایی شده‌اند.
اکنون تخمین زده می‌شود که بیش از یک میلیون فلسطینی در پی گسترش عملیات نظامی رژیم صهیونیستی در این منطقه از رفح آواره شده‌اند.
عفو بین‌الملل از اکتبر گذشته (مهر ۱۴۰۲) تحقیق‌هایی را در مورد ۱۶ حمله هوایی رژیم صهیونیستی انجام داده که در مجموع بیش از ۳۷۰ غیرنظامی از جمله ۱۵۹ کودک را به شهادت رسانده و صدها نفر دیگر را مجروح کرده است.
عفو بین‌الملل شواهدی مبنی بر جنایت‌های جنگی از سوی نظامیان صهیونیست، از جمله حمله‌های مستقیم به غیرنظامیان و زیرساخت‌های غیرنظامی یا حمله‌های بی‌رویه، و همچنین سایر حمله‌های غیرقانونی و مجازات دسته‌جمعی مردم غیرنظامی را یافته است.
عفو بین‌الملل از دادستان دیوان بین‌المللی کیفری خواسته است تا تحقیقات خود را درمورد وضعیت فلسطین تسریع کرده و برای آتش‌بس فوری تلاش کند.
حمله‌هایی که باید به‌عنوان جنایت جنگی بررسی شوند
سازمان عفو بین‌الملل در تحقیقی که به‌تازگی منتشر شده، اعلام کرد که نظامیان صهیونیست در زمان انجام ۲ حمله در جنوب غزه در ماه می (اردیبهشت/خرداد)، اقدام‌های احتیاطی ممکن را برای جلوگیری یا به حداقل رساندن آسیب به غیرنظامیانی که در اردوگاه‌های آوارگان پناه گرفته بودند، انجام ندادند.
این سازمان گزارش کرد که این حمله‌ها احتمالا نامتناسب بوده و باید به‌عنوان جنایت‌های جنگی احتمالی مورد بررسی قرار گیرند.
۲ حمله هوایی رژیم صهیونیستی به اردوگاه صلح کویت، یک اردوگاه موقت برای آوارگان در محله تل‌السلطان در غرب رفح طی ۲۶ می (۶ خرداد)، دست‌کم ۳۶ نفر (از جمله ۶ کودک) را به شهادت رسانده و بیش از ۱۰۰ نفر را مجروح کرد.
این حمله‌های هوایی با استفاده از ۲ بمب هدایت‌شونده GBU-۳۹ ساخت آمریکا انجام شده بودند.
عفو بین‌الملل می‌گوید که استفاده از این مهمات در اردوگاهی که غیرنظامیان در آن پناه گرفته بودند، یک حمله نامتناسب و بی‌رویه بوده و باید به‌عنوان جنایت جنگی مورد بررسی قرار گیرد.
در حادثه دوم که در ۲۸ می رخ داد (۸ خرداد)، ارتش رژیم صهیونیستی دست‌کم ۳ گلوله تانک را به محلی در منطقه المواصی در رفح شلیک کرد؛ این در حالی است که این منطقه از سوی ارتش اشغالگر به‌عنوان منطقه بشردوستانه تعیین شده بود.
در این حمله ۲۳ غیرنظامی، از جمله ۱۲ کودک، ۷ زن و ۴ مرد به شهادت رسیده و تعداد زیادی مجروح شدند.
این حمله که با استفاده از مهمات هدایت‌نشده در منطقه‌ای مملو از غیرنظامیان پناه گرفته در چادرها انجام شد؛ به گفته عفو بین‌الملل، این حمله نیز باید به‌عنوان جنایت جنگی مورد بررسی قرار گیرد.
حمله‌های اشاره شده تنها نمونه‌هایی از حمله‌های جنایتکارانه رژیم صهیونیستی علیه مردم آواره به‌شمار می‌روند.
تعهدات حقوق بشردوستانه بین‌المللی
تمرکز غیرنظامیان در مناطق کوچک غزه به دلیل امواج متوالی آوارگی جمعی، همراه با محاصره غیرقانونی مداوم رژیم صهیونیستی رفت‌وآمد افرادی را که به‌دنبال امنیت هستند، محدود کرده است.
عفو بین‌الملل تاکید کرد که آن‌چه «وجود اهداف نظامی» در مناطق تلقی می‌شود، نظامیان صهیونیست را از تعهدهایشان براساس حقوق بین‌الملل بشردوستانه، از جمله وظیفه آن‌ها برای احترام به اصول تمایز و تناسب، و همچنین تعهد به انجام تمام اقدام‌های احتیاطی ممکن برای نجات غیرنظامیان، مبرا نمی‌کند.
اصل تمایز، یک اصل اساسی حقوق بین‌الملل بشردوستانه است که از طرف‌ها می‌خواهد همیشه بین اهداف نظامی و غیرنظامیان تمایز قائل شوند.
انتهای پیام